Prime Video-serie 'The Girlfriend': moederinstinct en paranoia liggen dicht bij elkaar

Regie: Andrea Harkin, Robin Wright | Cast: Robin Wright (Laura), Oliva Cooke (Cherry), Laurie Davidson (Daniel), Waleed Zuaiter (Howard), Anna Chancellor (Lilith), Francesca Corney (Millie), Shalom Brune-Franklin (Brigitte), Karen Henthorn (Tracey), Leo Suter (Nicholas), e.a. | Afleveringen: 6 | Speelduur: 43-51 minuten | Jaar: 2025

Toen berichten over vermeend wangedrag ervoor zorgden dat Kevin Spacey uit House of Cards werd geschreven, bleek tegenspeler Robin Wright de presidentiële kar prima alleen te kunnen trekken. Wright is in veel opzichten een ondergewaardeerd acteur. Lange tijd was ze 'die jeugdvriendin' uit Forrest Gump of 'de vrouw van Sean Penn', maar met haar uitdijende rol als First Lady (of eigenlijk 'lady first') in House of Cards bewees Wright dat ze prima een serie kan dragen. In de zesdelige thriller The Girlfriend is ze op haar best als kille mater familias.

Laura Sanderson lijkt in elk opzicht een succesnummer. De Amerikaanse bestiert een goedlopende kunstgalerie en woont in een kast van een huis in een dure hoek van Londen. Haar enige zoon Daniel is haar oogappel. Ze bemoedert hem maar al te graag, al verstikt ze hem daarmee vooral. Wanneer Daniel tot over zijn oren verliefd raakt op makelaarsassistent Cherry besluit Laura haar aanstaande schoondochter met open armen te verwelkomen in de familie. Maar waarom lijkt Cherry verstrikt in ontelbare leugens? En hoe zorgt Laura ervoor dat zoonlief niet de fout van zijn leven maakt?

The Girlfriend biedt een gelaagde verkenning van de betekenis en reikwijdten van het moederinstinct. De al dan niet verstoorde waarschuwingsfunctie van het moederschap en achterdocht die het beoordelingsvermogen van weldenkende mensen compleet kan vertroebelen, zijn gegoten in een gelikt verhaal vol wendingen en wisselingen van perspectieven. Daarbij zorgt de natuurlijke neiging om je te verschansen in een van de twee kampen voortdurend voor spanning en vooral ongemak.

Wrights tegenspeler Olivia Cooke zet een personage neer dat voortdurend schippert tussen (geveinsde) zelfverzekerdheid en onbetrouwbaarheid. Dat Cherry liegt staat buiten kijf, maar gaandeweg wordt duidelijk wat haar drijft en of elke onwaarheid haar ook daadwerkelijk kan en mag worden aangerekend. Ze is afkomstig uit een arm milieu en heeft altijd voor alles moeten knokken, maar dat maakt haar niet meteen sympathieker. Het geeft hooguit diepte aan haar beweegredenen om de zaken naar haar hand te willen zetten. Hierbij speelt voortdurend de gedachte dat wie voor een dubbeltje geboren is nooit een kwartje zal worden.

Ondertussen ontplooit Laura haar manipulatieve kanten wanneer haar perfecte leventje uit balans dreigt te raken. De moeder en familievrouw wordt er dan niet per se aardiger op. Dat paranoia en beschermingsdrang dicht bij elkaar liggen is een gegeven waar de scenaristen voortdurend mee spelen. De continue wisselwerking tussen de stevig contrasterende Laura en Cherry drijft de mannen in hun leven naar de achtergrond. Een opzienbarende onthulling over Laura's huwelijk wordt als subthema maar mondjesmaat uitgewerkt, zowel wat betreft Laura zelf als haar echtgenoot.

Ondanks of misschien wel dankzij de rijke thematiek is The Girlfriend een verrukkelijke en smeuïge kijkervaring, waar bij elke aflevering de kaarten anders lijken te zijn geschud. Wright, die bekendstaat om haar grondige en serieuze rolbenadering, weet de complexiteit van haar personage feilloos te treffen, al ontdooit ze nooit. Dat deze miniserie uiteindelijk afsluit met een wrange maar duidelijke en ondubbelzinnige conclusie is haast zonde.