Recensie
Prime Video-serie 'Malice': Jack Whitehall als charmante psychopaat
Ongeloofwaardige ontwikkelingen in het plot en onsympathieke personages ondermijnen onevenwichtige thrillerserie.
Regie: Mike Barker, Leonora Lonsdale | Cast: Jack Whitehall (Adam Healy), Carice van Houten (Nat Tanner), David Duchovny (Jamie Tanner), Teddie Allen (April Tanner), Phoenix Laroche (Dexter Tanner), Harry Gilby (Kit Tanner), Christine Adams (Jules), Anna Siow (Nayla), e.a. | Afleveringen: 6 | Speelduur: 46-53 minuten | Jaar: 2025
De eerste minuten van Malice beloven veel. Er is een moord gepleegd. Rijke zakenman Jamie Tanner is het slachtoffer en er is heel duidelijk een verdachte, de charismatische Adam Healy. Dit maakt direct nieuwsgierig naar meer. Vervolgens gaat de serie terug in de tijd en kan het puzzelen beginnen. Helaas blijkt al snel dat het opgeworpen mysterie niet helemaal van de grond komt. En hoewel er gespeeld wordt met thema’s als jaloezie, sociale klasse en manipulatie, blijft échte psychologische diepgang achterwege.
De grootste troef is Jack Whitehall als Adam Healy. Hij laat zijn komische imago los en ontpopt zich tot een overtuigend charmante schurk. Hij is zowel gevaarlijk als innemend en vormt de motor van de spanning in het verhaal. Af en toe balanceert zijn acteerwerk op het randje van karikaturaal, maar hij is de enige constante bron van dreiging. En omdat hij constant bezig is om mensen om de tuin te leiden, is de vraag elke keer waar hij vervolgens mee op de proppen zal komen.
David Duchovny als Jamie Tanner maakt ook het meeste van zijn personage, maar heeft weinig om mee te werken. De serie bevat slechts enkele momenten met meer diepgang. Vooral een scène waarin Jamie alleen in de auto zit en in tranen uitbarst, valt daardoor positief op. Helaas durft de serie niet meer van dat soort lagen te tonen, waardoor Jamie in de rest van het verhaal vooral een lege belichaming blijft van de verwerpelijke rijke klasse.
De grootste tegenvaller is echter Carice van Houten. Haar personage is met name een speelbal van het lot en daar lijkt ze zich in te schikken. Haar onverschillige houding en spel zorgen ervoor dat ze nooit echt van het scherm spat of emotioneel betrokken raakt bij de gebeurtenissen. Zeker gezien haar sprekende rollen zoals Melisandre in Game of Thrones valt haar rol daardoor flink tegen.
Waar de serie echter het meest teleurstelt, is in de opbouw naar de onthulling van Adams motivatie. Die laat lang op zich wachten, en wanneer de pay-off eindelijk komt, voelt deze teleurstellend. Het gedrag van zijn personage hangt aan elkaar van toevalligheden en perfecte timing. Alles past nét te goed in elkaar, waardoor het script eerder lui dan slim aanvoelt. Doordat Malice doet denken aan series zoals The White Lotus en films als Oscarwinnaar Parasite vallen de gebreken extra op. Het is weer een verhaal over rijke mensen, manipulatie en infiltratie, maar Malice mist finesse, satire en scherpte.
Het sterke begin en de in de basis boeiende schurk verzanden in ongeloofwaardigheid en oppervlakkigheid. Het gebrek aan gelaagde personageontwikkeling en de vergezochte plottwists zorgen ervoor dat Malice uiteindelijk weinig indruk maakt. Voor fans van thrillerdrama’s met een luxe setting kan het een aardig tussendoortje zijn, maar wie op zoek is naar echte spanning met diepgang, zoekt beter een alternatief.
De eerste minuten van Malice beloven veel. Er is een moord gepleegd. Rijke zakenman Jamie Tanner is het slachtoffer en er is heel duidelijk een verdachte, de charismatische Adam Healy. Dit maakt direct nieuwsgierig naar meer. Vervolgens gaat de serie terug in de tijd en kan het puzzelen beginnen. Helaas blijkt al snel dat het opgeworpen mysterie niet helemaal van de grond komt. En hoewel er gespeeld wordt met thema’s als jaloezie, sociale klasse en manipulatie, blijft échte psychologische diepgang achterwege.
De grootste troef is Jack Whitehall als Adam Healy. Hij laat zijn komische imago los en ontpopt zich tot een overtuigend charmante schurk. Hij is zowel gevaarlijk als innemend en vormt de motor van de spanning in het verhaal. Af en toe balanceert zijn acteerwerk op het randje van karikaturaal, maar hij is de enige constante bron van dreiging. En omdat hij constant bezig is om mensen om de tuin te leiden, is de vraag elke keer waar hij vervolgens mee op de proppen zal komen.
David Duchovny als Jamie Tanner maakt ook het meeste van zijn personage, maar heeft weinig om mee te werken. De serie bevat slechts enkele momenten met meer diepgang. Vooral een scène waarin Jamie alleen in de auto zit en in tranen uitbarst, valt daardoor positief op. Helaas durft de serie niet meer van dat soort lagen te tonen, waardoor Jamie in de rest van het verhaal vooral een lege belichaming blijft van de verwerpelijke rijke klasse.
De grootste tegenvaller is echter Carice van Houten. Haar personage is met name een speelbal van het lot en daar lijkt ze zich in te schikken. Haar onverschillige houding en spel zorgen ervoor dat ze nooit echt van het scherm spat of emotioneel betrokken raakt bij de gebeurtenissen. Zeker gezien haar sprekende rollen zoals Melisandre in Game of Thrones valt haar rol daardoor flink tegen.
Waar de serie echter het meest teleurstelt, is in de opbouw naar de onthulling van Adams motivatie. Die laat lang op zich wachten, en wanneer de pay-off eindelijk komt, voelt deze teleurstellend. Het gedrag van zijn personage hangt aan elkaar van toevalligheden en perfecte timing. Alles past nét te goed in elkaar, waardoor het script eerder lui dan slim aanvoelt. Doordat Malice doet denken aan series zoals The White Lotus en films als Oscarwinnaar Parasite vallen de gebreken extra op. Het is weer een verhaal over rijke mensen, manipulatie en infiltratie, maar Malice mist finesse, satire en scherpte.
Het sterke begin en de in de basis boeiende schurk verzanden in ongeloofwaardigheid en oppervlakkigheid. Het gebrek aan gelaagde personageontwikkeling en de vergezochte plottwists zorgen ervoor dat Malice uiteindelijk weinig indruk maakt. Voor fans van thrillerdrama’s met een luxe setting kan het een aardig tussendoortje zijn, maar wie op zoek is naar echte spanning met diepgang, zoekt beter een alternatief.