Recensie
Recensie Netflix-serie 'Daily Dose of Sunshine'
Lieflijk Zuid-Koreaans drama geeft waardevol inkijkje in een door stigma gekleurde sector.
Regie: Jae-gyu Lee | Cast: Bo-young Park (Da-eun Jung), Woo-jin Yeon (Go-geun Dong), Dong-Yoon Jang (Yoo-chan Song), Jung-eun Lee (Hyo-shin Song), E-dam Lee (Deul-Re Min), e.a. | Afleveringen: 12 | Speelduur: 52-72 minuten | Jaar: 2023
Het reilen en zeilen van een ziekenhuis is al sinds jaar en dag een dankbaar onderwerp voor films en series. Minder gebruikelijk is een kijkje in de keuken van een psychiatrisch ziekenhuis. Daily Dose of Sunshine durft het aan een dergelijke plek niet alleen als decor te gebruiken, maar ook als onderwerp. Daarmee geeft deze Zuid-Koreaanse serie een respectvol en realistisch beeld van een wereld die voor velen onbekend en onbemind is. Hoognodig, want in een online georiënteerde maatschappij die steeds maakbaarder lijkt viert het stigma op mentale gezondheid hoogtij.
Daily Dose of Sunshine vertelt het verhaal van Da-eun, sterk vertolkt door Bo-young Park, een verpleegkundige die overgeplaatst wordt van interne geneeskunde naar de open afdeling psychiatrie. Met haar optimistische houding, zorgzame instelling en zachte karakter is ze een opvallende nieuwe collega. Hoewel ze soms wat naïef is en nog veel te leren heeft, groeit ze al snel uit tot een zeer gewaardeerd lid van het team van artsen en verpleegkundigen. Sommige patiënten trekken zelfs met name naar haar toe.
In elke aflevering staat een patiënt centraal en daarmee een bepaalde stoornis. Zonder dat de serie een informatieve documentaire of saaie biologieles wordt, leert de kijker veel begrippen uit de psychiatrie. Dat gebeurt op subtiele en toegankelijke wijze: door gesprekken met familie van patiënten, doordat een arts of verpleegster een collega iets leert over een bepaalde uiting van het ziektebeeld of door een kennissessie op de afdeling. De meest aangrijpende momenten zijn degene waarop prachtig wordt gevisualiseerd hoe het voelt om een paniekaanval te hebben, weg te zakken in een depressie of waanbeelden te zien.
Door middel van flashbacks wordt een kijkje gegeven in het leven van patiënten, artsen en verplegers. Onder het personeel blijkt ook op psychisch gebied ook het nodige te spelen. Sommige van die problemen lopen zelfs parallel aan die van de patiënten. Halverwege het seizoen krijgt ook de hoofdpersoon mentale problemen, waardoor zij uit de roulatie raakt. De worsteling die ze doormaakt door ineens zelf een patiënt te zijn geeft een extra laag aan het verhaal.
Daily Dose of Sunshine schuwt de soms heftige thema's uit de psychiatrie niet en kan daarmee best confronterend zijn. Agressie, fixatie, suïcidaliteit en de separeerruimte komen allemaal voorbij. Desondanks voelen de afleveringen niet te zwaar aan omdat er ook veel aandacht is voor het gewone. Je ziet Da-eun en haar collega's rapportage schrijven, medicatie delen, tafeltennis spelen, bloeddruk meten, roddelen in de kleedkamer of een overdracht geven aan de nachtdienst.
Wat Daily Dose of Sunshine ook luchtig houdt zijn de verhaallijnen die verraden dat het hier om een K-drama gaat. Deze spelen zich vooral af buiten de muren van het ziekenhuis en zijn typisch voor Zuid-Koreaanse series. Zo wordt de rijke arts verliefd op de arme verpleegkundige en is er een driehoeksverhouding tussen Da-eun en twee mannelijke personages. Hoewel het de makers siert dat ze de serie niet te zwaar wilden maken, is het contrast tussen sommige scènes dusdanig groot dat bepaalde overgangen soms misplaatst voelen.
De liefde, het vangnet van familie of vrienden, kiezen voor jezelf en genieten van de kleine dingen; uiteindelijk draait het in Daily Dose of Sunshine waar het ook in het echte leven om draait. Hopelijk roept de psychiatrie-insteek van deze serie bij de kijker vragen over eigen vooroordelen. Als deze warme en liefdevolle serie ook maar een fractie kan bijdragen aan het wegnemen van taboes over psychische aandoeningen en het normaliseren van (praten over) de geestelijke gezondheidszorg, dan hebben de makers een mooie dosis zonneschijn de wereld ingebracht.
