Recensie
Videoland-serie 'Gooische Vrouwen' seizoen 7: met een lach, zonder een traan
De komedie verdringt het drama in dit seizoen met glansrollen voor Peter Paul Muller en Tjitske Reidinga.
Regie: Will Koopman | Cast: Linda de Mol (Cheryl Morero), Tjitske Reidinga (Claire van Kampen), Susan Visser (Anouk Verschuur), Lies Visschedijk (Roelien Grootheeze), Peter Paul Muller (Martin Morero), Beppie Melissen (Tante Cor), Tommy van Lent (Remy Morero), e.a. | Afleveringen: 8 | Speelduur: 42-46 minuten | Jaar: 2025
Toen vorig jaar het zesde seizoen van Gooische Vrouwen verscheen, was er veel te doen om de opgedirkte beelden van Linda de Mol. Wanneer zij als enige in beeld kwam, gebeurde dat door een lens die besmeurd leek met riante klodders vaseline. Het zag er werkelijk niet uit en het smoesje van de makers dat er vooral met slecht weer en dus slecht licht was gefilmd was tamelijk lachwekkend. Kennelijk heeft men geleerd van deze blunder van jewelste, want in het nieuwe seizoen gebeurt dit niet meer. Ook op andere fronten biedt seizoen zeven verbetering.
In de recente doorstart van de komedieserie werd volkszanger Martin Morero nog het mikpunt van de cancelcultuur. Door een aantal foute opmerkingen en een buitenechtelijke relatie had hij het goed verknald, maar ditmaal is hij herenigd met zijn Cheryl. Echter, in de nadagen van zijn affaire heeft Martin nog wel zijn veel jongere ex bezwangerd. De vraag is niet alleen hoe hij dit nieuws aan zijn vrouw gaat opbiechten, maar ook hoe zijn zoon Remy erop zal reageren dat hij er weer een halfbroertje of -zusje bij krijgt.
De rode draad van het zevende seizoen is wat warrig, maar gelukkig zijn er ook veel aangenaam vluchtige verhaallijntjes. Zo heeft Claire het aangelegd met buurman Otto, die weliswaar het uitgedoofde vuur in haar doet ontbranden maar haar tevens als rotte vis behandelt. Roelien krijgt op haar beurt te maken met een sterfgeval in de familiesfeer evenals een nieuwe verliefdheid waar de nodige kanttekeningen bij te plaatsen zijn. Anouk tot slot is op zoek naar nieuwe inspiratie als kunstenares en neemt daarbij de foute beslissing haar vriendinnen in te zetten.
Gooische Vrouwen moest het nooit hebben van de intriges, maar vooral van de subtiel uitgewerkte humoristische juweeltjes en vele amusante bijrollen. En daarin voorziet seizoen zeven weer ruimschoots. Zo is het is elke aflevering weer verrukkelijk om de bizarre outfits en kapsels van de kunstzinnige stylist Yari te aanschouwen, voorziet tante Cor opnieuw in de beste oneliners en valt de zwijgzame psycholoog Rossi dit seizoen op geen enkele verbale lettergreep te betrappen. Ondertussen weet Peter Paul Muller de kenmerkende karaktereigenschappen van Martin Morero, zoals een hart van goud en veel sociale onhandigheden, als een tweede natuur te vatten.
Maar ook Tjitske Reidinga gooit ditmaal haar komische talent in de strijd. De door haar gespeelde Claire kan een groot deel van dit seizoen niet in haar eigen huis, dus bivakkeert ze bij natuur- en dierenfanaat Roelien. In haar beste scène van dit zevende seizoen poogt ze met de langst denkbare tanden een veganistische maaltijd te verstouwen. De kille juriste ontdooit echter steeds meer, waardoor dit eendimensionale ijskonijn steeds gelaagder wordt. Het is echter een gemiste kans om haar toxische relatie met Otto niet meer naar het actuele thema van huiselijk geweld te sturen.
Dat raakt aan de voornaamste tekortkoming van dit seizoen: wanneer de lach de boventoon voert, schiet het drama er flink bij in. Zo komt een subplot over een drugsdealende huishoudster er behoorlijk bekaaid vanaf. Alsof de scenaristen zich steeds realiseren dat hier nog een update van moet worden gegeven. Ook in het drankgebruik van Claire en de strijd wie zich nou de echte vader van Remy mag noemen wordt teleurstellend weinig diepgang gevonden. Wat meer oog voor de tragiek zou geen overbodige luxe zijn.
