Recensie
Netflix-serie 'Sicilia Express': Italiaanse kerstkomedie lijdt onder slecht acteerwerk en een ongeloofwaardig plot
Wie op zoek is naar scherpe satire of een hartverwarmend kerstverhaal kan deze serie gerust overslaan.
Regie: Salvatore Ficarra, Valentino Picone | Cast: Salvatore Ficarra (Salvo), Valentino Picone (Valentino), Angelo Pisani (Andrea), Alessia Spinelli (Luisa), Giovanna Criscuolo (Giovanna), Katia Follesa (Claudia), Barbara Tabita (Maria Teresa), Sergio Vastano (Sergio), e.a.| Afleveringen: 5 | Speelduur: 27-42 minuten | Jaar: 2025
Met een verhaal over familiebanden in de kerstperiode hopen de makers van Sicilia Express een warme boodschap uit te dragen, maar daar slagen ze allerminst in. In plaats daarvan laat deze Italiaanse komedie vooral zien hoe dun het verschil kan zijn tussen speels en gemakzuchtig. Al tijdens de eerste aflevering verzandt een aardig idee in een niet serieus te nemen plot.
Salvo en Valentino wonen met hun families op Sicilië, maar werken allebei in een kliniek in het noordelijke Milaan. Tijdens de feestdagen lopen de spanningen tussen hen, hun partners en hun omgeving hoog op. Te midden van dat conflict wenst Valentino's dochter dat ze haar vader vaker zou kunnen zien. Die wens resulteert in twee magische containers waarmee de mannen moeiteloos kunnen reizen tussen Sicilië en Milaan.
Dat absurde uitgangspunt is niet het probleem. In een komedie kan zoiets prima werken, mits het consequent is uitgewerkt of als doelbewuste metafoor wordt ingezet. Sicilia Express doet geen van beide. De containers worden geïntroduceerd zonder of duidelijke logica. De makers nemen niet eens de moeite om te suggereren hoe dit fenomeen heeft kunnen ontstaan. Het is er simpelweg, want anders was er geen serie geweest. Daarmee ondermijnt de serie haar eigen plot, juist op het moment waarop dit op gang zou moet komen.
Die narratieve gemakzucht keert voortdurend terug. Scènes volgen elkaar op zonder duidelijke ontwikkeling, emoties worden afgeraffeld met een grap of een schreeuwerige reactie en conflicten worden opgezet maar zelden uitgewerkt. Zelfs het kerstgevoel is ver te zoeken. De makers vertrouwen erop dat de kijker genoegen neemt met losse momenten, zonder te vragen waar het allemaal naartoe gaat. Een gedurfde houding, zeker bij een serie die met slechts vijf afleveringen zo kort is dat die elke minuut zou moeten benutten.
Het acteerwerk helpt allerminst. De vertolkingen zijn erg overdreven en onnatuurlijk, met veel te grote gebaren en expliciete mimiek, zelfs voor Italiaanse normen. Daardoor voelt Sicilia Express eerder aan als een klucht dan als een eigentijdse televisieserie. Dat schrijvers en regisseurs Salvatore Ficarra en Valentino Picone zelf de hoofdrollen spelen doet vermoeden dat de serie vooral hobbyproject is.
Opvallend is hoe de serie omgaat met Italiaanse stereotypen. Er wordt openlijk gespeeld met clichés: Italianen worden neergezet als gemakzuchtig, Sicilianen als arm en weinig ontwikkeld en noorderlingen als koud en onvriendelijk. Soms lijken de makers deze vooroordelen te bespotten, dan weer lijken ze ze juist te willen bevestigen. Die dubbelzinnigheid werkt niet in hun voordeel, want het is niet duidelijk of het om satire of komedie gaat.
Het grootste probleem is dat de makers geen duidelijke keuze maken. Sicilia Express is geen volwaardige absurdistische komedie, maar ook geen warm kerstverhaal. Het is niet scherp genoeg om te bijten, maar al helemaal niet ontroerend genoeg om de kijker te emotioneren. Alles blijft aan de oppervlakte. Zelfs het uitgangspunt van een kinderlijke kerstwens, welke uitnodigt tot diepere thema's, zoals gemis en verantwoordelijkheid, wordt nauwelijks uitgewerkt. De wens wordt ingewilligd, maar zonder enkele toelichting. Het is er gewoon ineens.
