Series / Nieuws
Waarom 'Rich Man, Poor Man' zo’n indruk maakte op Quentin Tarantino
Quentin Tarantino verweeft subtiele verwijzingen naar de iconische jaren 70-serie "Rich Man, Poor Man".
Rich Man, Poor Man (1976) was een baanbrekende tv‑miniserie die je niet direct met Quentin Tarantino zou associëren. Toch dook de titel op in een verwijderde scène uit Pulp Fiction, waarin Mia Wallace een grap maakt over de serie tijdens een autorit met Vincent Vega. Daarmee is het bewijs geleverd dat Tarantino deze iconische productie uit de jaren 70 niet alleen kent, maar ook bewust verweeft in zijn eigen fictieve wereld.
De serie is gebaseerd op de roman van Irwin Shaw en vertelt het verhaal van twee broers, de ambitieuze zakenman Rudy en de opstandige Tom, die na de Tweede Wereldoorlog ieder hun eigen pad volgen. Hun onderlinge spanningen worden gespiegeld aan de veranderende Amerikaanse samenleving. Tarantino’s verwijzing in Pulp Fiction suggereert waardering voor dat soort complexe, karaktergedreven televisie die maatschappelijk commentaar combineert met sterke persoonlijke verhalen
Rich Man, Poor Man werd uitgezonden in twaalf delen en was een van de eerste Amerikaanse miniseries. Het verhaal bestrijkt meerdere decennia en laat zien hoe keuzes, familieachtergrond en klasse hun stempel drukken op levenslopen. De broers komen steeds tegenover elkaar te staan, zowel economisch als moreel. Nick Nolte en Peter Strauss speelden de hoofdrollen, ondersteund door onder anderen Susan Blakely en Edward Asner.
De serie had een grote impact op het televisielandschap. Dankzij het succes van deze miniserie volgden vergelijkbare formats zoals Roots en Shōgun. Het idee dat televisie ook geschikt was voor literaire, langlopende verhalen met een duidelijk begin en einde, kreeg hier zijn eerste bewijs. De serie sleepte meerdere Emmy-nominaties in de wacht en betekende de doorbraak voor onder anderen Nick Nolte.
Hoewel hij de serie niet publiekelijk tot zijn favorieten rekende, verraadt de verwijzing in Pulp Fiction dat hij er wel degelijk iets mee heeft. De serie past bovendien in zijn liefde voor jaren‑70‑televisie met uitgesproken typetjes, conflicten over klasse, en lange karakterbogen.
De serie is gebaseerd op de roman van Irwin Shaw en vertelt het verhaal van twee broers, de ambitieuze zakenman Rudy en de opstandige Tom, die na de Tweede Wereldoorlog ieder hun eigen pad volgen. Hun onderlinge spanningen worden gespiegeld aan de veranderende Amerikaanse samenleving. Tarantino’s verwijzing in Pulp Fiction suggereert waardering voor dat soort complexe, karaktergedreven televisie die maatschappelijk commentaar combineert met sterke persoonlijke verhalen
Inhoud en vorm
Rich Man, Poor Man werd uitgezonden in twaalf delen en was een van de eerste Amerikaanse miniseries. Het verhaal bestrijkt meerdere decennia en laat zien hoe keuzes, familieachtergrond en klasse hun stempel drukken op levenslopen. De broers komen steeds tegenover elkaar te staan, zowel economisch als moreel. Nick Nolte en Peter Strauss speelden de hoofdrollen, ondersteund door onder anderen Susan Blakely en Edward Asner.
De serie had een grote impact op het televisielandschap. Dankzij het succes van deze miniserie volgden vergelijkbare formats zoals Roots en Shōgun. Het idee dat televisie ook geschikt was voor literaire, langlopende verhalen met een duidelijk begin en einde, kreeg hier zijn eerste bewijs. De serie sleepte meerdere Emmy-nominaties in de wacht en betekende de doorbraak voor onder anderen Nick Nolte.
Waarom Tarantino het waardeert
Hoewel hij de serie niet publiekelijk tot zijn favorieten rekende, verraadt de verwijzing in Pulp Fiction dat hij er wel degelijk iets mee heeft. De serie past bovendien in zijn liefde voor jaren‑70‑televisie met uitgesproken typetjes, conflicten over klasse, en lange karakterbogen.
Interessant voor jou
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
