Netflix-serie 'Cashero': superheld met permanente geldproblemen

Regie: Lee Chang-min | Cast: : Lee Jun-ho (Kang Sang-woong), Kim Hye-jun (Kim Min-sook), Kim Byeong-cheol (Byeon Ho-in), Kang Han-na (Jo An-na), Kim Hyang-gi (Bang Eun-mi), Kim Eui-sung (Jo Won-do), Shin Su-hyun (Lee Su-eun), Lee Chae-min (Jonathan), e.a. | Afleveringen: 8 | Speelduur: 47-61 minuten | Jaar: 2025

Is de prijs van superkrachten hebben te hoog? Die vraag stelt bijna iedere superheldenfilm, maar nooit zo letterlijk als Cashero waarin het geld van de held verdampt wanneer hij een auto optilt, een tien meter hoge sprong maakt of sneller dan het geluid rent. Hoe meer kracht hij gebruikt, des te meer het hem kost. De makers van de Zuid-Koreaanse serie grijpen dit belachelijke concept grijnzend met beide handen aan voor acht verrassend leuke afleveringen.

Hoofdrolspeler Lee Jun-ho is al jaren geliefd in Zuid-Korea, waar hij naast bioscoopzalen ook concertzalen vult. Des te grappiger dat de knappe popster in Cashero een enorme lapzwans speelt. Kang Sang-woong kan maar geen appartement kopen en zijn vriendin ontdekt regelmatig dat hij zijn spaarrekening weer heeft geplunderd voor een domme aankoop.

Geldzorgen zijn een familiekwaal; zolang Sang-woong zich kan herinneren worstelen zijn ouders met de rekeningen. Als zijn vader hem voor de zoveelste keer om geld vraagt, valt het kwartje: hij heeft contant geld nodig om de misdaad te bestrijden. En raad eens wie de familie-eigenschap erft? Of is het eigenlijk vloek? De superkracht is namelijk totaal ongeschikt voor een arme loonslaaf als Sang-woong. Zoals zijn vriendin opmerkt: "Het is goedkoper om een ladder te kopen dan om een supersprong te maken."

Kan wel zo zijn, maar de superkracht vereist ook dat Sang-woong goede daden verricht, anders krijgt hij blaren over zijn hele lichaam. Eigenlijk is dat de enige regel waar Cashero zonder had gekund. Batman en Spider-Man hebben immers geen uitslag nodig om het juiste te doen en Sang-woong lijkt een nog grotere loser doordat hij niet van nature mensen wil helpen. Dat blijkt genuanceerder te liggen wanneer hij later in de serie toch zijn roeping accepteert en zijn hypotheekplannen ziet instorten.

De geldverslinder is niet de enige superheld in Zuid-Korea. In het geheim bestrijdt een groep mensen met unieke krachten de misdaad in Seoel en omstreken. Een tweede geheime genootschap dient zich aan om Sang-woong en zijn nieuwe supervrienden op te jagen. De krachten kunnen namelijk worden overgedragen, waardoor de eigenaren door bepaalde psychopaten als groot wild worden behandeld.

Cashero omarmt haar idiote concept volledig en weet daarin steeds weer nieuwe gekke lagen te presenteren. Maar het zijn er te veel. Niet alle ideeën krijgen ruimte om te ademen en qua toon vliegt de serie alle kanten op. De eerste afleveringen zijn nog lollig, inclusief droge opmerkingen in Sang-woongs hoofd over hoe ongelofelijk veel pech hij heeft, maar later wordt het grimmiger. Zo zijn er een paar scènes met veel bloederig geweld, wat opvalt omdat de actie aan het begin van de serie vrijwel bloedeloos is.

Naast het schrijfwerk schiet ook de technische uitwerking tekort. De actie wordt meestal adequaat in beeld gebracht, met uitzondering van een paar lelijke greenscreenachtergronden. De overige scènes zijn op een andere manier onaantrekkelijk: de serie gebruikt het fletse licht en de hoge kleurcontrasten berucht gemaakt door soaps en reclames. Door die associatie ogen de beelden goedkoop, zelfs wanneer de visuele effecten dat niet zijn.

Cashero verdient zeker punten voor originaliteit en is grappig genoeg om voorzichtig aan te bevelen. Maar net als de hoofdpersoon hadden de makers van dit Zuid-Koreaanse superheldendrama hun geld beter kunnen besteden, bijvoorbeeld door een paar onnodige ideetjes en personages te schrappen. Net als een grote bankrekening maakt een grote cast ook niet altijd gelukkig. De antikapitalistische boodschap blijft wel overeind, maar we hebben hier zeker niet te maken met een tweede Squid Game. Daarvoor dipt de kwaliteit gewoon te vaak.