Recensie
Recensie HBO Max-serie 'The Last of Us'
Liefde en menselijkheid in een vergane wereld vol ijzingwekkende schimmelzombies.
Regie: Ali Abbasi, Jeremy Webb, Neil Druckmann, e.a. | Cast: Pedro Pascal (Joel), Bella Ramsey (Ellie), Anna Torv (Tess), Merle Dandridge (Marlene), Nick Offerman (Bill), Murray Bartlett (Frank), e.a. | Afleveringen: 9 | Speelduur: 46-85 minuten | Jaar: 2023
Of HBO het zo gepland heeft of dat het puur toeval is: na elf seizoenen is de originele The Walking Dead ten einde gekomen en ontstaat er een gat in de markt voor fans van zombies. Of The Last of Us dat gat gaat vullen valt te bezien, maar het is hoe dan ook een topserie. Absoluut geen kopie van die andere, een stuk minder levende doden en drama van een aanzienlijk hoger niveau.
The Last of Us is een verfilming van de gelijknamige videogame. Aan het begin van de eenentwintigste eeuw ontstaat een parasitaire schimmel die mensen in besmettelijke zombies verandert. De aandoening verspreidt zich in rap tempo en treft ook Joel en zijn dochter. Hij overleeft het, zij niet. Twintig jaar later zit de overgebleven maatschappij anders in elkaar en krijgt Joel de opdracht een pakketje van Boston naar het westen van de Verenigde Staten te smokkelen. Dat pakketje blijkt een meisje te zijn van ongeveer dezelfde leeftijd als Joels dochter – met één groot verschil: ze is immuun.
Het bronmateriaal voor The Walking Dead was een langlopende stripreeks. In zo'n dun boekje kon soms behoorlijk wat dialoog zijn gepropt en dan waren het vrij soapachtige en onsubtiele gesprekken. De verfilming probeerde iets meer diepgang te creëren, maar kon natuurlijk niet al te ver afwijken van waar deze op was gebaseerd. En de strip ging altijd over een groter aantal personages waardoor de aandacht verdeeld moest worden. Dat heeft invloed op hoezeer je je aan een personage hecht.
The Last of Us daarentegen gaat voornamelijk over uitsluitend Joel en het meisje dat hij moet vervoeren, Ellie. Dat alleen al maakt deze serie intiemer. En het uitgangspunt is dat een man die zijn dochter heeft verloren nu ineens een meid aan zijn broek heeft hangen die een band met hem probeert te krijgen, waardoor zijn hart des te meer op slot gaat. De verfilming hiervan neemt dit honderd procent over, want het is natuurlijk een waterdicht en zwaarmoedig conflict.
Veel binnen- en buitenlocaties zijn een geslaagde combinatie van een overtuigende blik op een vergane wereld en een perfecte replicatie van hoe het deze uitziet in de videogame. Steden met her en der een aftakelend gebouw en alles overgroeid met groen, smoezelige gangen en leeggeroofde kamers. HBO heeft de maker van de game een dikke vinger in de pap gegeven. Dat is te zien en is ook een pluspunt.
The Last of Us is geen actiespektakel. Het verhaal draait om de niet-geïnfecteerde overlevenden en hoe die nog steeds hun draai proberen te vinden in deze nieuwe wereld. Dat zorgt ervoor dat wanneer de monsters opduiken dit wat heviger aankomt. Sowieso zijn het geen trage wandelaars, maar atletische zombies. En als hun hoofd zo beschimmeld is dat ze niet meer kunnen zien, hebben ze supergehoor. Knap werk van de make-upafdeling, en ontzettend creepy om te zien.
Ook hebben deze zombies collectief contact, zelfs met de schimmelwortels die door de steden groeien. Zodra iemand op een schimmel trapt, weet een horde zombies in de buurt dat er weer wat te besmetten valt. Geniaal ijzingwekkend, maar helaas volledig onbenut. De aflevering waarin dit gegeven wordt geïntroduceerd is ook meteen de laatste waarin je het te zien krijgt.
Ook is er een aflevering waarover de meningen verdeeld zullen zijn. Hij is volledig gewijd aan twee personages die je niet kent. De ene kijker zal dit een prachtig opzichzelfstaand verhaal vinden, de ander zal zich eraan storen dat het plot hiermee volledig tot stilstand komt en de aflevering weinig anders doet dan een achtergrond geven aan een personage dat in de game even kort aan bod komt.
Voor de casting deed HBO een graai in hun eigen Game of Thrones-zak. Zowel Joel als Ellie worden gespeeld door acteurs die eerder te zien waren in het peperdure fantasy-epos. Pedro Pascal lijkt qua uiterlijk wellicht niet helemaal op Joel, maar hij is de juiste keuze. Hij liet al eerder zien dat hij een ruwe bonk kan zijn die op den duur zwicht voor zijn emoties. Voor de jonge meid kozen ze Bella Ramsey, het meisje dat in Game of Thrones een leger aanvoerde.
Soms is het de bedoeling dat Ellie een grappige, bijdehante Amerikaanse tiener is. Dat komt niet altijd goed over, want Ramsey is zelf van oorsprong Brits en – belangrijker nog – niet echt weggelegd voor humoristische rollen. Maar het is gelukkig slechts een handjevol momenten waarop Ellie zo wordt geschreven. Voor het merendeel is Ellie bang, boos, onzeker, emotioneel. En dat speelt Ramsey zo uitmuntend dat ze aankomend jaar vast kan rekenen op meerdere nominaties voor acteerprijzen.
