Recensie
Recensie HBO Max-serie 'Love & Death'
Deze serie gebaseerd op een waargebeurd verhaal bloedt dood na de moord.
Regie: Lesli Linka Glatter | Cast: Elizabeth Olsen (Candy Montgomery), Jesse Plemons (Allan Gore), Lily Rabe (Betty Gore), Patrick Fugit (Pat Montgomery), Krysten Ritter (Sherry Cleckler), e.a. | Afleveringen: 7 | Speelduur: 45-59 minuten | Jaar: 2023
Candy Montgomery mist iets in haar leven. Als religieuze vrouw in de jaren tachtig is het haar werk om thuis te blijven bij de kinderen. Daardoor gaat ze op zoek gaat naar iets anders, afleiding, en vindt die in Allan Gore. Wanneer zij haar gevoelens aan hem opbiecht, gaan de twee een bijna zakelijke affaire aan die hen laat reflecteren op hun huwelijken. Dan slaat echter het noodlot toe. Iemand pakt een hakbijl op en het godvrezende dorp wordt geconfronteerd met een zeer bloederige dood.
Love & Death begint met de dood. Een lijk, veel bloed. Daarna springt het verhaal terug naar twee jaar eerder, het moment dat Candy het plan opvat om een affaire met Allan aan te gaan. De afleveringen voor de moord zijn origineler en inzichtelijker dan die na de moord. De serie geeft een unieke kijk op overspel. De twee daders willen allebei het beste voor hun familie, maar zijn ook verveeld. Het is niet dat ze geen moeite meer willen doen, de affaire wijst hen uiteindelijk zelfs op het tegenovergestelde.
Het is snel genoeg duidelijk dat de affaire niet meer goed dan kwaad zal brengen. Vanaf het moment dat de moord gepleegd is, is er sprake van een vlakkere spanningsboog. De kijker weet al wat er gebeurd is, dus van een 'whydunnit' is geen sprake. De grote vraag is of de moordenaar ermee wegkomt, maar aangezien de serie is gebaseerd op een waargebeurd verhaal is het erg makkelijk om even te googelen naar de uitkomst. De bestaansreden van de serie is dus in de tweede helft een stuk minder.
Gelukkig houdt Elizabeth Olsen met haar ijzersterke rol alles goed bij elkaar. Ze weet Candy vol overtuiging neer te zetten en geeft alles. Niet alleen haar mimiek is sterk, ook haar stem verandert al naargelang haar stemming en emoties. Met haar spel trekt ze constant alle aandacht naar zich toe. Gelukkig wordt ze bijgestaan door castleden die ook weten waar ze mee bezig zijn. Patrick Fugit als Candy's man bijvoorbeeld krijgt gaandeweg meer diepgang en door zijn subtiele spel weet hij zowel Candy als de kijker langzaam voor zich te winnen.
Naast het goede acteerwerk is de montage het vermelden waard. In de eerste paar afleveringen wordt deze ingezet om humor te creëren. Een uitmuntend voorbeeld hiervan is een match cut van Candy met de pastoor. Waar Candy "oh God" kreunt tijdens de seks, is het volgende shot dat van de pastoor die de dienst voordraagt en ook "oh God" zegt, maar dan uiteraard op een compleet serieuze toon. Zo zitten er meer goede vondsten in.
De luchtige toon voelt minder op zijn plaats na de moord. Het is de vraag of het moreel te verdedigen is om een waargebeurd moordverhaal op deze manier te brengen. Daar komt bij dat de serie tijdens de rechtszaak de extreem bloederige wonden in beeld brengt. Fijn voor degenen die willen gruwelen, maar niet heel integer en zeker niet nodig binnen de context van de serie. Hoewel alles mooi afgerond wordt, blijf je als kijker om die reden achter met de vraag wat de makers echt voor ogen hadden met deze serie. Een integer onderzoek naar motieven of simpel entertainment?
Love & Death is te zien bij HBO Max.
Candy Montgomery mist iets in haar leven. Als religieuze vrouw in de jaren tachtig is het haar werk om thuis te blijven bij de kinderen. Daardoor gaat ze op zoek gaat naar iets anders, afleiding, en vindt die in Allan Gore. Wanneer zij haar gevoelens aan hem opbiecht, gaan de twee een bijna zakelijke affaire aan die hen laat reflecteren op hun huwelijken. Dan slaat echter het noodlot toe. Iemand pakt een hakbijl op en het godvrezende dorp wordt geconfronteerd met een zeer bloederige dood.
Love & Death begint met de dood. Een lijk, veel bloed. Daarna springt het verhaal terug naar twee jaar eerder, het moment dat Candy het plan opvat om een affaire met Allan aan te gaan. De afleveringen voor de moord zijn origineler en inzichtelijker dan die na de moord. De serie geeft een unieke kijk op overspel. De twee daders willen allebei het beste voor hun familie, maar zijn ook verveeld. Het is niet dat ze geen moeite meer willen doen, de affaire wijst hen uiteindelijk zelfs op het tegenovergestelde.
Het is snel genoeg duidelijk dat de affaire niet meer goed dan kwaad zal brengen. Vanaf het moment dat de moord gepleegd is, is er sprake van een vlakkere spanningsboog. De kijker weet al wat er gebeurd is, dus van een 'whydunnit' is geen sprake. De grote vraag is of de moordenaar ermee wegkomt, maar aangezien de serie is gebaseerd op een waargebeurd verhaal is het erg makkelijk om even te googelen naar de uitkomst. De bestaansreden van de serie is dus in de tweede helft een stuk minder.
Gelukkig houdt Elizabeth Olsen met haar ijzersterke rol alles goed bij elkaar. Ze weet Candy vol overtuiging neer te zetten en geeft alles. Niet alleen haar mimiek is sterk, ook haar stem verandert al naargelang haar stemming en emoties. Met haar spel trekt ze constant alle aandacht naar zich toe. Gelukkig wordt ze bijgestaan door castleden die ook weten waar ze mee bezig zijn. Patrick Fugit als Candy's man bijvoorbeeld krijgt gaandeweg meer diepgang en door zijn subtiele spel weet hij zowel Candy als de kijker langzaam voor zich te winnen.
Naast het goede acteerwerk is de montage het vermelden waard. In de eerste paar afleveringen wordt deze ingezet om humor te creëren. Een uitmuntend voorbeeld hiervan is een match cut van Candy met de pastoor. Waar Candy "oh God" kreunt tijdens de seks, is het volgende shot dat van de pastoor die de dienst voordraagt en ook "oh God" zegt, maar dan uiteraard op een compleet serieuze toon. Zo zitten er meer goede vondsten in.
De luchtige toon voelt minder op zijn plaats na de moord. Het is de vraag of het moreel te verdedigen is om een waargebeurd moordverhaal op deze manier te brengen. Daar komt bij dat de serie tijdens de rechtszaak de extreem bloederige wonden in beeld brengt. Fijn voor degenen die willen gruwelen, maar niet heel integer en zeker niet nodig binnen de context van de serie. Hoewel alles mooi afgerond wordt, blijf je als kijker om die reden achter met de vraag wat de makers echt voor ogen hadden met deze serie. Een integer onderzoek naar motieven of simpel entertainment?
Love & Death is te zien bij HBO Max.
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