Het is duidelijk dat vaste scenaristen Frank Houtappels en Lex Passchier vooral komische noten willen kraken, maar daarmee laten ze behoorlijk wat dramatische kansen liggen terwijl hun verhaallijnen daar voldoende potentie voor bieden. Want vrijwel elk humoristisch element kent een keerzijde. Of het nu de eenzaamheid van tante Cor is, de weemoed naar een oude liefde van Roelien of de verstikkende nieuwe relatie van Claire. Net wat meer finesse en wat minder gemakzucht zou het reeds aangekondigde achtste seizoen van de middelmatigheid kunnen redden.
Toen vorig jaar het zesde seizoen van Gooische Vrouwen verscheen, was er veel te doen om de opgedirkte beelden van Linda de Mol. Wanneer zij als enige in beeld kwam, gebeurde dat door een lens die besmeurd leek met riante klodders vaseline. Het zag er werkelijk niet uit en het smoesje van de makers dat er vooral met slecht weer en dus slecht licht was gefilmd was tamelijk lachwekkend. Kennelijk heeft men geleerd van deze blunder van jewelste, want in het nieuwe seizoen gebeurt dit niet meer. Ook op andere fronten biedt seizoen zeven verbetering.
In de recente doorstart van de komedieserie werd volkszanger Martin Morero nog het mikpunt van de cancelcultuur. Door een aantal foute opmerkingen en een buitenechtelijke relatie had hij het goed verknald, maar ditmaal is hij herenigd met zijn Cheryl. Echter, in de nadagen van zijn affaire heeft Martin nog wel zijn veel jongere ex bezwangerd. De vraag is niet alleen hoe hij dit nieuws aan zijn vrouw gaat opbiechten, maar ook hoe zijn zoon Remy erop zal reageren dat hij er weer een halfbroertje of -zusje bij krijgt.
De rode draad van het zevende seizoen is wat warrig, maar gelukkig zijn er ook veel aangenaam vluchtige verhaallijntjes. Zo heeft Claire het aangelegd met buurman Otto, die weliswaar het uitgedoofde vuur in haar doet ontbranden maar haar tevens als rotte vis behandelt. Roelien krijgt op haar beurt te maken met een sterfgeval in de familiesfeer evenals een nieuwe verliefdheid waar de nodige kanttekeningen bij te plaatsen zijn. Anouk tot slot is op zoek naar nieuwe inspiratie als kunstenares en neemt daarbij de foute beslissing haar vriendinnen in te zetten.
Gerelateerd nieuws
Gooische Vrouwen moest het nooit hebben van de intriges, maar vooral van de subtiel uitgewerkte humoristische juweeltjes en vele amusante bijrollen. En daarin voorziet seizoen zeven weer ruimschoots. Zo is het is elke aflevering weer verrukkelijk om de bizarre outfits en kapsels van de kunstzinnige stylist Yari te aanschouwen, voorziet tante Cor opnieuw in de beste oneliners en valt de zwijgzame psycholoog Rossi dit seizoen op geen enkele verbale lettergreep te betrappen. Ondertussen weet Peter Paul Muller de kenmerkende karaktereigenschappen van Martin Morero, zoals een hart van goud en veel sociale onhandigheden, als een tweede natuur te vatten.
Maar ook Tjitske Reidinga gooit ditmaal haar komische talent in de strijd. De door haar gespeelde Claire kan een groot deel van dit seizoen niet in haar eigen huis, dus bivakkeert ze bij natuur- en dierenfanaat Roelien. In haar beste scène van dit zevende seizoen poogt ze met de langst denkbare tanden een veganistische maaltijd te verstouwen. De kille juriste ontdooit echter steeds meer, waardoor dit eendimensionale ijskonijn steeds gelaagder wordt. Het is echter een gemiste kans om haar toxische relatie met Otto niet meer naar het actuele thema van huiselijk geweld te sturen.
Dat raakt aan de voornaamste tekortkoming van dit seizoen: wanneer de lach de boventoon voert, schiet het drama er flink bij in. Zo komt een subplot over een drugsdealende huishoudster er behoorlijk bekaaid vanaf. Alsof de scenaristen zich steeds realiseren dat hier nog een update van moet worden gegeven. Ook in het drankgebruik van Claire en de strijd wie zich nou de echte vader van Remy mag noemen wordt teleurstellend weinig diepgang gevonden. Wat meer oog voor de tragiek zou geen overbodige luxe zijn.
Het is duidelijk dat vaste scenaristen Frank Houtappels en Lex Passchier vooral komische noten willen kraken, maar daarmee laten ze behoorlijk wat dramatische kansen liggen terwijl hun verhaallijnen daar voldoende potentie voor bieden. Want vrijwel elk humoristisch element kent een keerzijde. Of het nu de eenzaamheid van tante Cor is, de weemoed naar een oude liefde van Roelien of de verstikkende nieuwe relatie van Claire. Net wat meer finesse en wat minder gemakzucht zou het reeds aangekondigde achtste seizoen van de middelmatigheid kunnen redden.
