Recensie
Recensie Apple TV+-serie 'Super League: The War for Football'
Verrassend spannende documentaire over de oprichting en het afblazen van de Super League.
Regie: Jeff Zimbalist | Afleveringen: 4 | Speelduur: 53-60 minuten | Jaar: 2023
Voetbal, is het een sport van het volk of van miljardairs? Een aantal van die laatsten probeerden in 2021 hun belangen veilig te stellen door de Super League te creëren. Hun plan werd echter binnen enkele dagen weer afgeblazen. Super League: The War for Football is in handen van de makers van onder meer O.J.: The Trial for America en The Two Escobars een verrassend spannende reconstructie van deze gebeurtenis.
Waarom is dat een verrassing? Omdat de serie voornamelijk bestaat uit een stel rijke mannen die hun verhaal doen voor de camera en voetbaljournalisten die daar duiding aan geven. Maar dat alles wordt succesvol gepresenteerd als een enerverende thriller vol verraad en onverwachte wendingen. Aanvankelijk is dat nog enigszins potsierlijk, vooral omdat alles in slechts drie dagen gebeurde, waar maar liefst vier afleveringen van elk ongeveer een uur voor wordt uitgetrokken.
De eerste daarvan gaat zelfs geheel over de dag voor de aankondiging van de Super League. Even lijkt het alsof UEFA-voorzitter Aleksander ÄŒeferin als de held van de voetbalwereld wordt neergezet, een redder in nood tegen de boze bazen van de rijkste voetbalclubs van Europa. Maar gaandeweg wordt dat beeld genuanceerd. Want de oorlog uit de titel is er wel een voor de ziel van de sport, maar het is nog maar de vraag of een van beide grote strijdende partijen die ziel wel kan redden.
Voetbal is wereldwijd de populairste sport en wordt nog altijd gepresenteerd als een echte volkssport, van en voor arbeiders. Maar is voetbal nog wel van de werkende man en vrouw? De politieke en financiële belangen zijn tegenwoordig zo groot dat de 'gewone' mens er weinig meer over lijkt te zeggen te hebben. Dit probleem komt ook naar voren in Super League: The War for Football.
Die Super League werd namelijk niet alleen in het leven geroepen door een aantal rijke eigenaren, maar ook vanwege de steeds onhoudbaarder wordende situatie waarin de sport zich bevindt. Aangedreven door oligarchen met schijnbaar bodemloze portemonnees worden de bedragen voor spelers en televisierechten steeds groter en kunnen steeds minder clubs echt meedingen naar de hoofdprijzen.
Maar ondertussen wordt het idee dat iedereen in principe kans maakt, tot aan de kleinste clubs in Europa, de Champions League te winnen als hét grootste argument tegen de Super League gebruikt. Want die wordt zo opgezet dat voor de twaalf clubs die hem opzetten, plus drie andere grote clubs uit Europa, voor de komende decennia een plek in de Super League gegarandeerd is. Dat gaat tegen het idee van competitie in, hoezeer die competitie nu ook beïnvloed wordt door de budgetten van de grote clubs.
In Super League: The War for Football komen alle belangrijke spelers aan het woord. Dat zijn aan de ene kant de vertegenwoordigers van UEFA en hun medestanders, waaronder de eigenaar van Paris Saint-German en een hoge pief bij Bayern München, maar ook fans van de betrokken Engelse clubs. En aan de andere kant de oprichters van de Super League, waaronder de eigenaar van Juventus en de voorzitters van Barcelona en Real Madrid.
Ondanks dat er dus vooral oude mannen tegen de camera hun argumenten uiteenzetten is het tóch spannend. Niet alleen dankzij een dynamische montage, maar ook juist door alles in het uiterste detail uit te werken en geen partij te kiezen. Zo wordt de titanenstrijd ook een kwestie van wie als eerste welk persbericht naar buiten brengt, wie als eerste wie kan overtuigen en wie tegen wie liegt of al jaren gelogen heeft.
Het enige dramatische aspect dat daarbij niet geheel uit de verf komt, is de vriendschap en vervolgens het verraad tussen Aleksander ÄŒeferin en Juventus-eigenaar Andrea Agnelli. Dat is, hoezeer er ook de nadruk wordt gelegd, iets te veel een magere vete tussen twee rijke mannen die elkaar pas een paar jaar kennen. De sociologische aspecten rondom voetbal, voetbalfans en het vermeende eigenaarschap en belang daarvan hadden allicht iets meer uitgediept kunnen worden in plaats van de ruzie van de kemphanen.
Super League: The War for Football voelt extra relevant in het kielzog van het WK in Qatar eind 2022, waarbij de schending van mensenrechten minder belangrijk was dan geld en macht. FIFA-baas Gianni Infantino maakt zelfs nog op even zijn opwachting om een duit in het zakje te doen. Ondanks dat er in dit hele verhaal ook ruim aandacht is voor de protesten van supporters tegen de Super League blijft de indruk achter dat voetbalfans nauwelijks meer een rol spelen in de voetbalwereld. De lokale liefhebber al helemaal niet. Voetballers nog een beetje.
