Recensie
Recensie Netflix-serie 'Gunther's Millions'
Documentaire over de rijkste hond ter wereld blijkt vooral een verheerlijking van rijkdom en glamour.
Regie: Aurelien Leturgie | Aantal afleveringen: 4 | Speelduur: 40-46 minuten | Jaar: 2023
Een Duitse herder genaamd Gunther is het rijkste dier ter wereld, met dank aan een trustfonds dat hem is nagelaten door een gravin. De excentrieke man die zorgdraagt voor het dier heeft een soort sekte rondom deze Gunther gecreëerd, waarin orgies en sociale experimenten de normaalste zaak van de wereld zijn. Ondanks al deze krankzinnige ingrediënten blijkt Gunther's Millions vooral een tergend saaie exploratie van het brein van oppervlakkige, rijke mensen.
Gunther is vernoemd naar de zoon van gravin Karlotta Liebenstein die ondanks alle rijkdommen diep ongelukkig was en zelfmoord pleegde. Omdat de eigenares wilde dat deze hond na haar dood goed zou worden gezorgd liet ze een enorme som geld voor hem na. Aan Maurizio Mian de taak ervoor te zorgen dat Gunther nooit meer iets tekortkomt.
Waarom zou een hond nou zoveel geld nodig hebben? Mocht dit klinken als een wel heel creatieve vorm van boekhouding en belastingontduiking, dan zit je op het goede spoor want dat is precies het geval. De documentaire doet er echter drie afleveringen over om tot dezelfde conclusie te komen. Verder lijken de makers zelf vooral zelf heel erg gegrepen te zijn door de glamour en spektakel die achter de herder schuilgaat.
De documentairevorm die veelal gebruikt wordt bij Netflix-producties is ondertussen ook al volkomen uitgemolken. Zo zijn er weer wat talkingheads die de hele tijd in dezelfde veel te overbelichte ruimte worden gefilmd. De camera's draaien zelfs al voor de geïnterviewden eenmaal zitten, wat zorgt voor allemaal 'spontane' reacties. Deze interviews worden vervolgens in de montage afgewisseld met archiefbeelden en clichématige reconstructies. Het zou fijn zijn als een Netflix-documentaire eens van deze vorm zou kunnen afwijken.
In de naam van Gunther, zowel de overleden jongen als de hond, werd besloten om in een grote villa in Miami een muziekgroep te beginnen, waarvoor allerlei mooie mensen werden gecast. De mens Gunther hield namelijk ongelooflijk veel van entertainment en schoonheid, zo luidt de achterliggende logica. Dus kreeg de hond zijn eigen popgroep aan huis met allerhande schoonheden.
Deze mooie mensen werden echter onderdeel van een experiment van Mian. Naar eigen zeggen wilde hij onderzoeken hoe het kon dat Gunther zelfmoord had gepleegd, ondanks dat hij alles had wat een mens kon begeren. Dus werd er in de villa een 'sociaal experiment' gestart dat ergens het midden houdt tussen moderne realityseries en rassenleer. Het doet nog het meest denken aan de Lebensborn-experimenten van Heinrich Himmler.
Daarmee komen we bij het voornaamste probleem: deze documentaire poogt niet kritisch te zijn maar wil vooral spektakel laten zien. In plaats van kanttekeningen te plaatsen bij de krankzinnige fantasieën van een miljonair krijgt Mian ruim baan om zijn ideeën toe te lichten. Uit de documentaire blijkt meer dan eens dat hij in naam van de hond uiterst onethische dingen heeft uitgevoerd, maar de makers lijken deze signalen steeds te missen.
Het helpt dan waarschijnlijk ook niet dat Mian een van de geïnterviewden is met de meeste spreektijd en dat de rest daarvan bestaat uit huidige werknemers, zoals een woordvoerder en een pr-medewerker. Zij leven een uiterst luxe leven dankzij de wilde fantasieën die Milan ooit had, dus ook zij zullen niet snel kritiek leveren. Vooral de onthullingen over de seksfeesten lijken voor de makers het meest interessant te zijn.
