Recensie
Netflix-serie 'Néro': de moordenaar, de heks en het duivelskind
Zal de laatste nazaat van Satan de Apocalyps ontketenen in middeleeuws Frankrijk?
Regie: Ludovic Colbeau-Justin, Allan Mauduit | Cast: Pio Marmaï (Néro), Alice Isaaz (Hortense), Camille Razat (de heks), Lili-Rose Carlier Taboury (Perla), Olivier Gourmet (Horace), Yann Gael (Lothar), Louis-Do de Lencquesaing (Rochemort), Sandra Parfait (Zineb), e.a. | Afleveringen: 8 | Speelduur: 46-57 minuten | Jaar: 2025
Is er eigenlijk wel een scheidslijn tussen geloof en bijgeloof? En waar valt de Duivel dan onder? In de middeleeuwen waren de machinaties van Satan voor de gemiddelde Europeaan even evident als de wonderen van de Almachtige. Uit de hellemond kwamen immers de pest, de droogte en al die heksen (vaak je buurvrouw) die de aarde bevuilen. In Néro versmelten geloof en bijgeloof tijdens een grappig en grimmig avontuur dat in een fictieve streek van het zestiende-eeuwse Frankrijk speelt.
Het gaat slecht in het gebied rond de vestingstad Ségur, de zetel van de jonge prins. De oogst is mislukt en hordes gewapende boetelingen trekken 'straffend' rond. Onder deze omstandigheden moet huurmoordenaar Néro zijn dochter naar de hoofdstad escorteren om een oude profetie in te lossen. Onderweg voegen zich lieden van allerlei pluimage bij hen. Het gezelschap trekt samen op, valt dan weer in fracties uiteen en komt vrienden maar vooral veel vijanden tegen, waarbij het onderscheid daartussen vaak verwaarloosbaar is. Liefde, wraak, complotten, manipulaties en tijdelijke verbonden dienen zich allemaal aan op het dorre pad naar Ségur.
Néro is een goed verzorgde avonturenserie over een prinsdom dat door intriges uiteenvalt en een vader die tijdens zijn odyssee leert om van zijn kind te houden. De schelm Néro is aanvankelijk een aan paddo's en drank verslaafde rokkenjager, maar gaandeweg verbindt hij zich steeds meer met de mensen om hem heen. Hij moet ook wel, want op elk kruispunt duiken er weer nieuwe individuen op die het op hem en zijn dochter gemunt hebben. De leden van de inquisitie bijvoorbeeld, want die denken dat Perla het achterachterachterkleinkind van de Duivel is.
Maar niet alleen Néro en Perla staan in de schijnwerpers. Iedereen in het bij elkaar geraapte gezelschap heeft een eigen verhaal en een eigen reden om de weg naar Ségur te nemen. Daarnaast spelen de intriganten aan het hof van de prins een belangrijke rol. Néro verdeelt goed de aandacht tussen al die protagonisten en antagonisten. De plotlijnen zijn redelijk verrassend (vooral de steeds wisselende allianties) en elk personage draagt bij aan het verloop van de gebeurtenissen.
De leden van de ensemblecast zijn allemaal geknipt voor hun rol, maar een speciale vermelding gaat uit naar Alice Isaaz als de jonge edelvrouw Hortense. Zij wordt door Néro ontvoerd, maar wordt daarna al snel een onmisbaar deel van het gezelschap. Haar onverschrokken, vrijgevochten karakter wordt weerspiegeld door de veranderingen in haar uiterlijk: de nette, adellijke lokken worden ingeruild voor een kort pittig kapsel waarmee ze beter opgewassen is tegen alle problemen onderweg. Hortense is de ware held van de serie.
Visueel is Néro een sterke serie. De droogte van het landschap is zichtbaar en voelbaar en de kostuums en gebouwen zien er erg mooi uit. Verwacht geen historisch realisme (daar zijn bijvoorbeeld de kapsels veel te eenentwintigste-eeuws voor), maar meer de look die je in een goed geproduceerde fantasyserie aantreft. Dat genre is ook de paraplu waar Néro onder valt, want de al dan niet waargemaakte profetieën zijn niet van de lucht en er is een flinke dot hekserij en magie aan het verhaal toegevoegd.
Ook de gevechten zijn bepaald niet realistisch, maar wel enerverend en dynamisch. Niet alleen zwaarden, kruisbogen, en werpmessen worden ingezet, maar ook een ketting die de drager op commando kan wurgen. Een en ander wordt lekker luguber en bloederig in beeld gebracht. Het afschrikwekkende leger boetelingen weet wel raad met de lichaamsuiteinden van al die zondaars.
