Recensie
SkyShowtime-serie 'All Her Fault': pakkend mysterie vraagt niet wie of hoe, maar waarom
De ontvoering van een kind blijkt een ingewikkeld verhaal waarin alles prachtig bij elkaar komt.
Regie: Minkie Spiro, Kate Dennis | Cast: Sarah Snook (Marissa Irvine), Jake Lacy (Peter Irvine), Dakota Fanning (Jenny Kaminski), Michael Peña (Detective Alcaras), Sophia Lillis (Carrie Finch), Jay Ellis as Colin Dobbs), Abby Elliott (Lia Irvine), Thomas Cocquerel (Richie Kaminski), e.a. | Afleveringen: 8 | Speelduur: 46-56 minuten | Jaar: 2025
Om te voorkomen dat in een verhaal iets volkomen uit de lucht komt vallen, wordt vaak gebruikgemaakt van kleine voorbodes. Het tonen van de startproblemen van een auto helpt enkele scènes later bij het opvoeren van de spanning wanneer de moordenaar komt aangelopen en die verdomde motor maar niet op gang komt. Inmiddels zijn er echter zoveel verhalen verteld dat dergelijke hints ook weer te veel kunnen weggeven. All Her Fault is een goed voorbeeld van hoe je dingen wel degelijk uit de lucht kunt laten vallen zonder dat het stoort.
Marissa komt haar zoontje Milo ophalen na een middagje spelen bij een schoolvriendje, maar de vrouw die op het opgegeven adres de deur opent weet van niets. Milo blijkt ontvoerd. De dader is Carrie, de kinderjuf van het schoolvriendje, maar die laat niets van zich horen. Terwijl de politie op zoek gaat naar het jongetje begint bij meerderen het schuldgevoel op te borrelen.
All Her Fault is geen detectiveverhaal. De serie draait niet om het verzamelen van puzzelstukjes die uiteindelijk een volledig plaatje vormen. Iedere kijker mag gissen naar de vork in de steel zit, maar het einde is geen opsomming van eerder gedropte hints. De vraag is namelijk niet wie of hoe, maar waarom. Wat drijft iemand tot zijn of haar daden? En dan niet alleen waarom Carrie Milo ontvoert, maar als overkoepelend thema van de gehele serie.
Zo blijkt de agent die de zoektocht naar Milo leidt thuis te worstelen met de zorg over een zwaar mentaal gehandicapt zoontje. Hij houdt veel van het jochie en geeft hem genoeg aandacht, maar hij weet dat zijn huidige verzorging onvoldoende is. Bij een instelling die perfect voor hem zou zijn komt een plekje vrij, maar daar hangt een ethisch prijskaartje aan vast. Wat doet de agent? En waarom?
Maar ook zonder die thematische laag is All Her Fault een spannende en verslavende boekverfilming. Het is standaard televisiemaken: zorg voor een smeuïg en mysterieus sfeertje en sluit af met een cliffhanger die oproept verder te kijken. Een goedkoop trucje in een duur doosje, maar de productie is zonder meer van hoog niveau. Alles ziet er strak uit.
De cast zit vol gerenommeerde namen. Sarah Snook (Succession), Jake Lacy The White Lotus) en Dakota Fanning (Ripley) doen wat je van ze verwacht, dus dat is alvast meegenomen. Abby Elliott mag na haar rol in The Bear weer een opgefokte dame spelen, wat opnieuw goed werkt. Ook petje af voor Sophia Lillis als Carrie en Michael Peña, die als de eerdergenoemde agent een van de sterkste rollen uit zijn carrière neerzet.
Pas in de slotaflevering legt All Her Fault haar laatste kaart op tafel. Tot dat punt is het mysterie onvoorspelbaar zonder dat het ongeloofwaardig of vergezocht wordt. Hints zijn er in principe niet, wel talloze onopgemerkte punten die het einde perfect complimenteren. Elk nieuw beetje informatie past binnen het kader en ook op psychologisch niveau klopt alles; elk waarom krijgt een daarom. Met uitzondering van een onhandige poging in de laatste aflevering om het verhaal wat te rekken voor een grotere climax.
