Recensie
Netflix-serie 'Aniela': een vervelend personage in een vermoeiend surrealistische wereld
Overdreven stereotypes en onbegrijpelijke scènes leiden tot een moeilijk serieus te nemen serie.
Regie: Kuba Czekaj, Jakub Piatek | Cast: Malgorzata Kozuchowska (Aniela), Jazek Poniedzialek (Jan), Lila Vasina (Lucja), Cezary Pazura (Marecki), Gabriela Muskala (Edyta/Ewa), Pitry (Lena), Anita Szepelska (Viola/Olivia), Filip Plawiak (Armani), Renata Dancewicz (Zofia), e.a. | Afleveringen: 8 | Speelduur: 40-51 minuten | Jaar: 2025
Aniela is een rijke vrouw die plotseling niet meer rijk is. Ze moet dus in armoede leven, maar leert daardoor uiteindelijk wel wat waardevolle levenslessen. Geen bijster origineel verhaal, waarmee de vraag zich opdringt of de makers van deze Poolse serie een unieke draai aan dit uitgekauwde concept geven. Origineel is Aniela uiteindelijk wel, maar dat maakt het verhaal helaas niet per se beter. Wel gestoorder.
Aniela raakt alles kwijt wanneer ze haar echtgenoot, die van haar wil scheiden, neersteekt. Niet bepaald een personage om meelij mee te hebben dus. De makers van Aniela zullen hun uiterste best moeten doen om ervoor te zorgen dat de kijker toch sympathie voor haar kan opbrengen, maar helaas worden geen zichtbare pogingen daartoe ondernomen. Aniela maakt de ene na de andere domme, egoïstische keuze en vraagt de kijker daarna toch om medeleven.
Soms zelfs letterlijk, want van tijd tot tijd richt Aniela zich direct tot de kijker. Zoiets kan leuk zijn met de juiste acteur, maar het kan ook vreselijk irritant uitpakken. In de titelrol mist Malgorzata Kozuchowska de charme om dit op een leuke manier over te brengen. Door vaak aan de kijker te vragen welke keuzes ze moet maken wordt het geen leuk onderonsje, maar eerder een ongezond afhankelijke relatie. Soms kijkt ze huilend in de camera, alsof ze om meelij smeekt, wat averechts werkt. Aniela heeft eerder therapie nodig dan een publiek.
Het verhaal slaat vaak in het wilde weg, met soms heel vreemde scènes waarvan zowel de inhoud als het nut onbegrijpelijk zijn. Omdat een hoop zich alleen in het hoofd van Aniela afspeelt is niet altijd duidelijk of het om realiteit of fantasie gaat. Niet dat het verhaal moeilijk te volgen wordt, want dat heeft niet veel omhanden. Al vanaf de tweede aflevering, waarin iemand Aniela's hulp vraagt om een school plat te gooien en er een lucratief winkelcentrum voor in de plaats te bouwen, is duidelijk hoe dit verhaal gaat aflopen. De levensles die Aniela gaat leren is pijnlijk voorspelbaar.
Datzelfde geldt voor een overdreven armoedige achterstandswijk vol drugsdealende bendeleden met gezichtstatoeages en andere beledigende stereotypes. Dit dik aangezette decor draagt bij aan het onrealistische gevoel. Tegen het einde is er zoveel onzin dat niet meer helder is wat serieus genomen moet worden en wat niet. Zo is de dood van een personage helemaal niet indrukwekkend, omdat het aandoet alsof het weer eens niet echt is gebeurd. En inderdaad, een aflevering later blijkt er niets aan de hand.
Het losgeslagen verhaal is het enige wat verrast, maar niet op een prettige manier. Het zal de kijker worst wezen hoe het afloopt met de vervelende Aniela in haar vermoeiend surrealistische wereld. Aniela sluit af met een enigszins open einde dat zowel voorspelbaar is als weinig serieus te nemen. Mocht seizoen twee er komen, dan kan het best dat daarin blijkt dat niets van dit eerste seizoen echt gebeurd is. Al zou dat geen tragedie zijn.
Aniela is een rijke vrouw die plotseling niet meer rijk is. Ze moet dus in armoede leven, maar leert daardoor uiteindelijk wel wat waardevolle levenslessen. Geen bijster origineel verhaal, waarmee de vraag zich opdringt of de makers van deze Poolse serie een unieke draai aan dit uitgekauwde concept geven. Origineel is Aniela uiteindelijk wel, maar dat maakt het verhaal helaas niet per se beter. Wel gestoorder.
Aniela raakt alles kwijt wanneer ze haar echtgenoot, die van haar wil scheiden, neersteekt. Niet bepaald een personage om meelij mee te hebben dus. De makers van Aniela zullen hun uiterste best moeten doen om ervoor te zorgen dat de kijker toch sympathie voor haar kan opbrengen, maar helaas worden geen zichtbare pogingen daartoe ondernomen. Aniela maakt de ene na de andere domme, egoïstische keuze en vraagt de kijker daarna toch om medeleven.
Soms zelfs letterlijk, want van tijd tot tijd richt Aniela zich direct tot de kijker. Zoiets kan leuk zijn met de juiste acteur, maar het kan ook vreselijk irritant uitpakken. In de titelrol mist Malgorzata Kozuchowska de charme om dit op een leuke manier over te brengen. Door vaak aan de kijker te vragen welke keuzes ze moet maken wordt het geen leuk onderonsje, maar eerder een ongezond afhankelijke relatie. Soms kijkt ze huilend in de camera, alsof ze om meelij smeekt, wat averechts werkt. Aniela heeft eerder therapie nodig dan een publiek.
Het verhaal slaat vaak in het wilde weg, met soms heel vreemde scènes waarvan zowel de inhoud als het nut onbegrijpelijk zijn. Omdat een hoop zich alleen in het hoofd van Aniela afspeelt is niet altijd duidelijk of het om realiteit of fantasie gaat. Niet dat het verhaal moeilijk te volgen wordt, want dat heeft niet veel omhanden. Al vanaf de tweede aflevering, waarin iemand Aniela's hulp vraagt om een school plat te gooien en er een lucratief winkelcentrum voor in de plaats te bouwen, is duidelijk hoe dit verhaal gaat aflopen. De levensles die Aniela gaat leren is pijnlijk voorspelbaar.
Datzelfde geldt voor een overdreven armoedige achterstandswijk vol drugsdealende bendeleden met gezichtstatoeages en andere beledigende stereotypes. Dit dik aangezette decor draagt bij aan het onrealistische gevoel. Tegen het einde is er zoveel onzin dat niet meer helder is wat serieus genomen moet worden en wat niet. Zo is de dood van een personage helemaal niet indrukwekkend, omdat het aandoet alsof het weer eens niet echt is gebeurd. En inderdaad, een aflevering later blijkt er niets aan de hand.
Het losgeslagen verhaal is het enige wat verrast, maar niet op een prettige manier. Het zal de kijker worst wezen hoe het afloopt met de vervelende Aniela in haar vermoeiend surrealistische wereld. Aniela sluit af met een enigszins open einde dat zowel voorspelbaar is als weinig serieus te nemen. Mocht seizoen twee er komen, dan kan het best dat daarin blijkt dat niets van dit eerste seizoen echt gebeurd is. Al zou dat geen tragedie zijn.
