Recensie
'The Big Cigar': Hoe Hollywood op de trein van het activisme sprong
Het bizarre, maar fascinerende verhaal over een Oscarwinnaar die een Black Panther hielp
Regie: Don Cheadle, Damon Thomas, Tiffany Johnson | Cast: André Holland (Huey P. Newton), Alessandro Nivola (Bert Schneider), Tiffany Boone (Gwen Fontaine), P.J. Byrne (Stephen Blauner), Marc Menchaca (Sydney Clark), Noah Emmerich (Stanley Schneider), e.a. | Afleveringen: 6 | Speelduur: 39-43 minuten. | Jaar: 2024
De vele straffe verhalen over de wilde kerels van het New Hollywood zijn gekend uit boeken als ‘Easy Riders, Raging Bulls’. Maar een bizar verhaal rond Easy Rider-producer Bert Schneider kwam pas aan de oppervlakte via een artikel in een Playboy-editie uit 2012. Dat vormde de basis voor een miniserie, die het midden houdt tussen een satirische komedie en een biopic. Zonder nu baanbrekend of zelfs interessant te zijn in de vormgeving, weet deze curiositeit te amuseren, ook al vermoed je dat er een flink loopje werd genomen met de werkelijkheid.
Velen zullen hem niet kennen, maar Bert Schneider was een van de boegbeelden van het New Hollywood. Hij was als producer, samen met Bob Rafelson, niet alleen verantwoordelijk voor Easy Rider, maar ook voor andere klassiekers als Five Easy Pieces, The Last Picture Show en The King of the Marvin Gardens. In de eerste helft van de jaren zeventig mocht hij zich de hippiekoning van Hollywood noemen. Hij was de beste maatjes met Dennis Hopper en Jack Nicholson, won een Oscar voor een controversiële documentaire over Vietnam en sliep in hetzelfde bed als Candice Bergen.
Maar Schneider is niet de protagonist van The Big Cigar. Die rol is weggelegd voor Huey P. Newton, de beruchte Black Panther Party-stichter die het mikpunt werd van de FBI. Newton kreeg een moord in zijn schoenen geschoven en moest onderduiken; bij wie anders dan bij zijn vriend Bert Schneider. Huey wilde naar Cuba vluchten en Bert vatte het idee op om hem in Argo-stijl naar het land van Castro te smokkelen: door een fictieve filmproductie, met name ‘The Big Cigar’, als rookgordijn te gebruiken.
De spanningsboog van de serie wordt gevormd door het kat-en-muisspel tussen een FBI-agent die zich vermomd als hippie en Huey Newton, maar ook door de ongewone relatie tussen de activist en de filmproducer. Bert was immers verzot op coke, waardoor hij zich zelden aan zijn woord hield en zelfs zijn partners in gevaar bracht. Het gedrag van Bert leidt alvast tot soms hilarische toestanden. Of die nu echt zijn gebeurd, valt te betwijfelen, maar ze zijn wel amusant.
Voor de visuele stijl zorgde Hotel Rwanda-acteur Don Cheadle, die negen jaar eerder als regisseur zijn sporen had verdiend met de Miles Davis-fantasie Miles Ahead. Hij tracht in de eerste twee afleveringen de miniserie een jarenzeventigvibe en -look mee te geven, maar veel indruk maakt hij niet. Gelukkig wordt dat gebrek aan een heel specifieke en persoonlijke stijl gecompenseerd met die toch wel enigszins verrassende inhoud. Cheadle weet alvast zijn acteurs tot sterke prestaties te gidsen. Vooral André Holland graaft diep in de ziel van Huey en geeft daardoor The Big Cigar een geloofwaardig hart.
Maar er schuilt wel een onevenwichtigheid in het verhaal. Scènes die de getormenteerde ziel van de Black Panther onthullen, worden afgewisseld met Tarantineske momenten en zelfs scènes die aanschurken tegen pure kolder. The Big Cigar wil veel zijn: biopic, satire, komedie, thriller en psychodrama, maar geen een van die genres haalt de bovenhand. Anderzijds is hij best boeiend als je totaal niets van deze geschiedenis afweet.
