Regie: John Fang, Todd Harris | Cast (stemmen): Winnie Harlow (Noni), Cress Williams (Nkati/The Lion), Larry Herron (B'Kai/Memnon), Adam Gold (Achilles), Jacques Colimon (Basha), Zeke Alton (Tafari), Steve Toussaint (Kuda), Anika Noni Rose (Black Panther), e.a. | Afleveringen: 4 | Speelduur: 29-31 minuten | Jaar: 2025

NRC berichtte vandaag dat de entertainmentindustrie van Nigeria bezig is met een ongekende opmars. Het Afrikaanse land heeft met 'Nollywood' al een enorme filmindustrie, maar is nu ook voornemens de wereld te veroveren met strips en videogames. Het artikel gaat in op de behoefte aan Afrikaanse superhelden, want die wereld is nu vaak nog een uiterst witte bedoening. Gelukkig brachten de twee Black Panther-films daar recentelijk al wat verandering in.

De Marvel-films die zich afspelen in het fictieve Afrikaanse land Wakanda waren uiterst succesvol omdat ook zwarte bioscoopbezoekers zich graag willen identificeren met de held, zelfs als dat iemand met bovenmenselijke krachten is. Het is daarom geruststellend dat de dood van Black Panther-vertolker Chadwick Boseman niet meteen het einde bleek van de net opgestarte filmreeks. In Black Panther: Wakanda Forever kreeg Boseman een toepasselijk eerbetoon en werd de titelrol overgedragen aan de jongere zus van zijn personage.

De animatiedivisie van Marvel zet haar tanden nu in de rijke geschiedenis van het technologisch geavanceerde land. In de miniserie Eyes of Wakanda krijgen we vier ogenschijnlijk aparte verhalen voorgeschoteld die in de laatste aflevering op een wat verwarrende wijze aan elkaar worden geknoopt. De verhalen haken in op de Black Panther-films, maar vereisen weinig voorkennis.

Centraal staat de missie van Wakandaanse geheim agenten die mysterieuze artefacten moeten zien terug te krijgen. Doordat hierbij uitvoerig wordt teruggegrepen op de wereldgeschiedenis kan het voorkomen dat we achtereenvolgens in het oude Griekenland, de Trojaanse oorlog, het Chinese keizerrijk van de vroege vijftiende eeuw en het Ethiopië van halverwege de negentiende eeuw belanden.

Elke aflevering introduceert nieuwe personages, maar omdat de verhalen aanvankelijk geen raakvlakken lijken te hebben, is het lastig met hen te identificeren. En dat terwijl de Black Panther-films daar nou juist zo goed in zijn. Sterk is de vrouwelijke aanwezigheid, waardoor genderverschillen vervagen. Wel ontbreekt het aan een centrale figuur die alle verhalen verbindt. Niet zo gek gezien de gigantische tijdsprongen, maar door deze aanpak heeft de serie maar weinig samenhang.

De animatiestijl grijpt terug op het werk van vermaarde Afrikaanse kunstenaars, wat resulteert in beelden die worden gedomineerd door diepe en warme kleuren. De hoekige animaties wennen gelukkig een stuk sneller dan de blijvend bevreemdende stijl waarvan de Star Wars-animatieseries zich bedienen. De als aquarellen ogende achtergronden doen sterk denken aan de matte-schilderingen uit oude Hollywoodfilms.

Het sterke visuele aspect kan echter niet verhullen dat de vertelling fragmentarisch is en grotendeels gedomineerd wordt door actie. Wellicht zouden de vier verhalen beter uit de verf zijn gekomen als we van meet af aan waren meegenomen in de waarde van de objecten die worden nagejaagd en zouden weten hoe deze in de folklore van Wakanda passen. Meer afleveringen waren ook welkom geweest, mits voorzien van een sterker plot.

Elke aflevering duurt ongeveer een halfuur, wat te kort blijkt om achtergronden en karakters in te kleuren. Dat dit met een toekomstblik in de slotaflevering alsnog gebeurt, blijkt vergeefse moeite. De schrijvers storten dan in een moordend tempo informatie uit over de kijker, waarmee ze weliswaar de deur openzetten voor toekomstige seizoenen, maar uiteindelijk vooral een verwarde indruk achterlaten.

