Recensie
Recensie Prime Video-serie 'Upload' seizoen 2
Tussen alle slapstick door weet deze komedieserie met belangrijke ethische vragen wel degelijk goede sciencefiction neer te zetten.
Regie: Jeffrey Blitz, Athina Rachel Tsangari, Dee Rees | Cast: Robbie Amell (Nathan Brown), Andy Allo (Nora Antony), Allegra Edwards (Ingrid Kannerman), Zainab Johnson (Aleesha), Kevin Bigley (Luke), Owen Daniels (A.I. Guy), e.a. | Afleveringen: 7 | Speelduur: 27-39 minuten | Jaar: 2022
Het digitale hiernamaals van Upload is terug. In dit tweede seizoen gaat de serie veel dieper in op ethische en filosofische vraagstukken die komen kijken bij het uploaden van iemands bewustzijn na diens dood. De serie zit nog steeds vol komische situaties, maar blijkt op zijn sterkst wanneer dergelijke kwesties worden aangekaart. Upload is dan ook het meest geslaagd in het schetsen van een dystopische toekomst.
Het leven in Lake View, een zeer luxe en duur hiernamaals, is een stuk complexer geworden voor Nathan. Zijn vriendin Ingrid blijkt namelijk voor hem te zijn geüpload, wat erop neerkomt dat zij voor hem is gestorven. Nathan leek überhaupt niet de grootste fan van de bezitterige Ingrid, maar sinds hij in Lake View zit, is hij ook nog verliefd geworden op Lake View-medewerkster Nora. Nathan kan Nora sinds kort echter niet meer te pakken krijgen.
Nora is zelf op de vlucht met haar vader. Ze komt terecht bij een verzetsgroep die rebelleert tegen de technologie. Deze Ludds zijn niet bang om aanslagen te plegen om hun zin te krijgen. Als Nora erachter komt dat Nathan weer samen is met zijn vriendin, besluit ze om bij de Ludds ook liefde te vinden.
Het blijft een plezier om Lake View, het 'paradijs' waar je voor alles moet bijbetalen, te zien. Er zit ongelooflijk veel werk in de aankleding en alle kleine grapjes die in deze setting verstopt zitten. Het verblijf is een soort superdeluxe hotel waar de bediening bestaat uit een vorm van artificiële intelligentie die niet altijd even snugger blijkt. De meeste komische situaties komen dan ook voort uit de fantastische gezichtsuitdrukkingen die acteur Owen Daniels deze A.I. Guy mee kan geven.
Helaas bestaat erg veel van de humor in Upload uit flauwe grapjes die uit de technologie voortkomen. Zo kan de grap bestaan uit het feit dat iemand op een knop drukt om rare sportkleding aan te trekken, of gooit de A.I. Guy te agressief met broodjes naar gasten. Het heeft allemaal een erg hoog slapstickgehalte. Dit is jammer, want in het eerste seizoen leek een deel van de grappen vooral ook te bestaan uit het bekritiseren van het ongebreidelde kapitalisme dat tot in de eeuwigheid wordt doorgezet.
Toch is deze kritiek in de meer serieuze delen van de nieuwe serie wel degelijk terug te vinden. Nathan probeert nog steeds te achterhalen wie hem vermoord heeft en komt achter een groter complot. Er lijkt een grote zwendel plaats te vinden met Freeyond, wat een gratis plek zou moeten zijn voor mensen die een luxer hiernamaals niet kunnen betalen. Er worden hardop vragen gesteld bij de ethische vraagstukken die het uploaden van bewustzijn met zich mee brengt.
Nu lijkt het misschien een grote fabel dat breinen geüpload zouden kunnen worden, maar in Silicon Valley wordt dit echter wel serieus genomen. Er zijn verschillende bedrijven die zich hiermee bezighouden en sommige optimisten denken al in 2045 menselijke breinen te kunnen uploaden. De kritiek die deze serie levert is dus wel degelijk belangrijk. In de handen van Silicon Valley is de kans namelijk groot dat het een inderdaad een luxeproduct wordt voor miljardairs die voor altijd voort willen blijven leven.
Upload weet het complexe onderwerp niet zo goed te tackelen als de Black Mirror-aflevering San Junipero, maar weet deze dystopische toekomst desondanks een unieke aankleding te geven. De kans lijkt ook niet heel groot dat onze wereld in 2033, het jaar waarin de serie zich afspeelt, er al zo uitziet als in Upload. Toch is er tussen alle slapstick door wel een prangende vraag te vinden: is dit het type transhumanistische wereld dat we als mensheid na willen streven?
