Recensie
Recensie Apple TV+-serie 'Slow Horses' seizoen 2
Gary Oldman schittert wederom als rechercheur Lamb. Helaas is de rest van dit tweede seizoen zoekende.
Regie: Jeremy Lovering | Cast: Gary Oldman (Jackson Lamb), Jack Lowden (River Cartwright), Dustin Demri-Burns (Min Harper), Rosalind Eleazar (Louisa Guy), Saskia Reeves (Catherine Standish), e.a. | Aantal afleveringen: 6 | Speelduur: 42-54 minuten | Jaar: 2022
Slough House is terug in actie! Of nou ja, zoals je dat van ze gewend bent. Hoe gaat de toch verassend kundige groep van uit de gratie gevallen agenten door met hun werk? Is er iets veranderd in Slough House? Niet echt. Het ruikt er nog altijd naar de zware shag van Jackson Lamb, de knulligheid zegeviert nog steeds en de ernst is ver te zoeken. Tot op een dag een oude bekende van Jackson onder nogal verdachte omstandigheden het loodje legt.
Het is leuk dat dit tweede seizoen meteen weer doet waar de serie zo goed in is: knulligheid ten top. Er zijn weinig geheimagenten zo niet-sexy en met zo weinig flair in beeld gebracht als deze groep en dat geeft de hele sfeer een boel persoonlijkheid. De toon is lekker grof en het maakt de serie, net als Jackson zelf, niet uit als deze niet de mooiste plaatjes heeft.
Het is daarom extra jammer dat deze knulligheid na de eerste aflevering toch snel wegebt. Het wordt allemaal iets te gelikt en alle personages zijn stiekem eigenlijk enorm goed in wat ze doen. Waar dat in het vorige seizoen een leuke verassing was, wordt het nu de norm en dat haalt de charme uit de serie. Waar Jackson lekker de kantjes er vanaf blijft lopen, gaat de rest van Slough House er helemaal voor. Een verrassende doch verkeerde keuze om het sterkste element uit de serie om te gooien.
Daar houdt het helaas niet mee op wat betreft de mindere kwaliteit van de personages. Ze worden gewoonweg totaal niet uitgediept. Het eerste seizoen liet de kijker af en toe achter de schermen kijken en gaf daarmee antwoorden over hun achtergrond, hun mankementen en de vraag hoe ze in Slough House terecht zijn gekomen. Wie enthousiast en nieuwsgierig is om meer over de personages te leren, komt ditmaal van een koude kermis thuis. Het is daarentegen wel erg leuk dat Catherine Standish, de secretaresse, een prominentere en actievere rol krijgt.
Dit seizoen volgt de dood van een oude bekende van Jackson, maar het verhaal komt nooit echt van de grond en mist vaak de urgentie om indruk te maken. Bij tijden is het zelfs niet helemaal duidelijk wat er precies gebeurt, en belangrijker: waarom. De hele zaak voelt als een doorsnee politiezaak en de vraag is waarom juist daar een nieuw seizoen voor wordt gemaakt.
Doordat het verhaal de ernst mist, voelt de plotselinge verhoging later in het seizoen, onverdiend. Op driekwart van de serie gebeuren enkele dingen en worden er ineens problemen bijgehaald van nationaal niveau. Dit komt zo uit het niets dat het onnatuurlijk aanvoelt en daardoor niet weet te boeien. De spanning wordt nooit gevoeld, omdat deze nooit wordt opgebouwd. De omvang wordt ineens geforceerd en daar prikt de kijker zo doorheen.
De serie is daarentegen niet slecht gemaakt. De acteerprestaties zijn goed en vooral Gary Oldman zet wederom op Emmywaardige wijze een geweldig personage neer. Daarnaast is de cinematografie prima en de dialogen soms bijzonder scherp. Toch voelt het geheel nogal dertien-in-een-dozijn aan. Alsof de makers maar snel een tweede seizoen hebben gemaakt omdat de serie succesvoller was dan gedacht.
