"Ik hou van deze serie", Tarantino was zo gefascineerd door deze serie dat hij zelf twee afleveringen regisseerde

Als er één regisseur is die het vertellen van misdaadverhalen tot kunst heeft verheven, dan is het Quentin Tarantino. Zijn oeuvre is doordrenkt van moord, wraak en morele dubbelzinnigheid. Dat hij zich ooit zelf meldde bij de makers van CSI: Crime Scene Investigation om een aflevering te regisseren, zegt veel over zijn fascinatie voor de serie.

In gesprek met de Los Angeles Times gaf Tarantino aan: “Ik hou van de serie. Ik wilde gewoon mijn eigen aflevering maken. Dus nam ik de structuur over, maar ik wilde dat het groter voelde, bijna als een CSI-film.” Het resultaat werd het tweedelige seizoen 5-slot Grave Danger, dat door velen wordt gezien als een van de hoogtepunten van de reeks.

Plot

CSI draait om een team forensisch onderzoekers in Las Vegas dat via minutieuze sporenanalyse misdrijven oplost. Met personages als Gil Grissom, Catherine Willows en Sara Sidle belandden kijkers wekelijks in duistere reconstructies van moordzaken, waarbij wetenschap en deductie centraal staan.

Tarantino’s dubbele aflevering was allesbehalve een routineklus. Hij introduceerde visuele elementen die buiten het gebruikelijke kader vielen, zoals dreamsequenties, claustrofobische perspectieven en een nadruk op psychologische terreur. Het werd een blauwdruk voor hoe een gevestigde formule toch ruimte kan bieden voor een eigen draai.

Misdaad met ritme en stijl

De aantrekkingskracht van CSI op Tarantino zit waarschijnlijk in de combinatie van methodiek en morbide fascinatie. Elk lijk vertelt een verhaal en juist dat sluit naadloos aan bij Tarantino’s obsessie met oorzaak en gevolg.