Series / Specials
Het slot van deze legendarische serie wordt met de grond gelijkgemaakt, maar de makers houden voet bij stuk: "een eerlijk einde"
De online reacties liegen er niet om; makers hebben het totaal verknald.
Let op! Het onderstaande artikel bevat mogelijk spoilers.
De slotaflevering van And Just Like That... schoot bij veel liefhebbers in het verkeerde keelgat. Sex and the City begon ooit als vooruitstrevende serie met een dosis escapisme, maar verraadde de kern van het verhaal. Niet alleen waren de verhaallijnen van de hoofdpersonen vlak, maar er werd ook totaal geen recht gedaan aan hun vriendschap.
In een interview met TVLine reageerden schrijvers en uitvoerend producenten Julie Rottenberg en Elisa Zuritsky op de kritiek. Ondanks hun hartstochtelijke verdediging laat de slotaflevering een wrange nasmaak achter.
De hoofdpersoon Carrie (Sarah Jessica Parker) accepteert het vrijgezelle bestaan en geeft aan tevreden te zijn met haar leven. "Het was de eerlijkste manier om het verhaal af te ronden. Carrie accepteert dat er misschien nooit meer een man in haar leven zal komen," aldus Rottenberg. Zuritsky wijst vervolgens op Carrie's ontwikkeling.
"Het voelt authentiek aan, met een melancholieke draai," geeft Zuritsky aan. Het probleem is echter dat Carrie gedurende de hele serie nooit helemaal volwassen werd. Ze bleef een ietwat naïeve vrije geest, die door een roze bril naar de wereld keek en verwachtte dat een droomprins alles in orde zou maken, zodat ze schoenen kon blijven kopen.
Mede om deze reden wordt er geen recht gedaan aan wie Carrie nu eenmaal is. Daarnaast hadden Miranda (Cynthia Nixon) en Charlotte (Kristin Davis) nauwelijks een verhaal en werden tweedimensionaal neergezet. Het onbreekt in And Just Like That... aan een passende afronding.
Bekijk op Instagram
De onrealistische en vlakke uitbeelding van de drie hoofdpersonen heeft automatisch tot gevolg dat hun vriendschap naar de achtergrond verdwijnt, terwijl dit juist de kern van de hele serie vormde. Er is geen slotscène waarin de vriendinnen bij elkaar zijn, wat voor velen de plank volledig misslaat.
Naast dit gemis bood de slotaflevering een mengeling van slapstickachtige scènes en serieuze momenten. De absurde humor overheerste echter, waardoor het slot onevenwichtig overkwam. And Just Like That... zal velen daarom heugen als een holle vertelling, die het zonder de sprankeling, warmte en vrijgevochtenheid van het origineel moet stellen.
In een interview met TVLine reageerden schrijvers en uitvoerend producenten Julie Rottenberg en Elisa Zuritsky op de kritiek. Ondanks hun hartstochtelijke verdediging laat de slotaflevering een wrange nasmaak achter.
Carrie als vrije geest
De hoofdpersoon Carrie (Sarah Jessica Parker) accepteert het vrijgezelle bestaan en geeft aan tevreden te zijn met haar leven. "Het was de eerlijkste manier om het verhaal af te ronden. Carrie accepteert dat er misschien nooit meer een man in haar leven zal komen," aldus Rottenberg. Zuritsky wijst vervolgens op Carrie's ontwikkeling.
Gerelateerd nieuws
"Het voelt authentiek aan, met een melancholieke draai," geeft Zuritsky aan. Het probleem is echter dat Carrie gedurende de hele serie nooit helemaal volwassen werd. Ze bleef een ietwat naïeve vrije geest, die door een roze bril naar de wereld keek en verwachtte dat een droomprins alles in orde zou maken, zodat ze schoenen kon blijven kopen.
De kern ontbreekt
Mede om deze reden wordt er geen recht gedaan aan wie Carrie nu eenmaal is. Daarnaast hadden Miranda (Cynthia Nixon) en Charlotte (Kristin Davis) nauwelijks een verhaal en werden tweedimensionaal neergezet. Het onbreekt in And Just Like That... aan een passende afronding.
Bekijk op Instagram
De onrealistische en vlakke uitbeelding van de drie hoofdpersonen heeft automatisch tot gevolg dat hun vriendschap naar de achtergrond verdwijnt, terwijl dit juist de kern van de hele serie vormde. Er is geen slotscène waarin de vriendinnen bij elkaar zijn, wat voor velen de plank volledig misslaat.
Controversieel einde
Naast dit gemis bood de slotaflevering een mengeling van slapstickachtige scènes en serieuze momenten. De absurde humor overheerste echter, waardoor het slot onevenwichtig overkwam. And Just Like That... zal velen daarom heugen als een holle vertelling, die het zonder de sprankeling, warmte en vrijgevochtenheid van het origineel moet stellen.