Sicilia Express had een compacte, scherpe komedie kunnen worden die iets te zeggen heeft over familiebanden en verdeeldheid binnen Italië. In plaats daarvan krijgen we een serie die kiest voor de makkelijkste weg, vertrouwt op simpele stereotyperingen en alle logica laat varen omdat dat nu eenmaal beter uitkomt. Sicilia Express is niet speels, maar leeg en ongeloofwaardig. Een serie die op het eerste oog veel belooft, maar weinig doet en nog minder waarmaakt.
Met een verhaal over familiebanden in de kerstperiode hopen de makers van Sicilia Express een warme boodschap uit te dragen, maar daar slagen ze allerminst in. In plaats daarvan laat deze Italiaanse komedie vooral zien hoe dun het verschil kan zijn tussen speels en gemakzuchtig. Al tijdens de eerste aflevering verzandt een aardig idee in een niet serieus te nemen plot.
Salvo en Valentino wonen met hun families op Sicilië, maar werken allebei in een kliniek in het noordelijke Milaan. Tijdens de feestdagen lopen de spanningen tussen hen, hun partners en hun omgeving hoog op. Te midden van dat conflict wenst Valentino's dochter dat ze haar vader vaker zou kunnen zien. Die wens resulteert in twee magische containers waarmee de mannen moeiteloos kunnen reizen tussen Sicilië en Milaan.
Dat absurde uitgangspunt is niet het probleem. In een komedie kan zoiets prima werken, mits het consequent is uitgewerkt of als doelbewuste metafoor wordt ingezet. Sicilia Express doet geen van beide. De containers worden geïntroduceerd zonder of duidelijke logica. De makers nemen niet eens de moeite om te suggereren hoe dit fenomeen heeft kunnen ontstaan. Het is er simpelweg, want anders was er geen serie geweest. Daarmee ondermijnt de serie haar eigen plot, juist op het moment waarop dit op gang zou moet komen.
Gerelateerd nieuws
Die narratieve gemakzucht keert voortdurend terug. Scènes volgen elkaar op zonder duidelijke ontwikkeling, emoties worden afgeraffeld met een grap of een schreeuwerige reactie en conflicten worden opgezet maar zelden uitgewerkt. Zelfs het kerstgevoel is ver te zoeken. De makers vertrouwen erop dat de kijker genoegen neemt met losse momenten, zonder te vragen waar het allemaal naartoe gaat. Een gedurfde houding, zeker bij een serie die met slechts vijf afleveringen zo kort is dat die elke minuut zou moeten benutten.
Het acteerwerk helpt allerminst. De vertolkingen zijn erg overdreven en onnatuurlijk, met veel te grote gebaren en expliciete mimiek, zelfs voor Italiaanse normen. Daardoor voelt Sicilia Express eerder aan als een klucht dan als een eigentijdse televisieserie. Dat schrijvers en regisseurs Salvatore Ficarra en Valentino Picone zelf de hoofdrollen spelen doet vermoeden dat de serie vooral hobbyproject is.
Opvallend is hoe de serie omgaat met Italiaanse stereotypen. Er wordt openlijk gespeeld met clichés: Italianen worden neergezet als gemakzuchtig, Sicilianen als arm en weinig ontwikkeld en noorderlingen als koud en onvriendelijk. Soms lijken de makers deze vooroordelen te bespotten, dan weer lijken ze ze juist te willen bevestigen. Die dubbelzinnigheid werkt niet in hun voordeel, want het is niet duidelijk of het om satire of komedie gaat.
Het grootste probleem is dat de makers geen duidelijke keuze maken. Sicilia Express is geen volwaardige absurdistische komedie, maar ook geen warm kerstverhaal. Het is niet scherp genoeg om te bijten, maar al helemaal niet ontroerend genoeg om de kijker te emotioneren. Alles blijft aan de oppervlakte. Zelfs het uitgangspunt van een kinderlijke kerstwens, welke uitnodigt tot diepere thema's, zoals gemis en verantwoordelijkheid, wordt nauwelijks uitgewerkt. De wens wordt ingewilligd, maar zonder enkele toelichting. Het is er gewoon ineens.
Sicilia Express had een compacte, scherpe komedie kunnen worden die iets te zeggen heeft over familiebanden en verdeeldheid binnen Italië. In plaats daarvan krijgen we een serie die kiest voor de makkelijkste weg, vertrouwt op simpele stereotyperingen en alle logica laat varen omdat dat nu eenmaal beter uitkomt. Sicilia Express is niet speels, maar leeg en ongeloofwaardig. Een serie die op het eerste oog veel belooft, maar weinig doet en nog minder waarmaakt.