De twee scenarioschrijvers, waaronder de maker van de game, weten hoe ze kijkers zullen raken op gevoelige plekken zonder gebruik te hoeven maken van makkelijke trucjes. The Last of Us is niet alleen voor zombiefans, maar voor alle liefhebbers van goede series.
The Last of Us is te zien bij HBO Max.
Of HBO het zo gepland heeft of dat het puur toeval is: na elf seizoenen is de originele The Walking Dead ten einde gekomen en ontstaat er een gat in de markt voor fans van zombies. Of The Last of Us dat gat gaat vullen valt te bezien, maar het is hoe dan ook een topserie. Absoluut geen kopie van die andere, een stuk minder levende doden en drama van een aanzienlijk hoger niveau.
The Last of Us is een verfilming van de gelijknamige videogame. Aan het begin van de eenentwintigste eeuw ontstaat een parasitaire schimmel die mensen in besmettelijke zombies verandert. De aandoening verspreidt zich in rap tempo en treft ook Joel en zijn dochter. Hij overleeft het, zij niet. Twintig jaar later zit de overgebleven maatschappij anders in elkaar en krijgt Joel de opdracht een pakketje van Boston naar het westen van de Verenigde Staten te smokkelen. Dat pakketje blijkt een meisje te zijn van ongeveer dezelfde leeftijd als Joels dochter – met één groot verschil: ze is immuun.
Het bronmateriaal voor The Walking Dead was een langlopende stripreeks. In zo'n dun boekje kon soms behoorlijk wat dialoog zijn gepropt en dan waren het vrij soapachtige en onsubtiele gesprekken. De verfilming probeerde iets meer diepgang te creëren, maar kon natuurlijk niet al te ver afwijken van waar deze op was gebaseerd. En de strip ging altijd over een groter aantal personages waardoor de aandacht verdeeld moest worden. Dat heeft invloed op hoezeer je je aan een personage hecht.
The Last of Us daarentegen gaat voornamelijk over uitsluitend Joel en het meisje dat hij moet vervoeren, Ellie. Dat alleen al maakt deze serie intiemer. En het uitgangspunt is dat een man die zijn dochter heeft verloren nu ineens een meid aan zijn broek heeft hangen die een band met hem probeert te krijgen, waardoor zijn hart des te meer op slot gaat. De verfilming hiervan neemt dit honderd procent over, want het is natuurlijk een waterdicht en zwaarmoedig conflict.
Veel binnen- en buitenlocaties zijn een geslaagde combinatie van een overtuigende blik op een vergane wereld en een perfecte replicatie van hoe het deze uitziet in de videogame. Steden met her en der een aftakelend gebouw en alles overgroeid met groen, smoezelige gangen en leeggeroofde kamers. HBO heeft de maker van de game een dikke vinger in de pap gegeven. Dat is te zien en is ook een pluspunt.
The Last of Us is geen actiespektakel. Het verhaal draait om de niet-geïnfecteerde overlevenden en hoe die nog steeds hun draai proberen te vinden in deze nieuwe wereld. Dat zorgt ervoor dat wanneer de monsters opduiken dit wat heviger aankomt. Sowieso zijn het geen trage wandelaars, maar atletische zombies. En als hun hoofd zo beschimmeld is dat ze niet meer kunnen zien, hebben ze supergehoor. Knap werk van de make-upafdeling, en ontzettend creepy om te zien.
Ook hebben deze zombies collectief contact, zelfs met de schimmelwortels die door de steden groeien. Zodra iemand op een schimmel trapt, weet een horde zombies in de buurt dat er weer wat te besmetten valt. Geniaal ijzingwekkend, maar helaas volledig onbenut. De aflevering waarin dit gegeven wordt geïntroduceerd is ook meteen de laatste waarin je het te zien krijgt.
Ook is er een aflevering waarover de meningen verdeeld zullen zijn. Hij is volledig gewijd aan twee personages die je niet kent. De ene kijker zal dit een prachtig opzichzelfstaand verhaal vinden, de ander zal zich eraan storen dat het plot hiermee volledig tot stilstand komt en de aflevering weinig anders doet dan een achtergrond geven aan een personage dat in de game even kort aan bod komt.
Voor de casting deed HBO een graai in hun eigen Game of Thrones-zak. Zowel Joel als Ellie worden gespeeld door acteurs die eerder te zien waren in het peperdure fantasy-epos. Pedro Pascal lijkt qua uiterlijk wellicht niet helemaal op Joel, maar hij is de juiste keuze. Hij liet al eerder zien dat hij een ruwe bonk kan zijn die op den duur zwicht voor zijn emoties. Voor de jonge meid kozen ze Bella Ramsey, het meisje dat in Game of Thrones een leger aanvoerde.
Soms is het de bedoeling dat Ellie een grappige, bijdehante Amerikaanse tiener is. Dat komt niet altijd goed over, want Ramsey is zelf van oorsprong Brits en – belangrijker nog – niet echt weggelegd voor humoristische rollen. Maar het is gelukkig slechts een handjevol momenten waarop Ellie zo wordt geschreven. Voor het merendeel is Ellie bang, boos, onzeker, emotioneel. En dat speelt Ramsey zo uitmuntend dat ze aankomend jaar vast kan rekenen op meerdere nominaties voor acteerprijzen.
De twee scenarioschrijvers, waaronder de maker van de game, weten hoe ze kijkers zullen raken op gevoelige plekken zonder gebruik te hoeven maken van makkelijke trucjes. The Last of Us is niet alleen voor zombiefans, maar voor alle liefhebbers van goede series.
The Last of Us is te zien bij HBO Max.
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