The Big Cigar is te zien bij Apple TV+.
De vele straffe verhalen over de wilde kerels van het New Hollywood zijn gekend uit boeken als ‘Easy Riders, Raging Bulls’. Maar een bizar verhaal rond Easy Rider-producer Bert Schneider kwam pas aan de oppervlakte via een artikel in een Playboy-editie uit 2012. Dat vormde de basis voor een miniserie, die het midden houdt tussen een satirische komedie en een biopic. Zonder nu baanbrekend of zelfs interessant te zijn in de vormgeving, weet deze curiositeit te amuseren, ook al vermoed je dat er een flink loopje werd genomen met de werkelijkheid.
Velen zullen hem niet kennen, maar Bert Schneider was een van de boegbeelden van het New Hollywood. Hij was als producer, samen met Bob Rafelson, niet alleen verantwoordelijk voor Easy Rider, maar ook voor andere klassiekers als Five Easy Pieces, The Last Picture Show en The King of the Marvin Gardens. In de eerste helft van de jaren zeventig mocht hij zich de hippiekoning van Hollywood noemen. Hij was de beste maatjes met Dennis Hopper en Jack Nicholson, won een Oscar voor een controversiële documentaire over Vietnam en sliep in hetzelfde bed als Candice Bergen.
Maar Schneider is niet de protagonist van The Big Cigar. Die rol is weggelegd voor Huey P. Newton, de beruchte Black Panther Party-stichter die het mikpunt werd van de FBI. Newton kreeg een moord in zijn schoenen geschoven en moest onderduiken; bij wie anders dan bij zijn vriend Bert Schneider. Huey wilde naar Cuba vluchten en Bert vatte het idee op om hem in Argo-stijl naar het land van Castro te smokkelen: door een fictieve filmproductie, met name ‘The Big Cigar’, als rookgordijn te gebruiken.
De spanningsboog van de serie wordt gevormd door het kat-en-muisspel tussen een FBI-agent die zich vermomd als hippie en Huey Newton, maar ook door de ongewone relatie tussen de activist en de filmproducer. Bert was immers verzot op coke, waardoor hij zich zelden aan zijn woord hield en zelfs zijn partners in gevaar bracht. Het gedrag van Bert leidt alvast tot soms hilarische toestanden. Of die nu echt zijn gebeurd, valt te betwijfelen, maar ze zijn wel amusant.
Voor de visuele stijl zorgde Hotel Rwanda-acteur Don Cheadle, die negen jaar eerder als regisseur zijn sporen had verdiend met de Miles Davis-fantasie Miles Ahead. Hij tracht in de eerste twee afleveringen de miniserie een jarenzeventigvibe en -look mee te geven, maar veel indruk maakt hij niet. Gelukkig wordt dat gebrek aan een heel specifieke en persoonlijke stijl gecompenseerd met die toch wel enigszins verrassende inhoud. Cheadle weet alvast zijn acteurs tot sterke prestaties te gidsen. Vooral André Holland graaft diep in de ziel van Huey en geeft daardoor The Big Cigar een geloofwaardig hart.
Maar er schuilt wel een onevenwichtigheid in het verhaal. Scènes die de getormenteerde ziel van de Black Panther onthullen, worden afgewisseld met Tarantineske momenten en zelfs scènes die aanschurken tegen pure kolder. The Big Cigar wil veel zijn: biopic, satire, komedie, thriller en psychodrama, maar geen een van die genres haalt de bovenhand. Anderzijds is hij best boeiend als je totaal niets van deze geschiedenis afweet.
The Big Cigar is te zien bij Apple TV+.
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
Ben jij van plan om The Big Cigar te gaan kijiken?
-
Ja
-
Nee
