Recensie
'Unwanted': bootvluchtelingen en cruisegasten zorgen voor confrontatie
Een sterk uitgangspunt wordt tenietgedaan door zwakke dialogen en acteerprestaties.
Regie: Oliver Hirschbiegel | Cast: Marco Bocci (Arrigo), Jessica Schwarz (Edith), Dada Fungula Bozela (Tareq), Hassan Najib (Ibrahim), Jonathan Berlin (Jürgen), Sylvester Groth (Klaus), Samuel Kalambayi (Elvis), e.a. | Afleveringen: 8 | Speelduur: 52-58 minuten | Jaar: 2023-2024
Een boot met Afrikaanse vluchtelingen zinkt in de Middellandse Zee, waarna een dertigtal drenkelingen wordt opgepikt door het luxe cruiseschip Orizzonte. De vluchtelingen worden streng gescheiden gehouden van de welgestelde gasten aan boord, maar toch beginnen de levens van beide groepen zich steeds meer met elkaar te vermengen. Het leidt tot moeilijke keuzes voor de bemanning van het schip, met name voor kapitein Arrigo en eerste stuurman Edith. Dit verschaft Unwanted een sterk startpunt, maar helaas laat men in de uitwerking veel steken vallen.
Edith en Arrigo staan lijnrecht tegenover elkaar wat betreft het lot van de vluchtelingen. Zet het cruiseschip koers naar Europa of vaart het terug naar Afrika? Behalve de beslissingen die de staf moet nemen is er aandacht voor een aantal migranten en gasten van de Orizzonte. Zo zien we gruwelen van de mensensmokkel in Libië, maar ook de persoonlijke problematiek die de gefortuneerde opvarenden mee aan boord nemen. Dit vormt een van de interessante vraagstukken: in hoeverre kunnen we de luxeproblemen van de Europeanen nog serieus nemen gezien de doodsangst en onzekerheid van de vluchtelingen?
De decadentie versus de basale overlevingsdrift wordt vaak treffend in beeld gebracht, maar soms gaat Unwanted daar net iets te ver in. Er is bijvoorbeeld een soort meet-and-greet met de vluchtelingen, waarbij migranten hun verhaal opschrijven waarna cruisegasten dit voor een microfoon voorlezen. Voor een sommige gasten is dit een eyeopener, maar anderen zien het gewoon als het entertainmentblokje van de avond. De boodschap is duidelijk, maar de scène voelt onrealistisch en geforceerd. Unwanted heeft daar vaker last van.
Overigens zijn de moreel verwerpelijke acties en goede intenties gelijkmatig verdeeld over de verschillende groepen aan boord. Zowel vluchtelingen, cruisegasten als bemanningsleden doen elkaar vreselijke dingen aan, maar er is ook genoeg compassie en bereidheid om te leren. Het leidt tot interessante gebeurtenissen, waarbij de ene verhaallijn beter uit de verf komt dan de andere. De ontluikende vriendschap tussen een jonge vluchteling en een Engelse tiener komt bijvoorbeeld nogal potsierlijk over, maar de relatie tussen twee vluchtelingen met een verleden die gedwongen samen een hut moeten delen is erg spannend.
Unwanted toont een paar keer per aflevering een flashforward van ondervragingen van de bemanning en de opvarenden die het ergste doen vermoeden voor de climax. Deze beelden en gesprekken laten net genoeg los om de kijker nieuwsgierig te maken naar de afloop zonder al te veel te verklappen. De verschillende scenario's worden gaandeweg steeds duidelijker, maar het blijft tot het eind spannend wat de precieze afloop zal zijn. Niet iedereen wacht een happy end.
Het uitgangspunt van Unwanted is sterk en de verhaallijnen zijn grotendeels interessant en spannend, maar deze pluspunten worden geheel tenietgedaan door vreselijk houterige dialogen en slechte acteerprestaties. Vooral bij de zich steeds herhalende verbale confrontaties tussen kapitein Arrigo en stuurman Edith wil je soms een schoen naar je televisie gooien. De acteurs staan in de meeste gevallen roerloos tegenover elkaar en de gesprekken verlopen volledig staccato. Nu worden zij ook niet geholpen door het script, met name door de behandeling van al die verschillende talen die aan boord van de Orizzonte worden gesproken.
Als de acteurs in hun eigen taal (Italiaans, Duits, Eritrees, Kameroens) met elkaar praten voelen de gesprekken best natuurlijk aan, maar de voertaal is Engels en dat leidt tot heel rare woordenwisselingen. Qua woordenschat en grammatica spreken de personages te goed Engels; iedereen formuleert volzinnen die niemand die niet met deze taal is opgegroeid ooit zou gebruiken. Natuurlijk mag je van de bemanning van een internationaal cruiseschip wel iets verwachten, maar de acteurs brengen hun teksten vaak op zo'n onbeholpen of overdreven manier dat het volledig ongeloofwaardig overkomt.
