Recensie
Netflix-serie 'Alphamännchen': krijgt de grootste aap in het bos nog steeds alles wat hij wil?
De zoveelste remake van 'Machos Alpha' heeft geen enkele meerwaarde voor het Nederlandse publiek.
Regie: Tobi Baumann, Jan Martin Scharf | Cast: Tom Beck (Ulf), Serkan Kaya (Cem), David Rott (Erik), Moritz Führmann (Andi), Franziska Machens (Silke), Marleen Lohse (Kim), Mona Pirzad (Elif), Valentina Leone (Alina), Sabine Vitua (Corinna), Thuy-Van Truong (Lisa), e.a. | Afleveringen: 8 | Speelduur: 33-38 minuten | Jaar: 2025
Alphamännchen is de Duitse remake van het Spaanse Machos Alpha, net zoals Haantjes daar eerder de Nederlandse versie van was. Het is een serie over vier vrienden van in de veertig die zich staande proberen te houden in een steeds manonvriendelijkere maatschappij. Tenminste, dat vindt een deel van hen. Ook in het moderne Duitsland moet toxische mannelijkheid het ontgelden en verdrijven de vrouwen de arme jongens uit hun baan, bed en rol als kostwinner binnen het gezin. Met gekrenkte trots doen de wanhopige mannen er alles aan om hun relaties en gevoel van eigenwaarde te redden.
Ulf moet op zoek naar een nieuwe baan, Erik wil graag trouwen, Andi krijgt hem niet meer omhoog en Cem moet van zijn dochter Alina minstens tien Tinderdates aangaan om over zijn ex-vrouw, haar moeder, heen te komen. Niets gaat zonder slag of stoot in Keulen. Tijdens hun wekelijkse potje zaalvoetbal (in Haantjes was dit natuurlijk padellen) vliegen de noodkreten, welgemeende adviezen, maar ook verwijten heen en weer.
Alphamännchen biedt maatschappelijke satire met een ranzig randje over moderne veertigers die kampen met moderne sores. Waarschijnlijk zal de doelgroep zich hier en daar wel in het getoonde herkennen, ook al zijn de problemen van Ulf, Andi, Erik en Cem natuurlijk vreselijk dik aangezet. Hoeveel mensen komen hun ouders nu in een parenclub tegen of worden op school ontboden omdat hun kind hun seksspeeltje in haar tas had? "Nee, dat is een raketje."
Duitsers staan niet bepaald bekend om hun komische timing en Alphamännchen zal daar geen verandering in brengen. Niet dat de cast geheel uit slechte acteurs bestaat, maar het wordt zelden écht grappig. En dan zijn de leuksten in deze serie zowaar twee vrouwen. Franziska Machens speelt Andi's echtgenoot op bijna even grappige wijze als Jelka van Houten dat deed als haar evenknie in Haantjes en de jonge Valentina Leone is ontwapenend als de bijdehante Alina die haar vader weer aan de vrouw wil kregen. Welke vrouw dan ook, zolang het maar niet haar eigen moeder is.
Los van de bescheiden merites van Alphamännchen is er voor het Nederlands publiek geen enkele reden om deze serie te kijken. Wie Haantjes al heeft gezien zal er weinig behoefte aan hebben om vrijwel dezelfde verhaallijnen en grotendeels identieke dialogen nog een keertje voorgeschoteld te krijgen, maar dan met ondertiteling en minder grappige acteurs.
En wie nog niet bekend was met dit Netflix-fenomeen (intussen is de serie al in vijf verschillende smaken beschikbaar) doet er veel beter aan om gewoon de versie met Jeroen Spitzenberger, Waldemar Torenstra, André Dongelmans en Benja Bruijning op te zetten. En daar krijg je dan als bonus ook nog Van Houten bij.
Alphamännchen is de Duitse remake van het Spaanse Machos Alpha, net zoals Haantjes daar eerder de Nederlandse versie van was. Het is een serie over vier vrienden van in de veertig die zich staande proberen te houden in een steeds manonvriendelijkere maatschappij. Tenminste, dat vindt een deel van hen. Ook in het moderne Duitsland moet toxische mannelijkheid het ontgelden en verdrijven de vrouwen de arme jongens uit hun baan, bed en rol als kostwinner binnen het gezin. Met gekrenkte trots doen de wanhopige mannen er alles aan om hun relaties en gevoel van eigenwaarde te redden.
Ulf moet op zoek naar een nieuwe baan, Erik wil graag trouwen, Andi krijgt hem niet meer omhoog en Cem moet van zijn dochter Alina minstens tien Tinderdates aangaan om over zijn ex-vrouw, haar moeder, heen te komen. Niets gaat zonder slag of stoot in Keulen. Tijdens hun wekelijkse potje zaalvoetbal (in Haantjes was dit natuurlijk padellen) vliegen de noodkreten, welgemeende adviezen, maar ook verwijten heen en weer.
Alphamännchen biedt maatschappelijke satire met een ranzig randje over moderne veertigers die kampen met moderne sores. Waarschijnlijk zal de doelgroep zich hier en daar wel in het getoonde herkennen, ook al zijn de problemen van Ulf, Andi, Erik en Cem natuurlijk vreselijk dik aangezet. Hoeveel mensen komen hun ouders nu in een parenclub tegen of worden op school ontboden omdat hun kind hun seksspeeltje in haar tas had? "Nee, dat is een raketje."
Duitsers staan niet bepaald bekend om hun komische timing en Alphamännchen zal daar geen verandering in brengen. Niet dat de cast geheel uit slechte acteurs bestaat, maar het wordt zelden écht grappig. En dan zijn de leuksten in deze serie zowaar twee vrouwen. Franziska Machens speelt Andi's echtgenoot op bijna even grappige wijze als Jelka van Houten dat deed als haar evenknie in Haantjes en de jonge Valentina Leone is ontwapenend als de bijdehante Alina die haar vader weer aan de vrouw wil kregen. Welke vrouw dan ook, zolang het maar niet haar eigen moeder is.
Los van de bescheiden merites van Alphamännchen is er voor het Nederlands publiek geen enkele reden om deze serie te kijken. Wie Haantjes al heeft gezien zal er weinig behoefte aan hebben om vrijwel dezelfde verhaallijnen en grotendeels identieke dialogen nog een keertje voorgeschoteld te krijgen, maar dan met ondertiteling en minder grappige acteurs.
En wie nog niet bekend was met dit Netflix-fenomeen (intussen is de serie al in vijf verschillende smaken beschikbaar) doet er veel beter aan om gewoon de versie met Jeroen Spitzenberger, Waldemar Torenstra, André Dongelmans en Benja Bruijning op te zetten. En daar krijg je dan als bonus ook nog Van Houten bij.
