Recensie
Recensie Netflix-serie 'Heartstopper' seizoen 2
Ook in het tweede seizoen biedt Heartstopper ruimte voor iedereen.
Regie: Euros Lyn | Cast: Kit Connor (Nick Nelson), Joe Locke (Charlie Spring), William Gao (Tao Xu), Yasmin Finney (Elle Argent), Tobie Donovan (Isaac Henderson), e.a. | Afleveringen: 6 | Speelduur: 31-40 minuten | Jaar: 2023
In 2022 spatte het eerste seizoen van Heartstopper van het scherm, met een kleurrijke vertaling van de gelijknamige graphic novels geschreven door Alice Oseman. De serie werd alom geprezen vanwege de realistische en positieve representatie van de LHBTI+-gemeenschap, vooral met het oog op jongere kijkers die zich mogelijk in de personages konden herkennen. Dat schept hoge verwachtingen voor het tweede seizoen, maar dat stelt niet teleur.
Nick en Charlie vormen zonder twijfel het meest schattige en onschuldige koppel dat in de afgelopen jaren in een tienerserie te zien was. Waar veel series die zich afspelen in de gangen van een middelbare school focussen op glamoureuze en oversekste tieners gespeeld door volwassenen, zien we in Heartstopper een spectrum aan realistische, onzekere en ongemakkelijke tieners met herkenbare liefdesperikelen en andere een tienerproblemen, gespeeld door acteurs die min of meer tot dezelfde leeftijdscategorie behoren.
Die herkenbaarheid is wat Heartstopper zo sterk maakt. Veel volwassen LHBTI+'ers zien de serie als een vorm van representatie die ze zelf nooit hebben gehad. Dat hun jongere lotgenoten nu toegang hebben tot een serie waarin queer zijn wordt genormaliseerd, zonder over de moeilijkheden heen te kijken, zien ze als een positieve ontwikkeling. Daarnaast zijn de personages divers en goed uitgewerkt, allemaal met hun eigen complexe verhaallijn. In Heartstopper is ruimte voor iedereen, zonder dat de serie overvol of gehaast aanvoelt.
De serie blijft redelijk trouw aan het bronmateriaal, dus behandelt het tweede seizoen een aantal serieuze onderwerpen. Net als in het eerste seizoen wordt dit gedaan op een gepaste manier, met ruimte voor begrip en reflectie, zonder terug te vallen op trauma en gedramatiseerde situaties. Dit houdt de serie luchtig en goed verteerbaar, maar niet oppervlakkig.
Ook op visueel vlak doet Heartstopper denken aan een graphic novel. Door verschillende cartoonachtige visuele elementen krijgt de serie een extra kleurrijke uitstraling. Daarnaast hebben ze ook nog eens een verhalende functie, want de krabbeltjes hinten naar de emoties van de personages, zoals muziek in een musical. Vlinders en hartjes zijn een indicatie dat er een nieuwe liefde opbloeit, donkere wolken en krassen zijn een teken van conflict en onzekerheid.
Voor wie op zoek is naar een serie waarvan je mondhoeken automatisch omhoog krullen is Heartstopper een absolute aanrader. Je hart zal smelten van de onschuldige tienerromantiek, of je nu wil of niet. Met afleveringen van om en nabij de dertig minuten wordt niet al te veel beslag gelegd op je kostbare tijd en de serie is bij uitstek geschikt om als gezin te kijken. Weinig redenen dus om deze serie niet te bekijken.
Heartstopper is te zien bij Netflix.
In 2022 spatte het eerste seizoen van Heartstopper van het scherm, met een kleurrijke vertaling van de gelijknamige graphic novels geschreven door Alice Oseman. De serie werd alom geprezen vanwege de realistische en positieve representatie van de LHBTI+-gemeenschap, vooral met het oog op jongere kijkers die zich mogelijk in de personages konden herkennen. Dat schept hoge verwachtingen voor het tweede seizoen, maar dat stelt niet teleur.
Nick en Charlie vormen zonder twijfel het meest schattige en onschuldige koppel dat in de afgelopen jaren in een tienerserie te zien was. Waar veel series die zich afspelen in de gangen van een middelbare school focussen op glamoureuze en oversekste tieners gespeeld door volwassenen, zien we in Heartstopper een spectrum aan realistische, onzekere en ongemakkelijke tieners met herkenbare liefdesperikelen en andere een tienerproblemen, gespeeld door acteurs die min of meer tot dezelfde leeftijdscategorie behoren.
Die herkenbaarheid is wat Heartstopper zo sterk maakt. Veel volwassen LHBTI+'ers zien de serie als een vorm van representatie die ze zelf nooit hebben gehad. Dat hun jongere lotgenoten nu toegang hebben tot een serie waarin queer zijn wordt genormaliseerd, zonder over de moeilijkheden heen te kijken, zien ze als een positieve ontwikkeling. Daarnaast zijn de personages divers en goed uitgewerkt, allemaal met hun eigen complexe verhaallijn. In Heartstopper is ruimte voor iedereen, zonder dat de serie overvol of gehaast aanvoelt.
De serie blijft redelijk trouw aan het bronmateriaal, dus behandelt het tweede seizoen een aantal serieuze onderwerpen. Net als in het eerste seizoen wordt dit gedaan op een gepaste manier, met ruimte voor begrip en reflectie, zonder terug te vallen op trauma en gedramatiseerde situaties. Dit houdt de serie luchtig en goed verteerbaar, maar niet oppervlakkig.
Ook op visueel vlak doet Heartstopper denken aan een graphic novel. Door verschillende cartoonachtige visuele elementen krijgt de serie een extra kleurrijke uitstraling. Daarnaast hebben ze ook nog eens een verhalende functie, want de krabbeltjes hinten naar de emoties van de personages, zoals muziek in een musical. Vlinders en hartjes zijn een indicatie dat er een nieuwe liefde opbloeit, donkere wolken en krassen zijn een teken van conflict en onzekerheid.
Voor wie op zoek is naar een serie waarvan je mondhoeken automatisch omhoog krullen is Heartstopper een absolute aanrader. Je hart zal smelten van de onschuldige tienerromantiek, of je nu wil of niet. Met afleveringen van om en nabij de dertig minuten wordt niet al te veel beslag gelegd op je kostbare tijd en de serie is bij uitstek geschikt om als gezin te kijken. Weinig redenen dus om deze serie niet te bekijken.
Heartstopper is te zien bij Netflix.
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
