Recensie
Recensie Netflix-serie 'Odio il Natale' seizoen 2
Voorspelbare romantische kerstkomedie biedt weer volop sfeer maar weinig originaliteit.
Regie: Clemente De Muro, Davide Mardegan, Laura Chiossone | Cast: Pilar Fogliati (Gianna), Beatrice Arnera (Titti), Glen Blackhall (Umberto), Fiorenza Piere (Margherita), Massimo Rigo (Pietro), Nicolas Maupas (Davide), Simonetta Solder (Paola), Pierpaolo Spollon (Filippo) e.a. | Afleveringen: 6 | Speelduur: 29-35 minuten | Jaar: 2023
In aanloop naar de feestdagen verschijnt het tweede seizoen van Odio il Natale ('ik haat kerst'). Waar Gianna in het eerste seizoen nog de vrijgezel was waarvan iedereen zich afvroeg wanneer ze eindelijk ging trouwen, denkt ze dit jaar de ware liefde te hebben gevonden. Het kerstdiner moet de kers op haar romantische taart worden.
Maar al snel valt deze droom in duigen. Iedereen lijkt dit jaar tégen het huwelijk te zijn. De relatiebreuken vliegen je in de eerste aflevering dan ook om de oren. Gianna kan dit niet verkroppen en weigert haar magische kerstdiner hierdoor te laten verpesten. Seizoen twee volgt de weken die voorafgaan aan dit etentje.
Daarmee wijkt de verhaallijn duidelijk af van die van het eerste seizoen . Wel zijn er volop herkenbare elementen, zoals sommigen castleden, en is ook dit seizoen opgezet als een romantische komedie met een hoop klassieke feelgoodelementen, zoals liefde en gezelligheid. De aankleding doet daar nog een schepje bovenop. De stad is gehuld in prachtige kerstsferen, met romantische bruggetjes voorzien van duizenden lampjes. Hoewel een witte kerst in Italië allesbehalve vanzelfsprekend is, dwarrelen de sneeuwvlokken in grote hoeveelheden naar beneden.
Het begin is wat rommelig en verwarrend. De nadruk ligt daarin iets meer op het komische deel dan op de romantiek, waardoor je een beetje op het verkeerde been wordt gezet. Je zou je bijna afvragen of deze serie wel serieus te nemen is. Gelukkig blijft dit beperkt tot de eerste aflevering en wordt het verhaal daarna al snel romantisch en interessanter.
Het tweede seizoen bevat enkele nieuwe gezichten. Filippo en zijn dochter nemen hun intrek in het appartement naast dat van Gianna en al gauw trekken ze veel met elkaar op. Wat Gianna nog niet in de gaten lijkt te hebben, maar wat je als kijker overduidelijk kunt zien, is dat er tussen hen iets moois opbloeit.
Het verhaal staat daarmee bol van de zoetsappigheid. Veel diepgang en spanning hoef je dan ook niet te verwachten. Het plot blinkt uit in voorspelbaarheid en voor de hand liggende wendingen. Oude liefdes die elkaar terugvinden, een kind dat een volwassene laat inzien wat echt belangrijk is in het leven en jeugdliefdes niet zonder elkaar blijken te kunnen; de clichés volgen elkaar in rap tempo op.
Voor een dramatisch of verdrietig einde hoef je dan ook niet bang te zijn. Zoals je van een romantische komedie in kerstsferen kunt verwachten komt aan het einde alles goed en overheerst de kerstgedachte. En laten we eerlijk zijn: dat is voor velen stiekem toch wel de reden om zo'n serie te kijken, nietwaar?
Odio il Natale is te zien bij Netflix.
In aanloop naar de feestdagen verschijnt het tweede seizoen van Odio il Natale ('ik haat kerst'). Waar Gianna in het eerste seizoen nog de vrijgezel was waarvan iedereen zich afvroeg wanneer ze eindelijk ging trouwen, denkt ze dit jaar de ware liefde te hebben gevonden. Het kerstdiner moet de kers op haar romantische taart worden.
Maar al snel valt deze droom in duigen. Iedereen lijkt dit jaar tégen het huwelijk te zijn. De relatiebreuken vliegen je in de eerste aflevering dan ook om de oren. Gianna kan dit niet verkroppen en weigert haar magische kerstdiner hierdoor te laten verpesten. Seizoen twee volgt de weken die voorafgaan aan dit etentje.
Daarmee wijkt de verhaallijn duidelijk af van die van het eerste seizoen . Wel zijn er volop herkenbare elementen, zoals sommigen castleden, en is ook dit seizoen opgezet als een romantische komedie met een hoop klassieke feelgoodelementen, zoals liefde en gezelligheid. De aankleding doet daar nog een schepje bovenop. De stad is gehuld in prachtige kerstsferen, met romantische bruggetjes voorzien van duizenden lampjes. Hoewel een witte kerst in Italië allesbehalve vanzelfsprekend is, dwarrelen de sneeuwvlokken in grote hoeveelheden naar beneden.
Het begin is wat rommelig en verwarrend. De nadruk ligt daarin iets meer op het komische deel dan op de romantiek, waardoor je een beetje op het verkeerde been wordt gezet. Je zou je bijna afvragen of deze serie wel serieus te nemen is. Gelukkig blijft dit beperkt tot de eerste aflevering en wordt het verhaal daarna al snel romantisch en interessanter.
Het tweede seizoen bevat enkele nieuwe gezichten. Filippo en zijn dochter nemen hun intrek in het appartement naast dat van Gianna en al gauw trekken ze veel met elkaar op. Wat Gianna nog niet in de gaten lijkt te hebben, maar wat je als kijker overduidelijk kunt zien, is dat er tussen hen iets moois opbloeit.
Het verhaal staat daarmee bol van de zoetsappigheid. Veel diepgang en spanning hoef je dan ook niet te verwachten. Het plot blinkt uit in voorspelbaarheid en voor de hand liggende wendingen. Oude liefdes die elkaar terugvinden, een kind dat een volwassene laat inzien wat echt belangrijk is in het leven en jeugdliefdes niet zonder elkaar blijken te kunnen; de clichés volgen elkaar in rap tempo op.
Voor een dramatisch of verdrietig einde hoef je dan ook niet bang te zijn. Zoals je van een romantische komedie in kerstsferen kunt verwachten komt aan het einde alles goed en overheerst de kerstgedachte. En laten we eerlijk zijn: dat is voor velen stiekem toch wel de reden om zo'n serie te kijken, nietwaar?
Odio il Natale is te zien bij Netflix.
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