Het leek een slimme zet: inspelen op de nostalgie naar de jaren zestig en de iconische uitstraling van de Playboy Bunnies. Toch verdween de veelbelovende serie The Playboy Club al na drie afleveringen van de buis. De serie, die in 2011 op NBC werd uitgezonden, trok bij de start nog ruim vijf miljoen kijkers, maar dat aantal kelderde al snel. Achter de schermen speelde echter meer dan alleen tegenvallende kijkcijfers.

De productie kampte al vóór de eerste uitzending met forse kritiek. Conservatieve en anti-pornografieorganisaties riepen openlijk op tot een boycot. Onder meer Morality in Media en de Parents Television Council stuurden brieven naar lokale zenders en adverteerders. Hun boodschap: de serie zou niet meer zijn dan promotie voor een pornografisch merk. Het gevolg was dat grote sponsors zich al na de tweede aflevering terugtrokken.

Controverse en druk van buitenaf

Bekende namen, waaronder Gloria Steinem, sloten zich aan bij de kritiek. Steinem had in de jaren zestig zelf undercover gewerkt als Bunny en vond het concept van de serie misleidend. NBC probeerde de storm uit te zitten, maar met zeven grote adverteerders die hun steun introkken, werd het een kostbare onderneming zonder toekomst. De beslissing om te stoppen viel kort na de derde aflevering, ondanks dat er nog enkele niet-uitgezonden afleveringen op de plank lagen.

Ook inhoudelijk wist The Playboy Club geen duidelijke richting te vinden. Showrunner Chad Hodge benadrukte dat het geen politiek statement of feministisch verhaal moest worden, maar vooral een lichte, sexy dramasoap. Toch kreeg het publiek in plaats daarvan een zware misdaadplot voorgeschoteld, waardoor het vermeende glamouraspect op de achtergrond raakte. Thema’s als concurrentie tussen Bunnies of hun maatschappelijke positie bleven grotendeels onbenut.

Streamen

Vandaag de dag is The Playboy Club eigenlijk niet meer terug te vinden, maar wie toch nieuwsgierig is en handig is met VPN, kan de serie nog streamen via Roku. Het blijft vooral een voorbeeld van hoe mediadruk, advertentieverlies en creatieve keuzes samen een veelbelovende productie in recordtempo de nek omdraaien.

De Zweedse serie The Restaurant (Vår tid är nu, oftwel 'nu is onze tijd') is een microkosmos die qua stijl doet denken aan Downton Abbey. De geschiedenis van de welgestelde familie Löwander wordt getoond in een periode van grote sociale veranderingen. Plaats van handeling is restaurant Djurgårdskällaren.

Dit familiebedrijf heeft het gedurende de Tweede Wereldoorlog behoorlijk voor de kiezen gekregen. Zweden was neutraal, wat gepaard ging met morele ambiguïteit. Het land kreeg weliswaar niet te maken met verwoeste steden, maar maakte desondanks enorme sociale veranderingen door. Met name het rigide sociale klassenstelsel ging op de schop.

Maatschappelijke spiegel

Djurgårdskällaren is een perfecte weergave van Zweden zelf, dat tussen 1945 en de jaren 70 enorme veranderingen doormaakte. De maatschappelijke hokjes in het naoorlogse Stockholm zijn in een klap duidelijk. In de kelder zwoegt het personeel, terwijl boven de rijken dineren in stijl. De verhaallijn plaatst dit element op de voorgrond.

Centraal in het verhaal staat de relatie tussen de rebelse dochter Nina (Hedda Stiernstedt) en de ambitieuze keukenhulp Calle (Charlie Gustafsson). Nina's oudere broer Peter (Adam Lundgren) keert terug naar Stockholm, nadat hij in de oorlog in een vluchtelingenkamp heeft gewerkt. Ook heeft moeder Helga (Suzanne Reuter) informanten in de keuken.

