Films / Nieuws
Wetenschappers laaiend enthousiast, deze animatiefilm is zeldzaam accuraat; "slechts één foutje"
Finding Nemo staat niet bekend om zijn wetenschappelijke nauwkeurigheid in het weergeven van onderwaterleven.
Wanneer we denken aan films die wetenschappelijk zo dicht mogelijk bij de werkelijkheid blijven, komen vaak titels als Gattaca of Contact voorbij. Toch is het niet een sciencefictionklassieker, maar een animatiefilm die verrassend hoog scoort op dit vlak: Finding Nemo.
De film uit 2003, geregisseerd door Andrew Stanton en Lee Unkrich, volgt het verhaal van clownvis Marlin die samen met Dory op zoek gaat naar zijn zoon Nemo. Wat het project bijzonder maakt, is de mate van detail waarmee het onderwaterleven werd nagebootst. Pixar schakelde wetenschapper Adam Summers in om te zorgen dat de vissoorten in de film zich zo realistisch mogelijk zouden bewegen. Hij adviseerde het team over gedrag, anatomie en zelfs de reis die Nemo maakt richting Sydney.
Summers benadrukte later dat veel elementen bewust zo natuurgetrouw mogelijk werden verwerkt. Clownvissen leven in zeeanemonen en wijken daar zelden ver vandaan, precies zoals Marlin in het begin van de film wordt neergezet. Ook de geografische keuzes zijn accuraat: de soorten die in de film voorkomen, leven daadwerkelijk in het gebied waar het verhaal zich afspeelt. Zelfs de oceaanstromingen die jonge vissen gebruiken om zich te verplaatsen, werden meegenomen in het script.
Toch waren er ook momenten waarop de wetenschap plaats moest maken voor het verhaal. Summers vertelde: "In de 13 jaar sinds het uitkwam, zijn er meer dan 100 onjuistheden aan mij gewezen. Slechts één is een echte fout." Hij legde uit dat veranderingen vooral voortkwamen uit creatieve keuzes. Zo verwijderde het team de klauwen van de haai Bruce omdat die anatomisch niet pasten bij het ronde ontwerp van het personage.
Een ander voorbeeld betreft het geslachtsgedrag van clownvissen. In de natuur zou Marlin, na het verlies van Nemo’s moeder, in een vrouwtje zijn veranderd. Summers: "We waren ons daarvan bewust, maar ik vond het geen goede gelegenheid om jonge mensen te leren over geslachtsveranderingen bij vissen."
Bekijk de film op Disney+!
De film uit 2003, geregisseerd door Andrew Stanton en Lee Unkrich, volgt het verhaal van clownvis Marlin die samen met Dory op zoek gaat naar zijn zoon Nemo. Wat het project bijzonder maakt, is de mate van detail waarmee het onderwaterleven werd nagebootst. Pixar schakelde wetenschapper Adam Summers in om te zorgen dat de vissoorten in de film zich zo realistisch mogelijk zouden bewegen. Hij adviseerde het team over gedrag, anatomie en zelfs de reis die Nemo maakt richting Sydney.
Wetenschap in animatie
Summers benadrukte later dat veel elementen bewust zo natuurgetrouw mogelijk werden verwerkt. Clownvissen leven in zeeanemonen en wijken daar zelden ver vandaan, precies zoals Marlin in het begin van de film wordt neergezet. Ook de geografische keuzes zijn accuraat: de soorten die in de film voorkomen, leven daadwerkelijk in het gebied waar het verhaal zich afspeelt. Zelfs de oceaanstromingen die jonge vissen gebruiken om zich te verplaatsen, werden meegenomen in het script.
Toch waren er ook momenten waarop de wetenschap plaats moest maken voor het verhaal. Summers vertelde: "In de 13 jaar sinds het uitkwam, zijn er meer dan 100 onjuistheden aan mij gewezen. Slechts één is een echte fout." Hij legde uit dat veranderingen vooral voortkwamen uit creatieve keuzes. Zo verwijderde het team de klauwen van de haai Bruce omdat die anatomisch niet pasten bij het ronde ontwerp van het personage.
1 Foutje
Een ander voorbeeld betreft het geslachtsgedrag van clownvissen. In de natuur zou Marlin, na het verlies van Nemo’s moeder, in een vrouwtje zijn veranderd. Summers: "We waren ons daarvan bewust, maar ik vond het geen goede gelegenheid om jonge mensen te leren over geslachtsveranderingen bij vissen."
Bekijk de film op Disney+!