Het grote gevaar van het maken van sciencefiction is dat je alle nieuwe technologieën constant moet blijven uitleggen. Dit lijkt een val waar ook Upload regelmatig in trapt. Afleveringen bevatten vaak te veel informatie of er wordt juist te weinig uitgelegd en ervan uitgegaan dat de kijker het allemaal wel snapt. Wanneer Upload dan toch tot de kern komt, blijkt deze serie een van de interessantere uitwerkingen van sciencefictionthema's op dit moment te bieden.
Upload is te zien bij Prime Video.
Het digitale hiernamaals van Upload is terug. In dit tweede seizoen gaat de serie veel dieper in op ethische en filosofische vraagstukken die komen kijken bij het uploaden van iemands bewustzijn na diens dood. De serie zit nog steeds vol komische situaties, maar blijkt op zijn sterkst wanneer dergelijke kwesties worden aangekaart. Upload is dan ook het meest geslaagd in het schetsen van een dystopische toekomst.
Het leven in Lake View, een zeer luxe en duur hiernamaals, is een stuk complexer geworden voor Nathan. Zijn vriendin Ingrid blijkt namelijk voor hem te zijn geüpload, wat erop neerkomt dat zij voor hem is gestorven. Nathan leek überhaupt niet de grootste fan van de bezitterige Ingrid, maar sinds hij in Lake View zit, is hij ook nog verliefd geworden op Lake View-medewerkster Nora. Nathan kan Nora sinds kort echter niet meer te pakken krijgen.
Nora is zelf op de vlucht met haar vader. Ze komt terecht bij een verzetsgroep die rebelleert tegen de technologie. Deze Ludds zijn niet bang om aanslagen te plegen om hun zin te krijgen. Als Nora erachter komt dat Nathan weer samen is met zijn vriendin, besluit ze om bij de Ludds ook liefde te vinden.
Het blijft een plezier om Lake View, het 'paradijs' waar je voor alles moet bijbetalen, te zien. Er zit ongelooflijk veel werk in de aankleding en alle kleine grapjes die in deze setting verstopt zitten. Het verblijf is een soort superdeluxe hotel waar de bediening bestaat uit een vorm van artificiële intelligentie die niet altijd even snugger blijkt. De meeste komische situaties komen dan ook voort uit de fantastische gezichtsuitdrukkingen die acteur Owen Daniels deze A.I. Guy mee kan geven.
Helaas bestaat erg veel van de humor in Upload uit flauwe grapjes die uit de technologie voortkomen. Zo kan de grap bestaan uit het feit dat iemand op een knop drukt om rare sportkleding aan te trekken, of gooit de A.I. Guy te agressief met broodjes naar gasten. Het heeft allemaal een erg hoog slapstickgehalte. Dit is jammer, want in het eerste seizoen leek een deel van de grappen vooral ook te bestaan uit het bekritiseren van het ongebreidelde kapitalisme dat tot in de eeuwigheid wordt doorgezet.
Toch is deze kritiek in de meer serieuze delen van de nieuwe serie wel degelijk terug te vinden. Nathan probeert nog steeds te achterhalen wie hem vermoord heeft en komt achter een groter complot. Er lijkt een grote zwendel plaats te vinden met Freeyond, wat een gratis plek zou moeten zijn voor mensen die een luxer hiernamaals niet kunnen betalen. Er worden hardop vragen gesteld bij de ethische vraagstukken die het uploaden van bewustzijn met zich mee brengt.
Nu lijkt het misschien een grote fabel dat breinen geüpload zouden kunnen worden, maar in Silicon Valley wordt dit echter wel serieus genomen. Er zijn verschillende bedrijven die zich hiermee bezighouden en sommige optimisten denken al in 2045 menselijke breinen te kunnen uploaden. De kritiek die deze serie levert is dus wel degelijk belangrijk. In de handen van Silicon Valley is de kans namelijk groot dat het een inderdaad een luxeproduct wordt voor miljardairs die voor altijd voort willen blijven leven.
Upload weet het complexe onderwerp niet zo goed te tackelen als de Black Mirror-aflevering San Junipero, maar weet deze dystopische toekomst desondanks een unieke aankleding te geven. De kans lijkt ook niet heel groot dat onze wereld in 2033, het jaar waarin de serie zich afspeelt, er al zo uitziet als in Upload. Toch is er tussen alle slapstick door wel een prangende vraag te vinden: is dit het type transhumanistische wereld dat we als mensheid na willen streven?
Het grote gevaar van het maken van sciencefiction is dat je alle nieuwe technologieën constant moet blijven uitleggen. Dit lijkt een val waar ook Upload regelmatig in trapt. Afleveringen bevatten vaak te veel informatie of er wordt juist te weinig uitgelegd en ervan uitgegaan dat de kijker het allemaal wel snapt. Wanneer Upload dan toch tot de kern komt, blijkt deze serie een van de interessantere uitwerkingen van sciencefictionthema's op dit moment te bieden.
Upload is te zien bij Prime Video.
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