Een productie van topkwaliteit

Door de decennia heen zie je als kijker hoe de familie Löwander verandert als een reflectie van Zweden zelf. De zender STV spaarde kosten noch moeite om de productie historisch verantwoord neer te zetten, waardoor The Restaurant hun duurste serie ooit werd. De ontvangst was echter voortreffelijk.



Zowel nationaal als internationaal werd het complexe en genuanceerde verhaal over de Löwanders enthousiast ontvangen. Dit was mede omdat de bedenkelijke kanten van de Zweedse neutraliteit ook aan bod komen. Zo toont de serie de dubieuze transacties die tijdens de oorlog werden gemaakt om het restaurant te laten overleven.

Geen tweedimensionaal verhaal

Mede doordat de makers deze elementen meenamen, komen binnen het verhaal meerdere dimensies aan bod. Dit maakt van The Restaurant een historisch drama van de bovenste plank. In vier seizoenen en 32 afleveringen zie je hoe levensechte personages worstelen met zelfbehoud, liefde, macht en verandering, binnen een microkosmos die universeel aanvoelt.

De nieuwe Apple TV+‑serie Chief of War heeft zich in enkele dagen tijd opgewerkt naar de titel van meest populaire titel op Apple TV+. De serie behoort na een paar dagen in alle landen tot de top 3 meest bekeken series van de streamingdienst.

De serie van Jason Momoa is sinds 1 augustus 2025 wereldwijd te zien, wordt ontzettend goed bekeken en wordt ook goed gewaardeerd met een mooie IMDb-score van 8,0 op basis van meer dan 2.000 stemmen.

Plot

De serie volgt Kaʻiana (Jason Momoa), een Hawaiiaanse oorlogsheer die zich verzet tegen de gedwongen politieke eenwording van de eilanden onder Kamehameha I rond het einde van de 18de eeuw. De serie combineert grootschalige veldslagscènes met culturele tradities en historische authenticiteit, mede dankzij dialogen, die grotendeels in het Hawaïaans zijn.

In een interview vertelde Momoa dat iemand van zijn team uit Game of Thrones-kringen zich verwonderde over de reikwijdte van het project: “This is bigger than Game of Thrones could ever be. Fuck dragons, dude — this thing is insane.” Hiermee onderstreepte hij dat Chief of War niet steunt op fantasie, maar op rauwe, historische realiteit die krachtiger toe lijkt te slaan dan draken en magische koninkrijken. Of dit daadwerkelijk het geval gaat zijn, is natuurlijk nog te bezien, maar duidelijk is dat de serie voortvarend begint.

Waar te zien in Nederland

Chief of War is ook in Nederland exclusief te zien op Apple TV+. De eerste twee afleveringen gingen vorige week in première en afleveringen verschijnen wekelijks op vrijdag. Elke aflevering duurt ongeveer 50 minuten.

Regie: Nikki Lorre, James Widdoes, Kristy Cecil, e.a. | Cast: Leanne Morgan (Leanne), Kristen Johnston (Carol), Ryan Stiles (Bill), Tim Daley (Andrew), Blake Clark (John), Celia Weston (Margaret), Graham Rogers (Tyler), Hannah Pilkes (Josie), Jayma Mays (Mary), e.a. | Afleveringen: 16 | Speelduur: 19-24 minuten | Jaar: 2025

Waar de meeste sitcoms van Chuck Lorre draaien om mannelijke personages, gaat Leanne over een vrouw van middelbare leeftijd. Deze Leanne zit in de eerste aflevering behoorlijk in de put, omdat haar man ervandoor gaat met een jongere vrouw. Maar ze weet zichzelf te herpakken en haar eigen leven op te bouwen, en blijkt een stuk sterker en onafhankelijker dan ze zelf aanvankelijk dacht. Klinkt clichématig, maar het traditionele beeld van een huwelijk en het moderne leven lopen in Leanne mooi in elkaar over.

Daarmee heeft Leanne iets meer in huis dan alleen een simpele komedie, maar verder is er niet heel veel nieuws aan deze sitcom. De serie laat vooral zien hoe het genre in tientallen jaren nauwelijks is veranderd. Alles aan Leanne is precies wat je van een productie van Chuck Lorre verwacht, tot het decor aan toe. Maar daar is niets mis mee, want waarom zou je iets wat gewoon goed is en veel wordt bekeken willen veranderen?

