Recensie
'American Horror Story' seizoen 12: allesbehalve delicaat of subtiel
Rosemary's Baby in het meest trendy jasje gehesen, geheel op zijn American Horror Story's.
Regie: Jennifer Lynch, John J. Gray, Bradley Buecker, e.a. | Cast: Emma Roberts (Victoria), Kim Kardashian (Siobhan), Matt Czuchry (Dexter), Annabelle Dexter-Jones (Sonia, Adeline), Michaela Jaé Rodriguez (Nicolette), e.a. | Afleveringen: 9 | Speelduur: 32-45 minuten | Jaar: 2023-2024
De productie van het twaalfde seizoen van American Horror Story verliep niet vlekkeloos. Terwijl de eerste helft werd afgerond, kwamen de opnamen stil te liggen door de schrijversstaking, waarna ervoor werd gekozen om het seizoen in twee delen uit te zenden. En toch heeft dit weinig invloed gehad op de kwaliteit, want de geliefde horroranthologieserie weet nog steeds de aandacht goed vast te houden.
Twee dingen vallen direct op aan dit seizoen: er is een terugkeer naar een eerder behandeld onderwerp, namelijk satanische zwangerschappen, en voor het eerst wordt er een boek verfilmd. Dat laatste maakt het eerste opvallende aspect wat beter te verteren, want anders zou dit duiden op de lugubere fascinatie van twee homoseksuele producenten (Ryan Murphy en Brad Falchuk) voor de horror van zwangerschappen.
Uiteindelijk is dat geen negatief oordeel, want op alle andere vlakken slaat seizoen twaalf de spijker op de kop. Geheel in strijd met de titel, Delicate, is dit seizoen net zoals de voorgaande allesbehalve subtiel of delicaat. Het neigt vooral naar camp. Dit komt tot uiting in zowel de kostuums als het decor, maar ook met het geluid wordt alles in het extreme getrokken. Dat geldt ook voor de keuze om oermoeder der influencers Kim Kardashian te casten.
Stijl en kleding worden hierdoor haast plotelementen. Hoe iemand erbij loopt vertelt genoeg over het personage, maar er is ook altijd een ondertoon van haute couture. Bij Kardashian vult de kleding ook vaak de gaten in het acteerwerk op, terwijl deze bij de rest van de cast enorm veel toevoegt aan de ridicule personages.
Marketingtechnisch is het natuurlijk geniaal om Kardashian te casten, maar het zorgt niet voor enige uitdieping van haar personage. Want ook al krijgt ze de beste oneliners, haar expressies blijven uitermate statisch. Ook voelen deze teksten alsof ze haar tekorten als actrice moeten opvullen. Zonde dus om al dit geweldige schrijfwerk op te offeren voor deze halfgare uitwerking.
Door de opsplitsing van het seizoen hanteert elke helft een ander soort horror. In het eerste deel is die vooral psychologisch van aard, terwijl het tweede deel zowel visueel als narratief veel explicieter is. Dat het mysterie binnen het plot zo al snel wordt opgehelderd doet weinig af aan het kijkplezier, maar zorgt er wel voor dat veel plotpunten uitleggerig overkomen en haalt het tempo onderuit.
Daardoor maakt de tweede helft van het seizoen een gehaaste en overvolle indruk. Het voelt alsof het verhaal moest worden gecondenseerd om in de negen korte afleveringen te passen. Vooral de laatste aflevering lijdt hieronder. Deze is namelijk behoorlijk volgepropt, maar geeft het seizoen nog steeds een enorm abrupt einde.
American Horror Story is te zien bij Disney+.
De productie van het twaalfde seizoen van American Horror Story verliep niet vlekkeloos. Terwijl de eerste helft werd afgerond, kwamen de opnamen stil te liggen door de schrijversstaking, waarna ervoor werd gekozen om het seizoen in twee delen uit te zenden. En toch heeft dit weinig invloed gehad op de kwaliteit, want de geliefde horroranthologieserie weet nog steeds de aandacht goed vast te houden.
Twee dingen vallen direct op aan dit seizoen: er is een terugkeer naar een eerder behandeld onderwerp, namelijk satanische zwangerschappen, en voor het eerst wordt er een boek verfilmd. Dat laatste maakt het eerste opvallende aspect wat beter te verteren, want anders zou dit duiden op de lugubere fascinatie van twee homoseksuele producenten (Ryan Murphy en Brad Falchuk) voor de horror van zwangerschappen.
Uiteindelijk is dat geen negatief oordeel, want op alle andere vlakken slaat seizoen twaalf de spijker op de kop. Geheel in strijd met de titel, Delicate, is dit seizoen net zoals de voorgaande allesbehalve subtiel of delicaat. Het neigt vooral naar camp. Dit komt tot uiting in zowel de kostuums als het decor, maar ook met het geluid wordt alles in het extreme getrokken. Dat geldt ook voor de keuze om oermoeder der influencers Kim Kardashian te casten.
Stijl en kleding worden hierdoor haast plotelementen. Hoe iemand erbij loopt vertelt genoeg over het personage, maar er is ook altijd een ondertoon van haute couture. Bij Kardashian vult de kleding ook vaak de gaten in het acteerwerk op, terwijl deze bij de rest van de cast enorm veel toevoegt aan de ridicule personages.
Marketingtechnisch is het natuurlijk geniaal om Kardashian te casten, maar het zorgt niet voor enige uitdieping van haar personage. Want ook al krijgt ze de beste oneliners, haar expressies blijven uitermate statisch. Ook voelen deze teksten alsof ze haar tekorten als actrice moeten opvullen. Zonde dus om al dit geweldige schrijfwerk op te offeren voor deze halfgare uitwerking.
Door de opsplitsing van het seizoen hanteert elke helft een ander soort horror. In het eerste deel is die vooral psychologisch van aard, terwijl het tweede deel zowel visueel als narratief veel explicieter is. Dat het mysterie binnen het plot zo al snel wordt opgehelderd doet weinig af aan het kijkplezier, maar zorgt er wel voor dat veel plotpunten uitleggerig overkomen en haalt het tempo onderuit.
Daardoor maakt de tweede helft van het seizoen een gehaaste en overvolle indruk. Het voelt alsof het verhaal moest worden gecondenseerd om in de negen korte afleveringen te passen. Vooral de laatste aflevering lijdt hieronder. Deze is namelijk behoorlijk volgepropt, maar geeft het seizoen nog steeds een enorm abrupt einde.
American Horror Story is te zien bij Disney+.
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
Ben jij van plan American Horror Story seizoen 12 te gaan kijken?
-
Ja
-
Nee
