
'The Wheel of Time' seizoen 3: wederom met open mond genieten van de sensationele furie van fantasy
Ook het derde seizoen van deze magnifieke serie laat je aansluiten bij de epische queeste naar de Dragon Reborn.
Alsof het niet anderhalf jaar geleden is dat de serie ons liet zitten met een draak van een cliffhanger, sta je zo weer middenin het fabelfestijn van Aes Sedai en de Dragon Reborn. Seizoen drie van The Wheel of Time komt de belofte uit de voorgaande editie in alle vurigheid na: "This wasn't the Last Battle. I fear it was the first."
De eerste aflevering ontploft als een malle en maakt een samenvatting van het voorgaande seizoen bijna overbodig. Met een openingsscène waar Saving Private Ryan nog een puntje aan kan zuigen sta je al voor het beginwijsje strak van de adrenaline. Een storm van magie, met mooie beelden en dramatische haat. Precies waar de kracht van deze serie ligt, precies zoals je hoopte dat dit seizoen de prachtige chaos zou voortzetten. Een veelbelovende aftrap voor acht afleveringen spektakel.
Een strijd om macht gaat zelden over rozen en ook in The Wheel of Time staan goed en kwaad lijnrecht tegenover elkaar. De verschillen tussen braaf en boosaardig zijn in deze serie vrij extreem, waardoor alle kopstukken een scherpe ontwikkeling doorstaan. Geleidelijk veranderen ze in andere personen, zij het zonder de kijker van zich te vervreemden. Rhand en consorten komen van ver en willen de strijd met zichzelf overwinnen: verdieping, zelfontplooiing en oog in oog staan met hun grootste angsten. En niets herinnert nog aan de jonge avonturiers die ooit zo onschuldig uit Two Rivers vertrokken.
Bij het derde seizoen aangekomen is het niet vreemd dat het plot intenser en donkerder wordt. Er staat steeds meer op het spel en vooral de duistere zijde is voortreffelijk vertegenwoordigd. Wat begon als een zoektocht naar antwoorden heeft zich ontpopt tot een aaneenschakeling van vuile plotwendingen en onverwachte naaierij. The Wheel of Time blinkt uit in het hooghouden van spanning. Dreigend in opbouw, ontroerend waar mogelijk. Het camerawerk, dat zeker een pluim verdient, laat je met open mond genieten van de sensationele furie van fantasy.
Een boekverfilming is altijd een dingetje en The Wheel of Time komt er al sinds het eerste seizoen bij fans van het bronmateriaal niet goed vanaf. Die herkennen in deze serie niets van hun geliefde avonturen en zijn het er unaniem over eens dat de gelijknamige boekenreeks geen eer wordt aangedaan. Wie echter met onbezoedelde ogen naar The Wheel of Time kijkt, wordt onherroepelijk meegevoerd door een verhaal waar je deel van droomt te zijn. Want fantasy is onweerstaanbaar. En mocht je daar anders over denken, dan brengt deze wonderschone serie je wel op andere gedachten.