Zelfs de cast is bekend, getuige de grote rollen van Kristen Johnston en Ryan Stiles, die zichzelf al meermaals in dit genre hebben bewezen. Johnston kennen we als Sally uit 3rd Rock from the Sun, waarvoor ze tweemaal een Emmy won, en Stiles heeft zijn gezicht de afgelopen decennia al in menig Amerikaans komedie mogen laten zien, waaronder bekende series als Two and a Half Men en Dharma & Greg.

Hoofdrolspeelster Leanne Morgan zit misschien wat minder lang in het vak, maar ook zij verdient alle lof. Als typische getrouwde vrouw uit het zuiden van de Verenigde Staten, inclusief heerlijk accent, weet ze geloofwaardig te maken dat deze afhankelijke echtgenote toch niet zo afhankelijk is als ze dacht. Ondanks haar bekendere collega's weet Morgan het verhaal compleet om haar te laten draaien.

Leanne biedt weinig nieuws, maar is wel gewoon een goed gemaakte sitcom met een hoop herkenbare aspecten, voornamelijk voor kijkers van middelbare leeftijd. Voor de millennials onder ons voelt de serie als een warm bad van vertrouwde elementen. Er is weinig verdieping van de verschillende personages, maar dat is ook niet wat je van een dergelijke serie verwacht. Voor meer diepgang, spanning en gelaagdheid ben je bij dit genre sowieso aan het verkeerde adres.

De Netflix-serie Leanne verovert in één klap een plaats in de top‑5 van populairste series op IMDb, een opvallende prestatie voor een nieuwe sitcom. De soepel geschreven afleveringen en de charmante hoofdrolspeelster vallen meteen op. Wat maakt deze serie zo onweerstaanbaar en waar kijk je hem in Nederland?

In Leanne raakt een Amerikaanse haar huwelijk van 33 jaar kwijt wanneer haar man haar verlaat. Met hulp van haar familie, waaronder haar zus Carol en haar wijze ouders, bouwt ze haar leven opnieuw op, zoekt ze liefde en leert ze omgaan met menopauze, rouw en zelfontdekking. De serie combineert humor met herkenbare thema’s als ouder worden en persoonlijke groei.

Chuck Lorre

De serie Leanne is mede van de maker van The Big Bang Theory. Chuck Lorre, de brein achter hits als The Big Bang Theory, Two and a Half Men en Mom, is co‑creator van Leanne, samen met Susan McMartin en hoofdrolspeelster Leanne Morgan zelf.

Kristen Johnston acteert als haar zus Carol, terwijl Celia Weston en Blake Clark hun ouders vertolken. Ryan Stiles speelt Leanne’s ex‑man Bill, Graham Rogers haar zoon Tyler, en Hannah Pilkes haar dochter Josie.

IMDb

Volgens de IMDb-ranglijst behoort Leanne tot de top‑5 populairste tv-series, samen met titels als “The Hunting Wives” en “The Sandman”. De kijkerswaardering neemt snel toe, mede dankzij het warme ensemble en de nostalgische multi-camera opzet die doen denken aan klassieke sitcoms



In Nederland is heel seizoen 1 van Leanne sinds de releasedatum op 31 juli 2025 beschikbaar op Netflix. De serie telt 16 afleveringen van circa 20 minuten.

Meer dan dertig jaar na een van de gruwelijkste misdrijven in Texas keert de zaak terug in de vorm van een HBO-docuserie. The Yogurt Shop Murders, geregisseerd door Margaret Brown, reconstrueert de verkrachting en moord op vier tienermeisjes in Austin in 1991. De productie van de vierdelige reeks bleek zo emotioneel belastend dat producent A24 therapie voor het filmteam betaalde.