Néro begint als een redelijk luchtig avontuur, met humoristische personages, gevatte discussies en een enkele anachronistisch opgestoken middelvinger, maar gaandeweg wordt de toon steeds zwaarder. Néro doorstaat deze overgang prima. Door de sympathie en antipathie die we voor de personages voelen en het spannende verhaal hebben de slotafleveringen een rake emotionele impact. We zullen helaas nog even moeten wachten om te zien hoe dit avontuur gaat aflopen.
Is er eigenlijk wel een scheidslijn tussen geloof en bijgeloof? En waar valt de Duivel dan onder? In de middeleeuwen waren de machinaties van Satan voor de gemiddelde Europeaan even evident als de wonderen van de Almachtige. Uit de hellemond kwamen immers de pest, de droogte en al die heksen (vaak je buurvrouw) die de aarde bevuilen. In Néro versmelten geloof en bijgeloof tijdens een grappig en grimmig avontuur dat in een fictieve streek van het zestiende-eeuwse Frankrijk speelt.
Het gaat slecht in het gebied rond de vestingstad Ségur, de zetel van de jonge prins. De oogst is mislukt en hordes gewapende boetelingen trekken 'straffend' rond. Onder deze omstandigheden moet huurmoordenaar Néro zijn dochter naar de hoofdstad escorteren om een oude profetie in te lossen. Onderweg voegen zich lieden van allerlei pluimage bij hen. Het gezelschap trekt samen op, valt dan weer in fracties uiteen en komt vrienden maar vooral veel vijanden tegen, waarbij het onderscheid daartussen vaak verwaarloosbaar is. Liefde, wraak, complotten, manipulaties en tijdelijke verbonden dienen zich allemaal aan op het dorre pad naar Ségur.
Néro is een goed verzorgde avonturenserie over een prinsdom dat door intriges uiteenvalt en een vader die tijdens zijn odyssee leert om van zijn kind te houden. De schelm Néro is aanvankelijk een aan paddo's en drank verslaafde rokkenjager, maar gaandeweg verbindt hij zich steeds meer met de mensen om hem heen. Hij moet ook wel, want op elk kruispunt duiken er weer nieuwe individuen op die het op hem en zijn dochter gemunt hebben. De leden van de inquisitie bijvoorbeeld, want die denken dat Perla het achterachterachterkleinkind van de Duivel is.
Gerelateerd nieuws
Maar niet alleen Néro en Perla staan in de schijnwerpers. Iedereen in het bij elkaar geraapte gezelschap heeft een eigen verhaal en een eigen reden om de weg naar Ségur te nemen. Daarnaast spelen de intriganten aan het hof van de prins een belangrijke rol. Néro verdeelt goed de aandacht tussen al die protagonisten en antagonisten. De plotlijnen zijn redelijk verrassend (vooral de steeds wisselende allianties) en elk personage draagt bij aan het verloop van de gebeurtenissen.
De leden van de ensemblecast zijn allemaal geknipt voor hun rol, maar een speciale vermelding gaat uit naar Alice Isaaz als de jonge edelvrouw Hortense. Zij wordt door Néro ontvoerd, maar wordt daarna al snel een onmisbaar deel van het gezelschap. Haar onverschrokken, vrijgevochten karakter wordt weerspiegeld door de veranderingen in haar uiterlijk: de nette, adellijke lokken worden ingeruild voor een kort pittig kapsel waarmee ze beter opgewassen is tegen alle problemen onderweg. Hortense is de ware held van de serie.
Visueel is Néro een sterke serie. De droogte van het landschap is zichtbaar en voelbaar en de kostuums en gebouwen zien er erg mooi uit. Verwacht geen historisch realisme (daar zijn bijvoorbeeld de kapsels veel te eenentwintigste-eeuws voor), maar meer de look die je in een goed geproduceerde fantasyserie aantreft. Dat genre is ook de paraplu waar Néro onder valt, want de al dan niet waargemaakte profetieën zijn niet van de lucht en er is een flinke dot hekserij en magie aan het verhaal toegevoegd.
Ook de gevechten zijn bepaald niet realistisch, maar wel enerverend en dynamisch. Niet alleen zwaarden, kruisbogen, en werpmessen worden ingezet, maar ook een ketting die de drager op commando kan wurgen. Een en ander wordt lekker luguber en bloederig in beeld gebracht. Het afschrikwekkende leger boetelingen weet wel raad met de lichaamsuiteinden van al die zondaars.
Néro begint als een redelijk luchtig avontuur, met humoristische personages, gevatte discussies en een enkele anachronistisch opgestoken middelvinger, maar gaandeweg wordt de toon steeds zwaarder. Néro doorstaat deze overgang prima. Door de sympathie en antipathie die we voor de personages voelen en het spannende verhaal hebben de slotafleveringen een rake emotionele impact. We zullen helaas nog even moeten wachten om te zien hoe dit avontuur gaat aflopen.
