Recensie
Recensie Netflix-serie 'School Tales: The Series'
Onthoofde leraren en dode schoolmeisjes ten spijt is dit een horrorserie waar zelfs je kleine neefje nog geen nachtmerries van krijgt.
Regie: Mike Phontharis Chotkijsadarsopon, Songsak Mongkolthon, Tum Putipong Saisikaew, e.a. | Cast: Kay Lertsittichai (Q), Jennis Oprasert (Pleng), Siwat Jumlongkul (Boy), Thongchai Thongkanthom (Waiwan), e.a. | Aantal afleveringen: 8 | Speelduur: 45-50 minuten | Jaar: 2022
Wij Nederlanders zijn waarschijnlijk te nuchter voor vermeende broodje-aapverhalen. Het onbekende gooien we op puur toeval, de verdwenen lerares is vast gewoon op vakantie en het onheilspellende geluid in de kelder blijkt altijd de dronken conciërge te zijn. Onze verre oosterburen denken daar echter heel anders over. School Tales: The Series laat in acht losstaande verhalen zien hoe deze collectieve angst zich in de Aziatische cultuur heeft vastgebeten.
Met een veelbelovende titel en een Thaise cast op de poster hadden we ons verheugd schrap gezet voor een paar ijzingwekkende avondjes vol schrikmomenten met gedaanten in witte gewaden en lijkbleke verschijningen die schokkerig uit de televisie kruipen. Maar al na de eerste paar minuten is het klaar dat we van deze belabberde griezelflop geen kippenvel hoeven te verwachten. Ondanks de line-up van een hele club vooraanstaande horror-regisseurs slaat School Tales: The Series zodanig veel planken mis dat het hele project in het water dondert.
Ten opzichte van Westers acteerwerk is het verschil in mimiek bij een Thaise productie als deze kenmerkend. Naast tekenfilmachtige gezichtsuitdrukkingen en hysterische kreten zijn de bewegingen soms ronduit kolderiek, waardoor je zomaar zou kunnen denken dat je naar komedie kijkt. Dit sterke staaltje overacteren heeft als nadeel dat het de geloofwaardigheid als film voor volwassen enigszins doet wankelen.
Deze theatraal en overdadige vorm van acteren is wellicht beter op zijn plaats op de schouwburgplanken, want voor de camera is het wat te veel van het goede. Ongetwijfeld een kwestie van erfgoed, want grote kans dat zij zich juist bij Nederlandse producties afvragen waarom wij acteren alsof de film een lange commercial is.
Als we het toch hebben over smaken die verschillen: de zesde kwelling van dit debacle is zo ondraaglijk dat nog geen honderd maniakale schoolmeisjes de aflevering kunnen redden. Want niet alleen valt deze aflevering volledig uit de toon wat betreft filmstijl, het is ook nog eens de enige met een opzettelijk humoristische insteek. Althans, een jammerlijke gooi naar humor.
Overduidelijk ingevoerd als gimmick bekleedt acteur en dragqueen Thongchai Thongkanthom de rol van de strenge lerares Waiwan, die het uiteindelijk zonder hoofd moet doen. Compleet met flauwe geluidjes en clowneske sketches is het echt een raadsel hoe deze aflevering zich ertussen heeft weten te wurmen. Pijnlijk slecht. School Tales: The Series krijgt uit respect twee sterren, maar deze specifieke aflevering mag het doen met nul.
Misschien ligt onze standaard voor dit genre te hoog, maar School Tales: The Series is simpelweg op geen enkel moment eng. Zelfs niet wanneer het spiegelbeeld onverwachts een rottende reflectie laat zien of er tijdens de lunch een hondenkop in de stoofpot drijft. Meermaals ontglipt ons een gaap en checken we verveeld op de tijdbalk hoe lang de aflevering ons nog gaat gijzelen. Helaas is School Tales: The Series niet meer dan een verzameling verhaaltjes voor het slapengaan, want horror mag geen horror heten als je 's nachts nog in je uppie voor een glaasje water naar beneden durft.
School Tales: The Series is te zien bij [url1=https://www.netflix.com/title/81486333[/url1].
Wij Nederlanders zijn waarschijnlijk te nuchter voor vermeende broodje-aapverhalen. Het onbekende gooien we op puur toeval, de verdwenen lerares is vast gewoon op vakantie en het onheilspellende geluid in de kelder blijkt altijd de dronken conciërge te zijn. Onze verre oosterburen denken daar echter heel anders over. School Tales: The Series laat in acht losstaande verhalen zien hoe deze collectieve angst zich in de Aziatische cultuur heeft vastgebeten.
Met een veelbelovende titel en een Thaise cast op de poster hadden we ons verheugd schrap gezet voor een paar ijzingwekkende avondjes vol schrikmomenten met gedaanten in witte gewaden en lijkbleke verschijningen die schokkerig uit de televisie kruipen. Maar al na de eerste paar minuten is het klaar dat we van deze belabberde griezelflop geen kippenvel hoeven te verwachten. Ondanks de line-up van een hele club vooraanstaande horror-regisseurs slaat School Tales: The Series zodanig veel planken mis dat het hele project in het water dondert.
Ten opzichte van Westers acteerwerk is het verschil in mimiek bij een Thaise productie als deze kenmerkend. Naast tekenfilmachtige gezichtsuitdrukkingen en hysterische kreten zijn de bewegingen soms ronduit kolderiek, waardoor je zomaar zou kunnen denken dat je naar komedie kijkt. Dit sterke staaltje overacteren heeft als nadeel dat het de geloofwaardigheid als film voor volwassen enigszins doet wankelen.
Deze theatraal en overdadige vorm van acteren is wellicht beter op zijn plaats op de schouwburgplanken, want voor de camera is het wat te veel van het goede. Ongetwijfeld een kwestie van erfgoed, want grote kans dat zij zich juist bij Nederlandse producties afvragen waarom wij acteren alsof de film een lange commercial is.
Als we het toch hebben over smaken die verschillen: de zesde kwelling van dit debacle is zo ondraaglijk dat nog geen honderd maniakale schoolmeisjes de aflevering kunnen redden. Want niet alleen valt deze aflevering volledig uit de toon wat betreft filmstijl, het is ook nog eens de enige met een opzettelijk humoristische insteek. Althans, een jammerlijke gooi naar humor.
Overduidelijk ingevoerd als gimmick bekleedt acteur en dragqueen Thongchai Thongkanthom de rol van de strenge lerares Waiwan, die het uiteindelijk zonder hoofd moet doen. Compleet met flauwe geluidjes en clowneske sketches is het echt een raadsel hoe deze aflevering zich ertussen heeft weten te wurmen. Pijnlijk slecht. School Tales: The Series krijgt uit respect twee sterren, maar deze specifieke aflevering mag het doen met nul.
Misschien ligt onze standaard voor dit genre te hoog, maar School Tales: The Series is simpelweg op geen enkel moment eng. Zelfs niet wanneer het spiegelbeeld onverwachts een rottende reflectie laat zien of er tijdens de lunch een hondenkop in de stoofpot drijft. Meermaals ontglipt ons een gaap en checken we verveeld op de tijdbalk hoe lang de aflevering ons nog gaat gijzelen. Helaas is School Tales: The Series niet meer dan een verzameling verhaaltjes voor het slapengaan, want horror mag geen horror heten als je 's nachts nog in je uppie voor een glaasje water naar beneden durft.
School Tales: The Series is te zien bij [url1=https://www.netflix.com/title/81486333[/url1].
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