De slachtoffers, Amy Ayers, Jennifer en Sarah Harbison en Eliza Thomas, werden destijds gevonden in een uitgebrande frozenyogurtwinkel. Het misdrijf bleef decennialang een open wond voor de stad. Brown, die het project kreeg aangereikt door Emma Stone en Dave McCary, werkte ruim drie jaar aan de serie. Ze sprak met rechercheteams, familieleden en journalisten die de zaak volgden. Ook werden verhoren teruggevonden van vier jongens die destijds onterecht vastzaten, waaronder Robert Springsteen, die later werd vrijgesproken.

Een emotionele last

Volgens Brown was het filmen zwaar door de blijvende pijn van de nabestaanden. Ze was zich niet volledig bewust van de emotionele impact totdat ze urenlang met de families in gesprek was. Ook het bekijken van archiefmateriaal en misdaadscenefoto’s liet diepe sporen achter. Veel beelden zijn bewust niet in de serie gebruikt, omdat ze volgens de makers te schokkend waren. De foto’s waren volgens Brown zo schokkend dat haar montageteam haar afraadde om ze te bekijken. Zijzelf zag slechts een deel, omdat de rest volgens het team beelden bevatte die je je leven lang zouden blijven achtervolgen. De impact was zo groot dat producent A24 therapie bekostigde voor enkele crewleden. Het langdurig werken met deze zware materie bleek mentaal uitputtend, juist omdat het onmogelijk was de duisternis volledig buiten te sluiten.

Een bijzondere vondst was het onafgemaakte werk van documentairemaker Claire Huie, die in 2009 al probeerde de zaak te verfilmen. Haar beelden, waaronder een interview met Springsteen, vormen nu een belangrijk onderdeel van de HBO-serie. Huie stopte destijds met filmen omdat het project haar te zwaar viel.

Respectvol

Brown benadrukt dat ze aanvankelijk een meer gestileerde aanpak overwoog, maar daarvan afzag nadat ze de nabestaanden had ontmoet. De serie moest rauw en respectvol blijven. Voor haar was het essentieel om te laten zien hoe verschillende families op hun eigen manier met een levenslange tragedie omgaan.

Op HBO Max staan vele prachtige series die je waarschijnlijk niet allemaal gezien hebt. Hieronder drie tips die je deze zomer mogelijk kunt gebruiken. Deze fantasyseries zijn alle drie (heel) goed ontvangen.

His Dark Materials

De fantasie‑serie His Dark Materials (2019–2023) kreeg goede recensies met een Rotten Tomatoes-score van circa 84% en een 7,8/10 als IMDb-cijfer. Met sterke prestaties van Dafne Keen, Ruth Wilson, James McAvoy en Lin‑Manuel Miranda.

In His Dark Materials, met 23 afleveringen verspreid over drie seizoenen, volgen we Lyra Belacqua en Will die zich verzetten tegen een autoritair religieus instituut dat mysterieuze krachten en parallelle werelden beheerst. Thema’s als macht, wetenschap versus geloof en vrije wil staan centraal, terwijl personages groeien in complexe relaties.

The Leftovers

De fantasydramaserie The Leftovers (2014–2017) behaalde op Rotten Tomatoes gemiddeld een uitstekende 91% en staat bekend om zijn intense verkenning van rouw en existentiële vragen. Op IMDb staat de serie op een fraaie 8,3/10. De cast wordt geleid door Justin Theroux, Amy Brenneman, Carrie Coon en Christopher Eccleston.

In The Leftovers, met drie seizoenen en in totaal 28 afleveringen, zien we hoe een plotselinge verdwijning van 140 miljoen mensen het leven van de overblijvers in een kleine stad totaal ontregelt. Hoofdpersonage Kevin Garvey worstelt met geloof, familie en de spookachtige cultgroep de Guilty Remnant.

Lovecraft Country

De historische horror/dramaserie Lovecraft Country uit 2020 kreeg lovende kritieken met 88% op Rotten Tomatoes en een gemiddelde IMDb‑waardering rond 7,1/10. Belangrijke castleden zijn Jonathan Majors, Jurnee Smollett, Courtney B. Vance en Michael Kenneth Williams. Helaas werd de serie gecanceld na slechts een seizoen.