Super League: The War for Football is te zien bij Apple TV+.
Voetbal, is het een sport van het volk of van miljardairs? Een aantal van die laatsten probeerden in 2021 hun belangen veilig te stellen door de Super League te creëren. Hun plan werd echter binnen enkele dagen weer afgeblazen. Super League: The War for Football is in handen van de makers van onder meer O.J.: The Trial for America en The Two Escobars een verrassend spannende reconstructie van deze gebeurtenis.
Waarom is dat een verrassing? Omdat de serie voornamelijk bestaat uit een stel rijke mannen die hun verhaal doen voor de camera en voetbaljournalisten die daar duiding aan geven. Maar dat alles wordt succesvol gepresenteerd als een enerverende thriller vol verraad en onverwachte wendingen. Aanvankelijk is dat nog enigszins potsierlijk, vooral omdat alles in slechts drie dagen gebeurde, waar maar liefst vier afleveringen van elk ongeveer een uur voor wordt uitgetrokken.
De eerste daarvan gaat zelfs geheel over de dag voor de aankondiging van de Super League. Even lijkt het alsof UEFA-voorzitter Aleksander ÄŒeferin als de held van de voetbalwereld wordt neergezet, een redder in nood tegen de boze bazen van de rijkste voetbalclubs van Europa. Maar gaandeweg wordt dat beeld genuanceerd. Want de oorlog uit de titel is er wel een voor de ziel van de sport, maar het is nog maar de vraag of een van beide grote strijdende partijen die ziel wel kan redden.
Voetbal is wereldwijd de populairste sport en wordt nog altijd gepresenteerd als een echte volkssport, van en voor arbeiders. Maar is voetbal nog wel van de werkende man en vrouw? De politieke en financiële belangen zijn tegenwoordig zo groot dat de 'gewone' mens er weinig meer over lijkt te zeggen te hebben. Dit probleem komt ook naar voren in Super League: The War for Football.
Die Super League werd namelijk niet alleen in het leven geroepen door een aantal rijke eigenaren, maar ook vanwege de steeds onhoudbaarder wordende situatie waarin de sport zich bevindt. Aangedreven door oligarchen met schijnbaar bodemloze portemonnees worden de bedragen voor spelers en televisierechten steeds groter en kunnen steeds minder clubs echt meedingen naar de hoofdprijzen.
Maar ondertussen wordt het idee dat iedereen in principe kans maakt, tot aan de kleinste clubs in Europa, de Champions League te winnen als hét grootste argument tegen de Super League gebruikt. Want die wordt zo opgezet dat voor de twaalf clubs die hem opzetten, plus drie andere grote clubs uit Europa, voor de komende decennia een plek in de Super League gegarandeerd is. Dat gaat tegen het idee van competitie in, hoezeer die competitie nu ook beïnvloed wordt door de budgetten van de grote clubs.
In Super League: The War for Football komen alle belangrijke spelers aan het woord. Dat zijn aan de ene kant de vertegenwoordigers van UEFA en hun medestanders, waaronder de eigenaar van Paris Saint-German en een hoge pief bij Bayern München, maar ook fans van de betrokken Engelse clubs. En aan de andere kant de oprichters van de Super League, waaronder de eigenaar van Juventus en de voorzitters van Barcelona en Real Madrid.
Ondanks dat er dus vooral oude mannen tegen de camera hun argumenten uiteenzetten is het tóch spannend. Niet alleen dankzij een dynamische montage, maar ook juist door alles in het uiterste detail uit te werken en geen partij te kiezen. Zo wordt de titanenstrijd ook een kwestie van wie als eerste welk persbericht naar buiten brengt, wie als eerste wie kan overtuigen en wie tegen wie liegt of al jaren gelogen heeft.
Het enige dramatische aspect dat daarbij niet geheel uit de verf komt, is de vriendschap en vervolgens het verraad tussen Aleksander ÄŒeferin en Juventus-eigenaar Andrea Agnelli. Dat is, hoezeer er ook de nadruk wordt gelegd, iets te veel een magere vete tussen twee rijke mannen die elkaar pas een paar jaar kennen. De sociologische aspecten rondom voetbal, voetbalfans en het vermeende eigenaarschap en belang daarvan hadden allicht iets meer uitgediept kunnen worden in plaats van de ruzie van de kemphanen.
Super League: The War for Football voelt extra relevant in het kielzog van het WK in Qatar eind 2022, waarbij de schending van mensenrechten minder belangrijk was dan geld en macht. FIFA-baas Gianni Infantino maakt zelfs nog op even zijn opwachting om een duit in het zakje te doen. Ondanks dat er in dit hele verhaal ook ruim aandacht is voor de protesten van supporters tegen de Super League blijft de indruk achter dat voetbalfans nauwelijks meer een rol spelen in de voetbalwereld. De lokale liefhebber al helemaal niet. Voetballers nog een beetje.
Super League: The War for Football is te zien bij Apple TV+.
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