All Her Fault heeft niet de sterkste titel, want vingerwijzen is een veel dunnere draad in het verhaal dan uitpluizen wat mensen aanzet tot nare daden met grote gevolgen. Het is te vergeven, dankzij de vele pluspunten. Met name de afronding, die veel emoties losmaakt en vraagt om eigen invulling wat betreft goed of fout. Mettertijd zullen details vervagen, maar iedereen zal blijven herinneren dat in All Her Fault alles op het einde mooi bij elkaar kwam.
Om te voorkomen dat in een verhaal iets volkomen uit de lucht komt vallen, wordt vaak gebruikgemaakt van kleine voorbodes. Het tonen van de startproblemen van een auto helpt enkele scènes later bij het opvoeren van de spanning wanneer de moordenaar komt aangelopen en die verdomde motor maar niet op gang komt. Inmiddels zijn er echter zoveel verhalen verteld dat dergelijke hints ook weer te veel kunnen weggeven. All Her Fault is een goed voorbeeld van hoe je dingen wel degelijk uit de lucht kunt laten vallen zonder dat het stoort.
Marissa komt haar zoontje Milo ophalen na een middagje spelen bij een schoolvriendje, maar de vrouw die op het opgegeven adres de deur opent weet van niets. Milo blijkt ontvoerd. De dader is Carrie, de kinderjuf van het schoolvriendje, maar die laat niets van zich horen. Terwijl de politie op zoek gaat naar het jongetje begint bij meerderen het schuldgevoel op te borrelen.
All Her Fault is geen detectiveverhaal. De serie draait niet om het verzamelen van puzzelstukjes die uiteindelijk een volledig plaatje vormen. Iedere kijker mag gissen naar de vork in de steel zit, maar het einde is geen opsomming van eerder gedropte hints. De vraag is namelijk niet wie of hoe, maar waarom. Wat drijft iemand tot zijn of haar daden? En dan niet alleen waarom Carrie Milo ontvoert, maar als overkoepelend thema van de gehele serie.
Gerelateerd nieuws
Zo blijkt de agent die de zoektocht naar Milo leidt thuis te worstelen met de zorg over een zwaar mentaal gehandicapt zoontje. Hij houdt veel van het jochie en geeft hem genoeg aandacht, maar hij weet dat zijn huidige verzorging onvoldoende is. Bij een instelling die perfect voor hem zou zijn komt een plekje vrij, maar daar hangt een ethisch prijskaartje aan vast. Wat doet de agent? En waarom?
Maar ook zonder die thematische laag is All Her Fault een spannende en verslavende boekverfilming. Het is standaard televisiemaken: zorg voor een smeuïg en mysterieus sfeertje en sluit af met een cliffhanger die oproept verder te kijken. Een goedkoop trucje in een duur doosje, maar de productie is zonder meer van hoog niveau. Alles ziet er strak uit.
De cast zit vol gerenommeerde namen. Sarah Snook (Succession), Jake Lacy The White Lotus) en Dakota Fanning (Ripley) doen wat je van ze verwacht, dus dat is alvast meegenomen. Abby Elliott mag na haar rol in The Bear weer een opgefokte dame spelen, wat opnieuw goed werkt. Ook petje af voor Sophia Lillis als Carrie en Michael Peña, die als de eerdergenoemde agent een van de sterkste rollen uit zijn carrière neerzet.
Pas in de slotaflevering legt All Her Fault haar laatste kaart op tafel. Tot dat punt is het mysterie onvoorspelbaar zonder dat het ongeloofwaardig of vergezocht wordt. Hints zijn er in principe niet, wel talloze onopgemerkte punten die het einde perfect complimenteren. Elk nieuw beetje informatie past binnen het kader en ook op psychologisch niveau klopt alles; elk waarom krijgt een daarom. Met uitzondering van een onhandige poging in de laatste aflevering om het verhaal wat te rekken voor een grotere climax.
All Her Fault heeft niet de sterkste titel, want vingerwijzen is een veel dunnere draad in het verhaal dan uitpluizen wat mensen aanzet tot nare daden met grote gevolgen. Het is te vergeven, dankzij de vele pluspunten. Met name de afronding, die veel emoties losmaakt en vraagt om eigen invulling wat betreft goed of fout. Mettertijd zullen details vervagen, maar iedereen zal blijven herinneren dat in All Her Fault alles op het einde mooi bij elkaar kwam.
