Series / Nieuws
Hartverscheurende documentaire is zo heftig dat filmploeg masaal in therapie ging, sinds 3 augustus op HBO Max
HBO-docuserie onderzoekt gruwelijke "Yogurt Shop Murders" uit 1991, met emotionele impact op makers.
Meer dan dertig jaar na een van de gruwelijkste misdrijven in Texas keert de zaak terug in de vorm van een HBO-docuserie. The Yogurt Shop Murders, geregisseerd door Margaret Brown, reconstrueert de verkrachting en moord op vier tienermeisjes in Austin in 1991. De productie van de vierdelige reeks bleek zo emotioneel belastend dat producent A24 therapie voor het filmteam betaalde.
De slachtoffers, Amy Ayers, Jennifer en Sarah Harbison en Eliza Thomas, werden destijds gevonden in een uitgebrande frozenyogurtwinkel. Het misdrijf bleef decennialang een open wond voor de stad. Brown, die het project kreeg aangereikt door Emma Stone en Dave McCary, werkte ruim drie jaar aan de serie. Ze sprak met rechercheteams, familieleden en journalisten die de zaak volgden. Ook werden verhoren teruggevonden van vier jongens die destijds onterecht vastzaten, waaronder Robert Springsteen, die later werd vrijgesproken.
Volgens Brown was het filmen zwaar door de blijvende pijn van de nabestaanden. Ze was zich niet volledig bewust van de emotionele impact totdat ze urenlang met de families in gesprek was. Ook het bekijken van archiefmateriaal en misdaadscenefoto’s liet diepe sporen achter. Veel beelden zijn bewust niet in de serie gebruikt, omdat ze volgens de makers te schokkend waren. De foto’s waren volgens Brown zo schokkend dat haar montageteam haar afraadde om ze te bekijken. Zijzelf zag slechts een deel, omdat de rest volgens het team beelden bevatte die je je leven lang zouden blijven achtervolgen. De impact was zo groot dat producent A24 therapie bekostigde voor enkele crewleden. Het langdurig werken met deze zware materie bleek mentaal uitputtend, juist omdat het onmogelijk was de duisternis volledig buiten te sluiten.
Een bijzondere vondst was het onafgemaakte werk van documentairemaker Claire Huie, die in 2009 al probeerde de zaak te verfilmen. Haar beelden, waaronder een interview met Springsteen, vormen nu een belangrijk onderdeel van de HBO-serie. Huie stopte destijds met filmen omdat het project haar te zwaar viel.
Brown benadrukt dat ze aanvankelijk een meer gestileerde aanpak overwoog, maar daarvan afzag nadat ze de nabestaanden had ontmoet. De serie moest rauw en respectvol blijven. Voor haar was het essentieel om te laten zien hoe verschillende families op hun eigen manier met een levenslange tragedie omgaan.
De slachtoffers, Amy Ayers, Jennifer en Sarah Harbison en Eliza Thomas, werden destijds gevonden in een uitgebrande frozenyogurtwinkel. Het misdrijf bleef decennialang een open wond voor de stad. Brown, die het project kreeg aangereikt door Emma Stone en Dave McCary, werkte ruim drie jaar aan de serie. Ze sprak met rechercheteams, familieleden en journalisten die de zaak volgden. Ook werden verhoren teruggevonden van vier jongens die destijds onterecht vastzaten, waaronder Robert Springsteen, die later werd vrijgesproken.
Een emotionele last
Volgens Brown was het filmen zwaar door de blijvende pijn van de nabestaanden. Ze was zich niet volledig bewust van de emotionele impact totdat ze urenlang met de families in gesprek was. Ook het bekijken van archiefmateriaal en misdaadscenefoto’s liet diepe sporen achter. Veel beelden zijn bewust niet in de serie gebruikt, omdat ze volgens de makers te schokkend waren. De foto’s waren volgens Brown zo schokkend dat haar montageteam haar afraadde om ze te bekijken. Zijzelf zag slechts een deel, omdat de rest volgens het team beelden bevatte die je je leven lang zouden blijven achtervolgen. De impact was zo groot dat producent A24 therapie bekostigde voor enkele crewleden. Het langdurig werken met deze zware materie bleek mentaal uitputtend, juist omdat het onmogelijk was de duisternis volledig buiten te sluiten.
Gerelateerd nieuws
Een bijzondere vondst was het onafgemaakte werk van documentairemaker Claire Huie, die in 2009 al probeerde de zaak te verfilmen. Haar beelden, waaronder een interview met Springsteen, vormen nu een belangrijk onderdeel van de HBO-serie. Huie stopte destijds met filmen omdat het project haar te zwaar viel.
Respectvol
Brown benadrukt dat ze aanvankelijk een meer gestileerde aanpak overwoog, maar daarvan afzag nadat ze de nabestaanden had ontmoet. De serie moest rauw en respectvol blijven. Voor haar was het essentieel om te laten zien hoe verschillende families op hun eigen manier met een levenslange tragedie omgaan.
