Recensie
Recensie HBO Max-serie 'Minx'
Een serie die de jaren zeventig op de meest sexy en speelse manier omarmt.
Regie: Rachel Lee Goldenberg, Carrie Brownstein, Craig Johnson, e.a. | Cast: Ophelia Lovibond (Joyce), Jake Johnson (Doug), Jessica Lowe (Bambi), Lennon Parham (Shelly), Oscar Montoya (Richie), e.a. | Afleveringen: 10 | Speelduur: 24-35 minuten | Jaar: 2022
Redacteur Joyce zit, net als menig ander vrouw in de jaren zeventig, helemaal vastgeplakt onder het patriarchaat. Carrière maken, seksuele ontdekkingen, gelijke rechten? Ho maar. Tijd om daar verandering in te brengen met een feministisch blad om de onwetenden te onderwijzen en verlichten. Helaas wil niemand met Joyce in zee gaan, want een feministisch blad voor vrouwen, dat werkt toch niet. Totdat de charmante uitgever Doug om de hoek komt kijken. Hij wil Joyce graag helpen, maar er zit een addertje onder het gras: Doug produceert alleen maar pornobladen.
De serie behandelt een belangrijk onderwerp dat nog steeds zijn stempel drukt op het hedendaagse leven. Het is knap hoe een beladen onderwerp toch zo enorm luchtig wordt gemaakt, zonder de boodschap te verliezen. De jaren zeventig worden op de meest vieze, sexy manier weergegeven en op speelse manier omarmd.
De personages zijn enorm goed uitgewerkt en enorm gelaagd. Ze beginnen als typetjes, maar groeien gaandeweg tot geloofwaardige spelers. Bambi (de naam doet het al vermoeden) begint als dom blondje, maar gedurende de tien afleveringen wordt steeds meer bekend over haar dromen, talenten en blijkt ze ook nog best slim te zijn. Ook de vrijgevochten homoseksuele fotograaf Richie begint als een stereotype. Dit wordt echter snel teniet gedaan en de kijker krijgt een inkijk in zijn wensen en visie op relaties en seksualiteit.
Het is jammer dat Joyce zelf een beetje verkeerd geportretteerd wordt. De makers lijken niet goed te weten wat ze met haar moeten doen, waardoor ze vaak ze een wat zeurende indruk maakt. Ze kan niet tegen opbouwende kritiek en dramt vaak haar zin door. Dit is jammer omdat Joyce juist vooruitstrevend en activistisch moet overkomen.
En dan is daar Doug: panterprintoverhemd met de bovenste knoopjes los, golvend haar inclusief goede baard en snor en de amicaliteit van een beste vriend. Jake Johnson boort voor dit personage zijn welbekende charme aan en zoals altijd werkt dit. Wat ook heel goed werkt is de chemie tussen Doug en Joyce. Het is leuk om te zien dat de serie niet voor het meest bewandelde pad door een geforceerd liefdesverhaal tussen de twee te introduceren. Een fout die nog te vaak gemaakt wordt.
Het verhaal vloeit goed, mede door de duur van de afleveringen. Door de dertig minuten blijft het tempo hoog en zijn er geen loze momenten. Helaas valt het verhaal na een tijdje in herhaling. Joyce wil een bepaalde kant op met het tijdschrift, Doug wil het net wat anders aanpakken en uiteindelijk komen ze tot een compromis. Dit gebeurt veel te vaak en hierdoor wordt het geheel steeds meer voorspelbaar naarmate de afleveringen vorderen.
Toch is de combinatie van de perfect geïllustreerde setting, gelaagde personages en goed geschreven grappen enorm sterk. En het verhaal mag dan wat in herhaling vallen, maar komt wel tot een bevredigende conclusie. Het slot zet de deur open voor eventuele volgende seizoenen, maar volstaat ook helemaal als op zichzelf staand einde. Een abonnement op Minx is zeker aan te raden.
Minx is te zien bij HBO Max.
Redacteur Joyce zit, net als menig ander vrouw in de jaren zeventig, helemaal vastgeplakt onder het patriarchaat. Carrière maken, seksuele ontdekkingen, gelijke rechten? Ho maar. Tijd om daar verandering in te brengen met een feministisch blad om de onwetenden te onderwijzen en verlichten. Helaas wil niemand met Joyce in zee gaan, want een feministisch blad voor vrouwen, dat werkt toch niet. Totdat de charmante uitgever Doug om de hoek komt kijken. Hij wil Joyce graag helpen, maar er zit een addertje onder het gras: Doug produceert alleen maar pornobladen.
De serie behandelt een belangrijk onderwerp dat nog steeds zijn stempel drukt op het hedendaagse leven. Het is knap hoe een beladen onderwerp toch zo enorm luchtig wordt gemaakt, zonder de boodschap te verliezen. De jaren zeventig worden op de meest vieze, sexy manier weergegeven en op speelse manier omarmd.
De personages zijn enorm goed uitgewerkt en enorm gelaagd. Ze beginnen als typetjes, maar groeien gaandeweg tot geloofwaardige spelers. Bambi (de naam doet het al vermoeden) begint als dom blondje, maar gedurende de tien afleveringen wordt steeds meer bekend over haar dromen, talenten en blijkt ze ook nog best slim te zijn. Ook de vrijgevochten homoseksuele fotograaf Richie begint als een stereotype. Dit wordt echter snel teniet gedaan en de kijker krijgt een inkijk in zijn wensen en visie op relaties en seksualiteit.
Het is jammer dat Joyce zelf een beetje verkeerd geportretteerd wordt. De makers lijken niet goed te weten wat ze met haar moeten doen, waardoor ze vaak ze een wat zeurende indruk maakt. Ze kan niet tegen opbouwende kritiek en dramt vaak haar zin door. Dit is jammer omdat Joyce juist vooruitstrevend en activistisch moet overkomen.
En dan is daar Doug: panterprintoverhemd met de bovenste knoopjes los, golvend haar inclusief goede baard en snor en de amicaliteit van een beste vriend. Jake Johnson boort voor dit personage zijn welbekende charme aan en zoals altijd werkt dit. Wat ook heel goed werkt is de chemie tussen Doug en Joyce. Het is leuk om te zien dat de serie niet voor het meest bewandelde pad door een geforceerd liefdesverhaal tussen de twee te introduceren. Een fout die nog te vaak gemaakt wordt.
Het verhaal vloeit goed, mede door de duur van de afleveringen. Door de dertig minuten blijft het tempo hoog en zijn er geen loze momenten. Helaas valt het verhaal na een tijdje in herhaling. Joyce wil een bepaalde kant op met het tijdschrift, Doug wil het net wat anders aanpakken en uiteindelijk komen ze tot een compromis. Dit gebeurt veel te vaak en hierdoor wordt het geheel steeds meer voorspelbaar naarmate de afleveringen vorderen.
Toch is de combinatie van de perfect geïllustreerde setting, gelaagde personages en goed geschreven grappen enorm sterk. En het verhaal mag dan wat in herhaling vallen, maar komt wel tot een bevredigende conclusie. Het slot zet de deur open voor eventuele volgende seizoenen, maar volstaat ook helemaal als op zichzelf staand einde. Een abonnement op Minx is zeker aan te raden.
Minx is te zien bij HBO Max.
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