Het is jammer dat dit seizoen niet weet door te pakken op de sterke punten van het vorige seizoen en het zichzelf er te makkelijk vanaf wil brengen door volledig op Oldman te leunen. Er zijn een paar sterke emotionele momenten die het geheel toch weten op te tillen. Meer knulligheid, meer spanning en nog een volle portie Oldman voor het volgende seizoen graag.
Slow Horses is te zien bij Apple TV+.
Slough House is terug in actie! Of nou ja, zoals je dat van ze gewend bent. Hoe gaat de toch verassend kundige groep van uit de gratie gevallen agenten door met hun werk? Is er iets veranderd in Slough House? Niet echt. Het ruikt er nog altijd naar de zware shag van Jackson Lamb, de knulligheid zegeviert nog steeds en de ernst is ver te zoeken. Tot op een dag een oude bekende van Jackson onder nogal verdachte omstandigheden het loodje legt.
Het is leuk dat dit tweede seizoen meteen weer doet waar de serie zo goed in is: knulligheid ten top. Er zijn weinig geheimagenten zo niet-sexy en met zo weinig flair in beeld gebracht als deze groep en dat geeft de hele sfeer een boel persoonlijkheid. De toon is lekker grof en het maakt de serie, net als Jackson zelf, niet uit als deze niet de mooiste plaatjes heeft.
Het is daarom extra jammer dat deze knulligheid na de eerste aflevering toch snel wegebt. Het wordt allemaal iets te gelikt en alle personages zijn stiekem eigenlijk enorm goed in wat ze doen. Waar dat in het vorige seizoen een leuke verassing was, wordt het nu de norm en dat haalt de charme uit de serie. Waar Jackson lekker de kantjes er vanaf blijft lopen, gaat de rest van Slough House er helemaal voor. Een verrassende doch verkeerde keuze om het sterkste element uit de serie om te gooien.
Daar houdt het helaas niet mee op wat betreft de mindere kwaliteit van de personages. Ze worden gewoonweg totaal niet uitgediept. Het eerste seizoen liet de kijker af en toe achter de schermen kijken en gaf daarmee antwoorden over hun achtergrond, hun mankementen en de vraag hoe ze in Slough House terecht zijn gekomen. Wie enthousiast en nieuwsgierig is om meer over de personages te leren, komt ditmaal van een koude kermis thuis. Het is daarentegen wel erg leuk dat Catherine Standish, de secretaresse, een prominentere en actievere rol krijgt.
Dit seizoen volgt de dood van een oude bekende van Jackson, maar het verhaal komt nooit echt van de grond en mist vaak de urgentie om indruk te maken. Bij tijden is het zelfs niet helemaal duidelijk wat er precies gebeurt, en belangrijker: waarom. De hele zaak voelt als een doorsnee politiezaak en de vraag is waarom juist daar een nieuw seizoen voor wordt gemaakt.
Doordat het verhaal de ernst mist, voelt de plotselinge verhoging later in het seizoen, onverdiend. Op driekwart van de serie gebeuren enkele dingen en worden er ineens problemen bijgehaald van nationaal niveau. Dit komt zo uit het niets dat het onnatuurlijk aanvoelt en daardoor niet weet te boeien. De spanning wordt nooit gevoeld, omdat deze nooit wordt opgebouwd. De omvang wordt ineens geforceerd en daar prikt de kijker zo doorheen.
De serie is daarentegen niet slecht gemaakt. De acteerprestaties zijn goed en vooral Gary Oldman zet wederom op Emmywaardige wijze een geweldig personage neer. Daarnaast is de cinematografie prima en de dialogen soms bijzonder scherp. Toch voelt het geheel nogal dertien-in-een-dozijn aan. Alsof de makers maar snel een tweede seizoen hebben gemaakt omdat de serie succesvoller was dan gedacht.
Het is jammer dat dit seizoen niet weet door te pakken op de sterke punten van het vorige seizoen en het zichzelf er te makkelijk vanaf wil brengen door volledig op Oldman te leunen. Er zijn een paar sterke emotionele momenten die het geheel toch weten op te tillen. Meer knulligheid, meer spanning en nog een volle portie Oldman voor het volgende seizoen graag.
Slow Horses is te zien bij Apple TV+.
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