Gunther's Millions lijkt hiermee onderdeel te zijn van een grotere trend bij Netflix, waarbij een serie vooral goede memes op moet kunnen leveren. De inhoud van de content die ze aanbieden lijkt niet uit te maken zolang mensen er (online) maar over praten. Het verhaal van een rijke hond, sociale experimenten en seksfeesten biedt voor Netflix waarschijnlijk al genoeg ingrediënten om van een succesvol project te kunnen spreken.
Toch is de serie lang niet zo shockerend als de makers zelf lijken te denken. Aan het begin van de eerste aflevering zijn in een vlotte montage zo'n beetje alle grote onthullingen van deze serie al te zien. Vervolgens is er geen rode draad meer in de afleveringen te herkennen en lopen alle verhaallijnen dwars door elkaar heen. Regisseur Aurelien Leturgie lijkt veel nadruk te willen leggen op het woord 'orgie' en alle glamour van het weelderige leven in de nabijheid van de hond, maar daar zijn alle betrokkenen ook vrij snel over uitgepraat.
Een fascinerend aspect is dat media al decennialang geobsedeerd lijken door dit verhaal. Uit de vele nieuwsfragmenten die langskomen blijkt dat men maar al te graag mee wil gaan in het verhaal van Mian. De documentaire laat vervolgens met dezelfde naïeve verbazing deze wereld zien, terwijl met een gedegen onderzoek naar de rol van de media, Mians belastingontduiking, diens vreemde experimenten, leugens en mogelijke verrijking als gevolg van deze leugens een veel interessanter verhaal had kunnen worden gepresenteerd.
Gunther's Millions zal waarschijnlijk voor heel even wel een succesje op Netflix zijn. Vermoedelijk was de hoop hiermee de volgende Tiger King in huis te hebben, met wederom het verhaal van een seksbeluste, polyamoreuze, manipulatieve en mediageile multimiljonair. Alleen durven de makers van deze serie geen moment dieper dan die oppervlakte te graven.
Gunther's Millions is te zien bij Netflix.
Een Duitse herder genaamd Gunther is het rijkste dier ter wereld, met dank aan een trustfonds dat hem is nagelaten door een gravin. De excentrieke man die zorgdraagt voor het dier heeft een soort sekte rondom deze Gunther gecreëerd, waarin orgies en sociale experimenten de normaalste zaak van de wereld zijn. Ondanks al deze krankzinnige ingrediënten blijkt Gunther's Millions vooral een tergend saaie exploratie van het brein van oppervlakkige, rijke mensen.
Gunther is vernoemd naar de zoon van gravin Karlotta Liebenstein die ondanks alle rijkdommen diep ongelukkig was en zelfmoord pleegde. Omdat de eigenares wilde dat deze hond na haar dood goed zou worden gezorgd liet ze een enorme som geld voor hem na. Aan Maurizio Mian de taak ervoor te zorgen dat Gunther nooit meer iets tekortkomt.
Waarom zou een hond nou zoveel geld nodig hebben? Mocht dit klinken als een wel heel creatieve vorm van boekhouding en belastingontduiking, dan zit je op het goede spoor want dat is precies het geval. De documentaire doet er echter drie afleveringen over om tot dezelfde conclusie te komen. Verder lijken de makers zelf vooral zelf heel erg gegrepen te zijn door de glamour en spektakel die achter de herder schuilgaat.
De documentairevorm die veelal gebruikt wordt bij Netflix-producties is ondertussen ook al volkomen uitgemolken. Zo zijn er weer wat talkingheads die de hele tijd in dezelfde veel te overbelichte ruimte worden gefilmd. De camera's draaien zelfs al voor de geïnterviewden eenmaal zitten, wat zorgt voor allemaal 'spontane' reacties. Deze interviews worden vervolgens in de montage afgewisseld met archiefbeelden en clichématige reconstructies. Het zou fijn zijn als een Netflix-documentaire eens van deze vorm zou kunnen afwijken.
