Recensie
Recensie Netflix-serie 'Donde Hubo Fuego'
Deze Mexicaanse soapserie lokt kijkers met knappe brandweermannen, maar heeft verder niet veel te bieden.
Regie: Jorge Michel Grau, Laura Marco, Moisés Ortiz Urquidi | Cast: Eduardo Capetillo (Ricardo Urzúa Lozano), Itatí Cantoral (Gloria Carmona), Iván Amozurrutia (Poncho Quiroga), Esmeralda Pimentel (Olivia Serrano), Mauricio Hénao (Daniel Quiroga), e.a. | Aantal afleveringen: 39 | Speelduur: 30-45 minuten | Jaar: 2022
We zijn ook maar mensen. Een serie met knappe brandweermannen die halfnaakt rondhuppelen klinkt nu eenmaal verleidelijk. En een hoofdpersoon op zoek naar de moordenaar van zijn broer die journalist was is in Mexico een bijzonder actueel verhaal, dus de serie zou ook nog eens inhoud kunnen hebben. Maar Donde Hubo Fuego maakt deze verwachtingen helaas niet geheel waar.
Het kijken van soapseries is voor sommigen een verslavende vorm van escapisme, terwijl de aantrekkelijkheid ervan voor anderen een volslagen mysterie is. Ze zitten vaak boordevol heftige onderwerpen die op een uiterst onrealistische en afstandelijke manier tot uiting worden gebracht. Juist door deze tegenstrijdige combinatie lijkt de kijker zowel aan de realiteit te kunnen ontsnappen als mee te kunnen leven met de personages.
Donde Hubo Fuego heeft veel weg van de realiteit. Hoofdpersoon Poncho besluit te infiltreren bij de brandweer om te onderzoeken wie zijn broer Daniel vermoordde, die als journalist de brandweerkazerne onderzocht. Nu worden journalisten in Mexico met regelmaat vermoord wanneer ze corrupte politici of drugsmaffia ontmaskeren. Het gebeurde zelfs nog de dag voordat de serie uitkwam. Mexico is officieel het meest gevaarlijke land ter wereld om journalistiek te bedrijven, dus een serie die heldhaftige journalisten eer aandoet klinkt als een goed uitgangspunt.
Maar Donde Hubo Fuego is geen politieke thrillerserie "“ het is een doodgewone soapserie. De verhaallijn over de vermoorde journalist moet al snel het podium delen met een heel scala aan andere heftige onderwerpen die, zoals dat hoort in soaps, overdreven en onrealistisch worden behandeld. Daarnaast vallen het beloofde mannelijke schoon en de expliciete seksscènes die we gewend zijn van de Mexicanen ietwat tegen.
In de eerste paar afleveringen worden we nog gepaaid met ontblote torso's en achterwerken, maar al snel wordt de kijker overspoeld met uitvergrote emoties en bizarre plotwendingen, waardoor het lang wachten is op een beetje actie. Toegegeven, het heeft wat dat elke aflevering eindigt met een spannende cliffhanger. Maar of die spanning vol te houden is gedurende negenendertig afleveringen die allemaal in één keer op Netflix kwamen? De populariteit van de serie suggereert van wel.
Soaps kijken heeft bewezen gezondheidsvoordelen. Meeleven met de personages en het in rap tempo wisselen van gevoelstoestand is volgens onderzoekers een goede manier van emotioneel ontladen en ontstressen. Om die reden hoeven we het dus niet te laten. Maar wie op een smeuïg visueel spektakel í la Onze Jongens zat te hopen, komt van een koude kermis thuis. Tegen de tijd dat de kijker dat doorheeft, is de soapverslaving er wellicht al ingeslopen en het succes van de serie bezegeld.
Donde Hubo Fuego is te zien bij Netflix.
We zijn ook maar mensen. Een serie met knappe brandweermannen die halfnaakt rondhuppelen klinkt nu eenmaal verleidelijk. En een hoofdpersoon op zoek naar de moordenaar van zijn broer die journalist was is in Mexico een bijzonder actueel verhaal, dus de serie zou ook nog eens inhoud kunnen hebben. Maar Donde Hubo Fuego maakt deze verwachtingen helaas niet geheel waar.
Het kijken van soapseries is voor sommigen een verslavende vorm van escapisme, terwijl de aantrekkelijkheid ervan voor anderen een volslagen mysterie is. Ze zitten vaak boordevol heftige onderwerpen die op een uiterst onrealistische en afstandelijke manier tot uiting worden gebracht. Juist door deze tegenstrijdige combinatie lijkt de kijker zowel aan de realiteit te kunnen ontsnappen als mee te kunnen leven met de personages.
Donde Hubo Fuego heeft veel weg van de realiteit. Hoofdpersoon Poncho besluit te infiltreren bij de brandweer om te onderzoeken wie zijn broer Daniel vermoordde, die als journalist de brandweerkazerne onderzocht. Nu worden journalisten in Mexico met regelmaat vermoord wanneer ze corrupte politici of drugsmaffia ontmaskeren. Het gebeurde zelfs nog de dag voordat de serie uitkwam. Mexico is officieel het meest gevaarlijke land ter wereld om journalistiek te bedrijven, dus een serie die heldhaftige journalisten eer aandoet klinkt als een goed uitgangspunt.
Maar Donde Hubo Fuego is geen politieke thrillerserie "“ het is een doodgewone soapserie. De verhaallijn over de vermoorde journalist moet al snel het podium delen met een heel scala aan andere heftige onderwerpen die, zoals dat hoort in soaps, overdreven en onrealistisch worden behandeld. Daarnaast vallen het beloofde mannelijke schoon en de expliciete seksscènes die we gewend zijn van de Mexicanen ietwat tegen.
In de eerste paar afleveringen worden we nog gepaaid met ontblote torso's en achterwerken, maar al snel wordt de kijker overspoeld met uitvergrote emoties en bizarre plotwendingen, waardoor het lang wachten is op een beetje actie. Toegegeven, het heeft wat dat elke aflevering eindigt met een spannende cliffhanger. Maar of die spanning vol te houden is gedurende negenendertig afleveringen die allemaal in één keer op Netflix kwamen? De populariteit van de serie suggereert van wel.
Soaps kijken heeft bewezen gezondheidsvoordelen. Meeleven met de personages en het in rap tempo wisselen van gevoelstoestand is volgens onderzoekers een goede manier van emotioneel ontladen en ontstressen. Om die reden hoeven we het dus niet te laten. Maar wie op een smeuïg visueel spektakel í la Onze Jongens zat te hopen, komt van een koude kermis thuis. Tegen de tijd dat de kijker dat doorheeft, is de soapverslaving er wellicht al ingeslopen en het succes van de serie bezegeld.
Donde Hubo Fuego is te zien bij Netflix.
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
