Recensie
Recensie Disney+-serie 'Cristóbal Balenciaga'
Gedetailleerd portret van de modeontwerper tijdens zijn meest succesvolle jaren.
Regie: Aitor Arregi, Jon Garaño, Jose Mari Goenaga | Cast: Alberto San Juan (Cristóbal Balenciaga), Adam Quintero (Ramón Esparza), Gemma Whelan (Prudence Glynn), Anouk Grinberg (Coco Chanel), Thomas Coumans (Wladzio d'Attainville), e.a. | Afleveringen: 6 | Speelduur: 44-57 minuten | Jaar: 2024
Het wereldberoemde modemerk Balenciaga is niet meer weg te denken uit de wereld van de haute couture. De miniserie Cristóbal Balenciaga werpt een blik achter de schermen bij de zeer op zijn privacy gestelde ontwerper, waarmee de kijker modeshows ervaart vanaf de eerste rij en kan genieten van de prachtig in beeld gebrachte acteurs, kostuums en decors.
In chronologische volgorde en met minimale flashbacks wordt de coutureoverheersing van het merk Balenciaga en zijn gelijknamige oprichter in beeld gebracht. Hierbij wordt gefocust op de hoogtijdagen en blijft het nederige begin van het modehuis in San Sebastián achterwege. Losse flarden en herinneringen worden aan elkaar gepraat middels een interview. Hoewel dit niet de meest creatieve vertelstijl oplevert, zorgt het wel voor coherentie. En hoewel het plot nu traag en saai kan klinken, zijn de gebeurtenissen er niet minder turbulent om.
Crisóbal Balenciaga moest namelijk ten tijde van de Tweede Wereldoorlog zijn hele strategie omgooien om kleding te blijven produceren. Dat alle goede kledingstoffen destijds naar de nazi-uniformen gingen zal waarschijnlijk niemand verrassen, maar wat er in de jaren na de oorlog gebeurde mogelijk wel: van de uniforms werd kinderkleding van gemaakt en oude vlaggen werden schorten. Daarmee is ook gelijk de onbewuste langdurige impact van de oorlog heel verfijnd door het verhaal gewoven.
Hoewel dit specifieke onderwerp niet verder terugkomt, passen dit soort details wel erg mooi bij de persoonlijkheid van Balenciaga. Bij hem draaide ook alles om de details. Zo wordt zijn obsessie met perfectie, specifiek voor mouwen, gebruikt als rode draad. Met veel close-ups wordt de kunst van het naaien wonderschoon in beeld gebracht, om nog maar te zwijgen over de prachtige replica's van zijn atelier.
Het perfectionisme sijpelt overal in door en laat Balenciaga's obsessieve houding goed zien. Door op sommige punten iets te veel te blijven hangen in de details kan het verhaal soms wat trekken, maar het is zeker niet storend. Vooral liefhebbers van het modehuis en zijn geschiedenis zullen smullen van het formidabele acteerwerk en de netjes afgewerkte verhaallijnen.
Het detail zit ook in het acteerwerk en de dialogen, voornamelijk door de wisselwerking van talen en accenten. Aangezien dit een Spaans-Franse coproductie is, is Spaans de voertaal. Daardoor kunnen verschillende accenten worden benut en vermijden de makers de valkuil van biopics in het Engels over non-Engelse personen (zoals recentelijk Ferrari een Amerikaanse acteur met een Italiaans accent liet Engels praten). Hierdoor kloppen de accenten en is er interessante afwisseling wanneer er in een scène drie keer van taal wordt gewisseld.
Cristóbal Balenciaga schetst een bijzonder integer beeld van de Baskische ontwerper, inclusief de rafelrandjes. Omdat Balenciaga zeer introvert was, is er niet veel bekend over zijn persoonlijkheid. Dat maakt dit een rol die zowel makkelijk als moeilijk is. Voor de acteur is er namelijk weinig om mee te werken, maar hij hoeft niet te voldoen aan het beeld dat velen van de ze persoon hebben.
Het verhaal eindigt met de sluiting van het modehuis in 1968, vijftig jaar na de opening. Tijdens de miniserie maakt Balenciaga duidelijk dat hij niet wil dat iemand anders onder zijn naam gaat ontwerpen. Zijn wens lijkt niet gehonoreerd, aangezien de merknaam tegenwoordig vooral bekendstaat om ontwerpen waarvoor de man zich in zijn graf zou omdraaien. Het voelt daarmee alsof de serie een kritisch oog vraagt van de kijker, zonder dat hardop uit te spreken. Immers, wie zou er nu onder Picasso's naam kunst willen maken? Een fijn einde waar de kijker nog verder over na kan denken.
