Recensie
Recensie Netflix-serie 'The Days'
Claustrofobische, maar ook wat droge serie over de kernramp in Fukushima.
Regie: Hideo Nakata, Masaki Nishiura | Cast: Koji Yakusho (Masao Yoshida), Yutaka Takenouchi (shift supervisor), Fumiyo Kohinata (prime minister), Karoru Kobayashi (operator), Oji Suzuka (Kiko Kirihara), e.a. | Afleveringen: 8 | Speelduur: 46-66 minuten | Jaar: 2023
The Days vertelt vanuit verschillende perspectieven over de kernramp die in 2011 plaatsvond in Fukushima en de complexe nasleep ervan. Deze werd veroorzaakt door een tsunami die een kernreactor beschadigde, waardoor de mogelijkheid ontstond dat een zeer groot deel van Japan last zou krijgen van straling. Dit probleem wordt op genuanceerde wijze benaderd. De verschillende groepen die betrokken zijn bij de ramp (politici, mensen die ter plekke werken, de baas van de kernreactor) worden allemaal uitgebreid belicht. Zo krijgt de kijker inzicht in de problemen waar de verschillende instanties mee te maken hadden.
De eerste aflevering is de meest indringende omdat deze draait om de ramp zelf. Ze bevat zeer claustrofobische scènes van mensen die vast komen te zitten terwijl ze het water van de tsunami op zich af zien komen. De drukkende sfeer wordt benadrukt door het groenige filter dat over de scènes bij de kernreactor ligt. In de daaropvolgende afleveringen zijn er nog steeds spannende momenten (de personages worden geteisterd door naschokken en complicaties), maar de focus verschuift ook naar de politieke spelletjes en de race tegen de klok om meer doden te voorkomen.
Doordat de serie zo gefocust is op het vertellen van een genuanceerd verhaal, wordt zij soms een tikkeltje droog. Het draait weliswaar om de morele afwegingen die de personages moeten maken, maar op bepaalde vlakken voelt het meer als een filosofisch gedachte-experiment dan dat de personages werkelijk driedimensionaal zijn. Dat heeft ermee te maken dat de serie er geen onnodige verhaallijnen over familie of romantische subplots bij haalt. Dat betekent ook dat de kijker wat meer op afstand blijft van hun leven.
Binnen het verhaal zelf lijken de dilemma's waarmee de personages worden geconfronteerd zich in zekere zin te herhalen. Is het ene probleem opgelost, dan dient het andere zich alweer aan. Daardoor voelt de serie soms wat eentonig, maar tegelijkertijd is het ook zenuwslopend. Want hoewel de personages misschien niet enorm veel betrokkenheid oproepen, spreekt een ramp als deze wel tot de verbeelding. In combinatie met de onheilspellende beeldtaal weet serie daarmee toch de aandacht vast te houden.
Jammer is het uiteindelijk wel dat The Days aan het einde de boodschap nog even toe wil lichten. Er volgt een wat moraliserende voice-over en extra informatie over de ramp. Ook blijkt dat de serie een zeer gedegen basis heeft (er is geput uit meerdere bronnen) en er wordt verantwoord hoe dingen zijn gefictionaliseerd.
Met The Days zal je gegarandeerd van tijd tot tijd op het puntje van je stoel zitten. Diegenen die willen weten welke keuzes bepaalde personen moesten maken tijdens deze ramp zitten ook goed. Echter, de afstand die wordt geschept door wat droogjes te verhalen over al deze morele kwesties zorgt er helaas voor dat de serie net dat laatste zetje mist om echt onvergetelijk te worden. Desondanks is The Days als geheel de moeite waard en een overtuigende ontleding van een nationale ramp.
The Days is te zien bij Netflix.
The Days vertelt vanuit verschillende perspectieven over de kernramp die in 2011 plaatsvond in Fukushima en de complexe nasleep ervan. Deze werd veroorzaakt door een tsunami die een kernreactor beschadigde, waardoor de mogelijkheid ontstond dat een zeer groot deel van Japan last zou krijgen van straling. Dit probleem wordt op genuanceerde wijze benaderd. De verschillende groepen die betrokken zijn bij de ramp (politici, mensen die ter plekke werken, de baas van de kernreactor) worden allemaal uitgebreid belicht. Zo krijgt de kijker inzicht in de problemen waar de verschillende instanties mee te maken hadden.
De eerste aflevering is de meest indringende omdat deze draait om de ramp zelf. Ze bevat zeer claustrofobische scènes van mensen die vast komen te zitten terwijl ze het water van de tsunami op zich af zien komen. De drukkende sfeer wordt benadrukt door het groenige filter dat over de scènes bij de kernreactor ligt. In de daaropvolgende afleveringen zijn er nog steeds spannende momenten (de personages worden geteisterd door naschokken en complicaties), maar de focus verschuift ook naar de politieke spelletjes en de race tegen de klok om meer doden te voorkomen.
Doordat de serie zo gefocust is op het vertellen van een genuanceerd verhaal, wordt zij soms een tikkeltje droog. Het draait weliswaar om de morele afwegingen die de personages moeten maken, maar op bepaalde vlakken voelt het meer als een filosofisch gedachte-experiment dan dat de personages werkelijk driedimensionaal zijn. Dat heeft ermee te maken dat de serie er geen onnodige verhaallijnen over familie of romantische subplots bij haalt. Dat betekent ook dat de kijker wat meer op afstand blijft van hun leven.
Binnen het verhaal zelf lijken de dilemma's waarmee de personages worden geconfronteerd zich in zekere zin te herhalen. Is het ene probleem opgelost, dan dient het andere zich alweer aan. Daardoor voelt de serie soms wat eentonig, maar tegelijkertijd is het ook zenuwslopend. Want hoewel de personages misschien niet enorm veel betrokkenheid oproepen, spreekt een ramp als deze wel tot de verbeelding. In combinatie met de onheilspellende beeldtaal weet serie daarmee toch de aandacht vast te houden.
Jammer is het uiteindelijk wel dat The Days aan het einde de boodschap nog even toe wil lichten. Er volgt een wat moraliserende voice-over en extra informatie over de ramp. Ook blijkt dat de serie een zeer gedegen basis heeft (er is geput uit meerdere bronnen) en er wordt verantwoord hoe dingen zijn gefictionaliseerd.
Met The Days zal je gegarandeerd van tijd tot tijd op het puntje van je stoel zitten. Diegenen die willen weten welke keuzes bepaalde personen moesten maken tijdens deze ramp zitten ook goed. Echter, de afstand die wordt geschept door wat droogjes te verhalen over al deze morele kwesties zorgt er helaas voor dat de serie net dat laatste zetje mist om echt onvergetelijk te worden. Desondanks is The Days als geheel de moeite waard en een overtuigende ontleding van een nationale ramp.
The Days is te zien bij Netflix.
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
