Recensie
'Lost Boys & Fairies': een doos tissues is vereist bij dit tragische queersprookje
Dit excentrieke drama behandelt trauma, verlies en gekozen familie op hartverscheurende wijze.
Regie: James Kent | Cast: Sion Daniel Young (Gabriel), Fra Fee (Andy), Elizabeth Berrington (Jackie), Arwell Gruffyd (Berwyn), Leo Harris (Jake), e.a. | Afleveringen: 3 | Speelduur: 53-57 minuten | Jaar: 2024
Hoewel het steeds minder ongewoon is queer liefdesverhalen te zien in films of series, voelt het elke keer toch als een kleine overwinning wanneer authentieke representatie van enige kwaliteit haar weg vindt naar het grote publiek. Lost Boys & Fairies is weliswaar geen blockbuster, maar was wel te zien op het belangrijkste kanaal van de BBC. En nu gelukkig ook bij de Nederlandse publieke omroep.
De miniserie volgt Andrew en Gabriel in hun poging om samen een kind te adopteren. De twee zijn erg verschillend, zowel qua persoonlijkheid als in hun kinderwens. Andy is stabiel en lijkt comfortabel met zijn identiteit, terwijl Gabe, opgegroeid in een traditioneel Welsh gezin, worstelt met geĂ¯nternaliseerde homofobie. Ergens gelooft hij dat hij niet geschikt is om een kind op te voeden, zoals zijn strenggelovige vader hem heeft bijgebracht. Hoewel het soms vermoeiend is dat queer verhalen zo vaak over trauma gaan, doet Lost Boys & Fairies dat in ieder geval met diepgang, extravagantie en humor.
Maar aan trauma is absoluut geen gebrek. Andy komt er met zijn verlatingsangst, ontwikkeld door de scheiding van zijn ouders, relatief makkelijk vanaf. Gabe daarentegen heeft met zijn maatschappelijk werker een hele waslijst aan ellende te bespreken: hoe hij al jong zijn moeder verloor, hoe zijn vader hem niet kon accepteren en hij daardoor verslaafd raakte aan drugs en seks met vreemden. Toch weet maker Daf James, zelf queer en bekend met de obstakels van het adoptieproces, deze zware onderwerpen te verlichten met de nodige dosis humor, glitter en muziek.
De eerste twee afleveringen blijven dan ook relatief licht en ontspannen. Hier en daar kan wat worden gesnotterd, maar de kijker krijgt vooral de kans om te hechten aan de twee mannen en hun relatie. Het tempo ligt hoog genoeg om de aandacht vast te houden, maar niet te hoog; het verhaal en de personages krijgen voldoende ruimte om zich te ontwikkelen. Sion Daniel Young geeft een tranentrekkend sterk optreden als Gabriel, een personage met veel verschillende kanten, die allemaal even goed door de acteur worden belicht.
Niet alleen de lhbtiq+-kijker ziet zichzelf terug in de personages op het scherm, ook Gabes identiteit als Welshman komt regelmatig op de voorgrond. Door zijn slechte ervaringen met de traditionele cultuur wil hij zijn kind geen Welsh leren, terwijl hij zelf regelmatig in deze taal met zijn vader en beste vrienden spreekt. Op dit gebied kan Young, zelf een trots Welshman, een authentieke draai geven aan zijn vertolking.
Pas in de laatste aflevering vallen we echt in een zwart gat, hoewel de humoristische ondertonen niet volledig verloren gaan. Ergens voelt het onnodig om de personages zo ver in het diepe te gooien, maar een aantal hartverscheurende en hartverwarmende momenten verantwoorden deze keuze enigszins. Daarbij is vooral de kunstzinnige montage met een uitvoering van het Tears for Fears-nummer Mad World noemenswaardig. Houd tijdens het kijken een doos tissues in de buurt, want op emotioneel gebied kent Lost Boys & Fairies geen genade.
Lost Boys & Fairies is te zien bij NPO Start.
Hoewel het steeds minder ongewoon is queer liefdesverhalen te zien in films of series, voelt het elke keer toch als een kleine overwinning wanneer authentieke representatie van enige kwaliteit haar weg vindt naar het grote publiek. Lost Boys & Fairies is weliswaar geen blockbuster, maar was wel te zien op het belangrijkste kanaal van de BBC. En nu gelukkig ook bij de Nederlandse publieke omroep.
De miniserie volgt Andrew en Gabriel in hun poging om samen een kind te adopteren. De twee zijn erg verschillend, zowel qua persoonlijkheid als in hun kinderwens. Andy is stabiel en lijkt comfortabel met zijn identiteit, terwijl Gabe, opgegroeid in een traditioneel Welsh gezin, worstelt met geĂ¯nternaliseerde homofobie. Ergens gelooft hij dat hij niet geschikt is om een kind op te voeden, zoals zijn strenggelovige vader hem heeft bijgebracht. Hoewel het soms vermoeiend is dat queer verhalen zo vaak over trauma gaan, doet Lost Boys & Fairies dat in ieder geval met diepgang, extravagantie en humor.
Maar aan trauma is absoluut geen gebrek. Andy komt er met zijn verlatingsangst, ontwikkeld door de scheiding van zijn ouders, relatief makkelijk vanaf. Gabe daarentegen heeft met zijn maatschappelijk werker een hele waslijst aan ellende te bespreken: hoe hij al jong zijn moeder verloor, hoe zijn vader hem niet kon accepteren en hij daardoor verslaafd raakte aan drugs en seks met vreemden. Toch weet maker Daf James, zelf queer en bekend met de obstakels van het adoptieproces, deze zware onderwerpen te verlichten met de nodige dosis humor, glitter en muziek.
De eerste twee afleveringen blijven dan ook relatief licht en ontspannen. Hier en daar kan wat worden gesnotterd, maar de kijker krijgt vooral de kans om te hechten aan de twee mannen en hun relatie. Het tempo ligt hoog genoeg om de aandacht vast te houden, maar niet te hoog; het verhaal en de personages krijgen voldoende ruimte om zich te ontwikkelen. Sion Daniel Young geeft een tranentrekkend sterk optreden als Gabriel, een personage met veel verschillende kanten, die allemaal even goed door de acteur worden belicht.
Niet alleen de lhbtiq+-kijker ziet zichzelf terug in de personages op het scherm, ook Gabes identiteit als Welshman komt regelmatig op de voorgrond. Door zijn slechte ervaringen met de traditionele cultuur wil hij zijn kind geen Welsh leren, terwijl hij zelf regelmatig in deze taal met zijn vader en beste vrienden spreekt. Op dit gebied kan Young, zelf een trots Welshman, een authentieke draai geven aan zijn vertolking.
Pas in de laatste aflevering vallen we echt in een zwart gat, hoewel de humoristische ondertonen niet volledig verloren gaan. Ergens voelt het onnodig om de personages zo ver in het diepe te gooien, maar een aantal hartverscheurende en hartverwarmende momenten verantwoorden deze keuze enigszins. Daarbij is vooral de kunstzinnige montage met een uitvoering van het Tears for Fears-nummer Mad World noemenswaardig. Houd tijdens het kijken een doos tissues in de buurt, want op emotioneel gebied kent Lost Boys & Fairies geen genade.
Lost Boys & Fairies is te zien bij NPO Start.
Interessant voor jou
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
Ben jij van plan om Lost Boys & Fairies te gaan kijken?
-
Ja
-
Nee
