SkyShowtime-serie 'The Paper': spin-off van 'The Office' staat op eigen benen

Regie: Greg Daniels, Ken Kwapis, Yana Gorskaya, e.a. | Cast: Domhnall Gleeson (Ned), Chelsea Frei (Mare), Sabrina Impacciatore (Esmeralda), Melvin Gregg (Detrick), Ramona Young (Nicole), e.a. | Afleveringen: 10 | Speelduur: 26-32 minuten | Jaar: 2025

In 2001 verscheen er in de vorm van The Office een nieuw soort sitcom. Niet opgenomen voor een publiek of met een lachband, maar gefilmd als een nepdocumentaire. Na het succes van het Britse origineel volgde een nog veel succesvollere Amerikaanse versie, en fans snakken nog steeds naar meer. De hoofdschrijver van de Amerikaanse Office gaf daaraan gehoor en komt nu met een soort van vervolg, The Paper.

De filmstijl is hetzelfde en aan het begin wordt uitgelegd dat het kantoor waar The Office zich afspeelde is opgedoekt. Toch is eigenlijk de enige echte connectie tussen de twee series de aanwezigheid van een terugkerend personage: Oscar Martinez. Die na zijn ervaringen in The Office niet blij is dat hij na zoveel jaar weer opnieuw gefilmd wordt op zijn werk. Oscar is echter slechts een bijfiguur.

The Paper draait om Ned Sampson, die de ambitie heeft om The Toledo Truth Teller van vervallen online vod terug te brengen naar de glorieuze en betrouwbare krant die het ooit was. De paar aanwezige medewerkers die voorheen luchtige stukjes schreven voor de website worden tegen wil en dank omgedoopt tot journalisten. Op zich zijn ze daar niet blij mee, maar niemand is zo zuur als Esmeralda, die als leidinggevende afzakt naar tweede viool. Toch blijkt Neds droom niet onhaalbaar te zijn.

De spil van The Office was een onbekwame kwal van een baas. In het origineel was dit Ricky Gervais, in de remake Steve Carell. Ook hierin toont deze nieuwe spin-off geen overeenkomst. Ned heeft meer gemeen met de super gedreven Leslie Knope uit Parks and Recreation (ook gecreëerd door een schrijver van The Office), alhoewel deze mannelijke versie een tikkeltje minder snugger overkomt. Dit Amerikaanse personage wordt overigens vertolkt door de Britse Domhnall Gleeson (bekend van o.a. de meest recente Star Wars-trilogie). Het accent had hij al onder de knie, maar hij blijkt humor ook prima te beheersen.

Het clichématige liefdesverhaal tussen Ned en Maré, één van zijn medewerkers, is vanaf de eerste aflevering al te voorspellen. Maar kan nooit echt bekoren. De vonk slaat te snel over tussen de twee. Dit had allicht kunnen werken als zij in een later seizoen naar elkaar toe zouden groeien. En helaas is het niet eens het enige liefdesverhaaltje in de serie.

De ontwikkeling van de krant gaat ook te vlot, waardoor deze ongeloofwaardig is. Door het tempo van de herstart van wat ooit een gerenommeerde nieuwsbron was, mist er emotionele binding met het kennelijk groeiende succes daarvan. Er wordt wel tijd besteed aan de medewerkers die op onderzoek moeten gaan, waar ze geen ervaring in hebben. En er zijn vergaderingen over wat er in de volgende editie zou moeten staan. Maar de krant zelf zie je niet, en over de verkoopcijfers hoor je nooit wat.

Desalniettemin is The Paper een komedieserie en slaagt erin grappig te zijn. De humor is helder en consistent, en er zijn nu al diverse personages die strak gedefinieerd zijn. Zoals Esmeralda, een leuke rol van Sabrina Impacciatore, maar ook een originele variant op ‘het leeghoofd’ en een verwarde zestigplusser (een klein rolletje, maar het is werkelijk keer op keer raak als die man zijn mond opendoet).

Om het sentiment extra los te wrikken bij fans van The Office is zelfs het openingsliedje bijna identiek. Maar The Paper staat op eigen benen, en niemand hoeft ergens bekend mee te zijn om dit te kunnen volgen. Nu is werken bij een krant niet zo universeel herkenbaar als werken op een doorsnee kantoor. Maar juist dat draagt bij aan de eigen identiteit van deze spin-off. Wie nu al fan wordt kan rekenen op een inmiddels gegarandeerd tweede seizoen. Met een beetje inzet á la Ned van de makers heeft dit de potentie om te sterker te worden.