De slechte dialogen en acteerprestaties ondermijnen de zeggingskracht en het interessante plot dat Unwanted wel degelijk heeft. In de microkosmos van de Orizzonte worden actuele vraagstukken aangekaart over migratie en het conflict tussen plicht en geweten, maar de uitvoering maakt het vaak een lastige zit. Een gemiste kans.
Unwanted is te zien bij SkyShowtime.
Een boot met Afrikaanse vluchtelingen zinkt in de Middellandse Zee, waarna een dertigtal drenkelingen wordt opgepikt door het luxe cruiseschip Orizzonte. De vluchtelingen worden streng gescheiden gehouden van de welgestelde gasten aan boord, maar toch beginnen de levens van beide groepen zich steeds meer met elkaar te vermengen. Het leidt tot moeilijke keuzes voor de bemanning van het schip, met name voor kapitein Arrigo en eerste stuurman Edith. Dit verschaft Unwanted een sterk startpunt, maar helaas laat men in de uitwerking veel steken vallen.
Edith en Arrigo staan lijnrecht tegenover elkaar wat betreft het lot van de vluchtelingen. Zet het cruiseschip koers naar Europa of vaart het terug naar Afrika? Behalve de beslissingen die de staf moet nemen is er aandacht voor een aantal migranten en gasten van de Orizzonte. Zo zien we gruwelen van de mensensmokkel in Libië, maar ook de persoonlijke problematiek die de gefortuneerde opvarenden mee aan boord nemen. Dit vormt een van de interessante vraagstukken: in hoeverre kunnen we de luxeproblemen van de Europeanen nog serieus nemen gezien de doodsangst en onzekerheid van de vluchtelingen?
De decadentie versus de basale overlevingsdrift wordt vaak treffend in beeld gebracht, maar soms gaat Unwanted daar net iets te ver in. Er is bijvoorbeeld een soort meet-and-greet met de vluchtelingen, waarbij migranten hun verhaal opschrijven waarna cruisegasten dit voor een microfoon voorlezen. Voor een sommige gasten is dit een eyeopener, maar anderen zien het gewoon als het entertainmentblokje van de avond. De boodschap is duidelijk, maar de scène voelt onrealistisch en geforceerd. Unwanted heeft daar vaker last van.
Overigens zijn de moreel verwerpelijke acties en goede intenties gelijkmatig verdeeld over de verschillende groepen aan boord. Zowel vluchtelingen, cruisegasten als bemanningsleden doen elkaar vreselijke dingen aan, maar er is ook genoeg compassie en bereidheid om te leren. Het leidt tot interessante gebeurtenissen, waarbij de ene verhaallijn beter uit de verf komt dan de andere. De ontluikende vriendschap tussen een jonge vluchteling en een Engelse tiener komt bijvoorbeeld nogal potsierlijk over, maar de relatie tussen twee vluchtelingen met een verleden die gedwongen samen een hut moeten delen is erg spannend.
Unwanted toont een paar keer per aflevering een flashforward van ondervragingen van de bemanning en de opvarenden die het ergste doen vermoeden voor de climax. Deze beelden en gesprekken laten net genoeg los om de kijker nieuwsgierig te maken naar de afloop zonder al te veel te verklappen. De verschillende scenario's worden gaandeweg steeds duidelijker, maar het blijft tot het eind spannend wat de precieze afloop zal zijn. Niet iedereen wacht een happy end.
Het uitgangspunt van Unwanted is sterk en de verhaallijnen zijn grotendeels interessant en spannend, maar deze pluspunten worden geheel tenietgedaan door vreselijk houterige dialogen en slechte acteerprestaties. Vooral bij de zich steeds herhalende verbale confrontaties tussen kapitein Arrigo en stuurman Edith wil je soms een schoen naar je televisie gooien. De acteurs staan in de meeste gevallen roerloos tegenover elkaar en de gesprekken verlopen volledig staccato. Nu worden zij ook niet geholpen door het script, met name door de behandeling van al die verschillende talen die aan boord van de Orizzonte worden gesproken.
Als de acteurs in hun eigen taal (Italiaans, Duits, Eritrees, Kameroens) met elkaar praten voelen de gesprekken best natuurlijk aan, maar de voertaal is Engels en dat leidt tot heel rare woordenwisselingen. Qua woordenschat en grammatica spreken de personages te goed Engels; iedereen formuleert volzinnen die niemand die niet met deze taal is opgegroeid ooit zou gebruiken. Natuurlijk mag je van de bemanning van een internationaal cruiseschip wel iets verwachten, maar de acteurs brengen hun teksten vaak op zo'n onbeholpen of overdreven manier dat het volledig ongeloofwaardig overkomt.
De slechte dialogen en acteerprestaties ondermijnen de zeggingskracht en het interessante plot dat Unwanted wel degelijk heeft. In de microkosmos van de Orizzonte worden actuele vraagstukken aangekaart over migratie en het conflict tussen plicht en geweten, maar de uitvoering maakt het vaak een lastige zit. Een gemiste kans.
Unwanted is te zien bij SkyShowtime.
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
Ben jij van plan om Unwanted te gaan kijken?
-
Ja
-
Nee