In de naam van Gunther, zowel de overleden jongen als de hond, werd besloten om in een grote villa in Miami een muziekgroep te beginnen, waarvoor allerlei mooie mensen werden gecast. De mens Gunther hield namelijk ongelooflijk veel van entertainment en schoonheid, zo luidt de achterliggende logica. Dus kreeg de hond zijn eigen popgroep aan huis met allerhande schoonheden.
Deze mooie mensen werden echter onderdeel van een experiment van Mian. Naar eigen zeggen wilde hij onderzoeken hoe het kon dat Gunther zelfmoord had gepleegd, ondanks dat hij alles had wat een mens kon begeren. Dus werd er in de villa een 'sociaal experiment' gestart dat ergens het midden houdt tussen moderne realityseries en rassenleer. Het doet nog het meest denken aan de Lebensborn-experimenten van Heinrich Himmler.
Daarmee komen we bij het voornaamste probleem: deze documentaire poogt niet kritisch te zijn maar wil vooral spektakel laten zien. In plaats van kanttekeningen te plaatsen bij de krankzinnige fantasieën van een miljonair krijgt Mian ruim baan om zijn ideeën toe te lichten. Uit de documentaire blijkt meer dan eens dat hij in naam van de hond uiterst onethische dingen heeft uitgevoerd, maar de makers lijken deze signalen steeds te missen.
Het helpt dan waarschijnlijk ook niet dat Mian een van de geïnterviewden is met de meeste spreektijd en dat de rest daarvan bestaat uit huidige werknemers, zoals een woordvoerder en een pr-medewerker. Zij leven een uiterst luxe leven dankzij de wilde fantasieën die Milan ooit had, dus ook zij zullen niet snel kritiek leveren. Vooral de onthullingen over de seksfeesten lijken voor de makers het meest interessant te zijn.
Gunther's Millions lijkt hiermee onderdeel te zijn van een grotere trend bij Netflix, waarbij een serie vooral goede memes op moet kunnen leveren. De inhoud van de content die ze aanbieden lijkt niet uit te maken zolang mensen er (online) maar over praten. Het verhaal van een rijke hond, sociale experimenten en seksfeesten biedt voor Netflix waarschijnlijk al genoeg ingrediënten om van een succesvol project te kunnen spreken.
Toch is de serie lang niet zo shockerend als de makers zelf lijken te denken. Aan het begin van de eerste aflevering zijn in een vlotte montage zo'n beetje alle grote onthullingen van deze serie al te zien. Vervolgens is er geen rode draad meer in de afleveringen te herkennen en lopen alle verhaallijnen dwars door elkaar heen. Regisseur Aurelien Leturgie lijkt veel nadruk te willen leggen op het woord 'orgie' en alle glamour van het weelderige leven in de nabijheid van de hond, maar daar zijn alle betrokkenen ook vrij snel over uitgepraat.
Een fascinerend aspect is dat media al decennialang geobsedeerd lijken door dit verhaal. Uit de vele nieuwsfragmenten die langskomen blijkt dat men maar al te graag mee wil gaan in het verhaal van Mian. De documentaire laat vervolgens met dezelfde naïeve verbazing deze wereld zien, terwijl met een gedegen onderzoek naar de rol van de media, Mians belastingontduiking, diens vreemde experimenten, leugens en mogelijke verrijking als gevolg van deze leugens een veel interessanter verhaal had kunnen worden gepresenteerd.
Gunther's Millions zal waarschijnlijk voor heel even wel een succesje op Netflix zijn. Vermoedelijk was de hoop hiermee de volgende Tiger King in huis te hebben, met wederom het verhaal van een seksbeluste, polyamoreuze, manipulatieve en mediageile multimiljonair. Alleen durven de makers van deze serie geen moment dieper dan die oppervlakte te graven.
Gunther's Millions is te zien bij Netflix.
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