Daily Dose of Sunshine is te zien bij Netflix.
Het reilen en zeilen van een ziekenhuis is al sinds jaar en dag een dankbaar onderwerp voor films en series. Minder gebruikelijk is een kijkje in de keuken van een psychiatrisch ziekenhuis. Daily Dose of Sunshine durft het aan een dergelijke plek niet alleen als decor te gebruiken, maar ook als onderwerp. Daarmee geeft deze Zuid-Koreaanse serie een respectvol en realistisch beeld van een wereld die voor velen onbekend en onbemind is. Hoognodig, want in een online georiënteerde maatschappij die steeds maakbaarder lijkt viert het stigma op mentale gezondheid hoogtij.
Daily Dose of Sunshine vertelt het verhaal van Da-eun, sterk vertolkt door Bo-young Park, een verpleegkundige die overgeplaatst wordt van interne geneeskunde naar de open afdeling psychiatrie. Met haar optimistische houding, zorgzame instelling en zachte karakter is ze een opvallende nieuwe collega. Hoewel ze soms wat naïef is en nog veel te leren heeft, groeit ze al snel uit tot een zeer gewaardeerd lid van het team van artsen en verpleegkundigen. Sommige patiënten trekken zelfs met name naar haar toe.
In elke aflevering staat een patiënt centraal en daarmee een bepaalde stoornis. Zonder dat de serie een informatieve documentaire of saaie biologieles wordt, leert de kijker veel begrippen uit de psychiatrie. Dat gebeurt op subtiele en toegankelijke wijze: door gesprekken met familie van patiënten, doordat een arts of verpleegster een collega iets leert over een bepaalde uiting van het ziektebeeld of door een kennissessie op de afdeling. De meest aangrijpende momenten zijn degene waarop prachtig wordt gevisualiseerd hoe het voelt om een paniekaanval te hebben, weg te zakken in een depressie of waanbeelden te zien.
Door middel van flashbacks wordt een kijkje gegeven in het leven van patiënten, artsen en verplegers. Onder het personeel blijkt ook op psychisch gebied ook het nodige te spelen. Sommige van die problemen lopen zelfs parallel aan die van de patiënten. Halverwege het seizoen krijgt ook de hoofdpersoon mentale problemen, waardoor zij uit de roulatie raakt. De worsteling die ze doormaakt door ineens zelf een patiënt te zijn geeft een extra laag aan het verhaal.
Daily Dose of Sunshine schuwt de soms heftige thema's uit de psychiatrie niet en kan daarmee best confronterend zijn. Agressie, fixatie, suïcidaliteit en de separeerruimte komen allemaal voorbij. Desondanks voelen de afleveringen niet te zwaar aan omdat er ook veel aandacht is voor het gewone. Je ziet Da-eun en haar collega's rapportage schrijven, medicatie delen, tafeltennis spelen, bloeddruk meten, roddelen in de kleedkamer of een overdracht geven aan de nachtdienst.
Wat Daily Dose of Sunshine ook luchtig houdt zijn de verhaallijnen die verraden dat het hier om een K-drama gaat. Deze spelen zich vooral af buiten de muren van het ziekenhuis en zijn typisch voor Zuid-Koreaanse series. Zo wordt de rijke arts verliefd op de arme verpleegkundige en is er een driehoeksverhouding tussen Da-eun en twee mannelijke personages. Hoewel het de makers siert dat ze de serie niet te zwaar wilden maken, is het contrast tussen sommige scènes dusdanig groot dat bepaalde overgangen soms misplaatst voelen.
De liefde, het vangnet van familie of vrienden, kiezen voor jezelf en genieten van de kleine dingen; uiteindelijk draait het in Daily Dose of Sunshine waar het ook in het echte leven om draait. Hopelijk roept de psychiatrie-insteek van deze serie bij de kijker vragen over eigen vooroordelen. Als deze warme en liefdevolle serie ook maar een fractie kan bijdragen aan het wegnemen van taboes over psychische aandoeningen en het normaliseren van (praten over) de geestelijke gezondheidszorg, dan hebben de makers een mooie dosis zonneschijn de wereld ingebracht.
Daily Dose of Sunshine is te zien bij Netflix.
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