Cristóbal Balenciaga is te zien bij Disney+.
Het wereldberoemde modemerk Balenciaga is niet meer weg te denken uit de wereld van de haute couture. De miniserie Cristóbal Balenciaga werpt een blik achter de schermen bij de zeer op zijn privacy gestelde ontwerper, waarmee de kijker modeshows ervaart vanaf de eerste rij en kan genieten van de prachtig in beeld gebrachte acteurs, kostuums en decors.
In chronologische volgorde en met minimale flashbacks wordt de coutureoverheersing van het merk Balenciaga en zijn gelijknamige oprichter in beeld gebracht. Hierbij wordt gefocust op de hoogtijdagen en blijft het nederige begin van het modehuis in San Sebastián achterwege. Losse flarden en herinneringen worden aan elkaar gepraat middels een interview. Hoewel dit niet de meest creatieve vertelstijl oplevert, zorgt het wel voor coherentie. En hoewel het plot nu traag en saai kan klinken, zijn de gebeurtenissen er niet minder turbulent om.
Crisóbal Balenciaga moest namelijk ten tijde van de Tweede Wereldoorlog zijn hele strategie omgooien om kleding te blijven produceren. Dat alle goede kledingstoffen destijds naar de nazi-uniformen gingen zal waarschijnlijk niemand verrassen, maar wat er in de jaren na de oorlog gebeurde mogelijk wel: van de uniforms werd kinderkleding van gemaakt en oude vlaggen werden schorten. Daarmee is ook gelijk de onbewuste langdurige impact van de oorlog heel verfijnd door het verhaal gewoven.
Hoewel dit specifieke onderwerp niet verder terugkomt, passen dit soort details wel erg mooi bij de persoonlijkheid van Balenciaga. Bij hem draaide ook alles om de details. Zo wordt zijn obsessie met perfectie, specifiek voor mouwen, gebruikt als rode draad. Met veel close-ups wordt de kunst van het naaien wonderschoon in beeld gebracht, om nog maar te zwijgen over de prachtige replica's van zijn atelier.
Het perfectionisme sijpelt overal in door en laat Balenciaga's obsessieve houding goed zien. Door op sommige punten iets te veel te blijven hangen in de details kan het verhaal soms wat trekken, maar het is zeker niet storend. Vooral liefhebbers van het modehuis en zijn geschiedenis zullen smullen van het formidabele acteerwerk en de netjes afgewerkte verhaallijnen.
Het detail zit ook in het acteerwerk en de dialogen, voornamelijk door de wisselwerking van talen en accenten. Aangezien dit een Spaans-Franse coproductie is, is Spaans de voertaal. Daardoor kunnen verschillende accenten worden benut en vermijden de makers de valkuil van biopics in het Engels over non-Engelse personen (zoals recentelijk Ferrari een Amerikaanse acteur met een Italiaans accent liet Engels praten). Hierdoor kloppen de accenten en is er interessante afwisseling wanneer er in een scène drie keer van taal wordt gewisseld.
Cristóbal Balenciaga schetst een bijzonder integer beeld van de Baskische ontwerper, inclusief de rafelrandjes. Omdat Balenciaga zeer introvert was, is er niet veel bekend over zijn persoonlijkheid. Dat maakt dit een rol die zowel makkelijk als moeilijk is. Voor de acteur is er namelijk weinig om mee te werken, maar hij hoeft niet te voldoen aan het beeld dat velen van de ze persoon hebben.
Het verhaal eindigt met de sluiting van het modehuis in 1968, vijftig jaar na de opening. Tijdens de miniserie maakt Balenciaga duidelijk dat hij niet wil dat iemand anders onder zijn naam gaat ontwerpen. Zijn wens lijkt niet gehonoreerd, aangezien de merknaam tegenwoordig vooral bekendstaat om ontwerpen waarvoor de man zich in zijn graf zou omdraaien. Het voelt daarmee alsof de serie een kritisch oog vraagt van de kijker, zonder dat hardop uit te spreken. Immers, wie zou er nu onder Picasso's naam kunst willen maken? Een fijn einde waar de kijker nog verder over na kan denken.
Cristóbal Balenciaga is te zien bij Disney+.
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