In Lovecraft Country, met één seizoen van 10 afleveringen, reist Atticus met familie en vrienden door het Amerika van de jaren 1950, vol racisme, bovennatuurlijke horror en het zoeken naar zijn vermiste vader. De serie combineert thema’s van rassendiscriminatie en mythologische terreur tot een spannend geheel.

Men kan simpelweg niet over sciencefiction- en fantasyliteratuur spreken zonder aan H.P. Lovecraft te denken. Verschillende van zijn werken werden al verfilmd. Enkele populaire en invloedrijke adaptaties zijn Re-Animator (1985), From Beyond (1986) en Color Out of Space (2019).

Er zijn echter tal van romans van Lovecraft die nog niet verfilmd zijn, en één daarvan verdient zeker een tv-adaptatie: At the Mountains of Madness uit 1936. Een film met dezelfde titel uit 2021 was losjes gebaseerd op het boek, maar dat was toen een onbekende film gemaakt met een klein budget, en de tijd is rijp voor een succesvolle tv-serie.

Verhaal

De novelle, waarin sciencefiction wordt gecombineerd met horror, beschrijft de gebeurtenissen van een rampzalige expeditie naar Antarctica in september 1930 en wat daar wordt ontdekt door een groep onderzoekers onder leiding van de verteller, Dr. William Dyer van Miskatonic University.

Door het verhaal heen onthult Dyer een reeks eerder niet vertelde gebeurtenissen in de hoop een nieuwe expeditie naar het continent te ontmoedigen. Deze gebeurtenissen omvatten de ontdekking van een oeroude beschaving die ouder is dan de mensheid en inzichten over het verleden van de aarde, verteld via verschillende beeldhouwwerken en muurschilderingen.

Ik-perspectief

Lovecraft werd geïnspireerd door zijn interesse in Antarctische verkenning; het continent was in de jaren 1930 nog grotendeels onbekend gebied. Hij verwijst expliciet naar Edgar Allan Poe's roman The Narrative of Arthur Gordon Pym of Nantucket, en mogelijk gebruikte hij ook andere verhalen als inspiratiebron.



Het verhaal wordt verteld vanuit het ik-perspectief van geoloog William Dyer. Als er een serie van wordt gemaakt, moet die echt vasthouden aan het ik-perspectief van Dyer, de verteller, die een sfeer van mysterie en spanning weet op te bouwen die essentieel is voor het verhaal.

Verfilmen

At the Mountains of Madness zal vooral aanspreken bij fans van scifi-horror die op zoek zijn naar iets nieuws, maar met een klassieke inslag. Het is een van de werken van Lovecraft die nog niet verfilmd is, hoewel er al jaren plannen zijn om dat te doen.



Zo kondigde regisseur Guillermo del Toro in 2010 aan dat hij een verfilming zou regisseren van At the Mountains of Madness voor Universal Pictures, met James Cameron als producent. Cameron stelde voor om Tom Cruise in de hoofdrol te casten en de film in 3D uit te brengen.

Niet doorgaan

Later dat jaar zei Del Toro echter dat de verfilming waarschijnlijk helemaal niet zou doorgaan. Hij verklaarde: "Het lijkt erop dat ik het niet kan doen. Het is voor studio's erg moeilijk om de stap te zetten om een R-rated, op een historisch tijdperk gebaseerde blockbusterfilm te maken met een moeilijk einde en zonder liefdesverhaal."



"Lovecraft heeft een lezerspubliek dat net zo groot is als dat van een bestseller, maar het is lastig te kwantificeren omdat zijn werk tot het publieke domein behoort", vervolgde hij. Cameron en Del Toro legden het idee toch voor aan Universal, dat het project goedkeurde.

Concept opnieuw aan het bekijken

In 2012 liet Del Toro echter weten dat het project waarschijnlijk op een "lange pauze - zo niet het einde" zou stuiten, vanwege de gelijkenis in opzet met de toen verschenen film Prometheus van Ridley Scott. Toch kondigde Del Toro in 2021 aan dat hij het concept opnieuw aan het bekijken was en dat hij het script aan het herwerken was voor een animatie-aanpak.



Hij zei hierover: "Het zou ideaal zijn om Mountains of Madness als stop-motion te maken." Dit zou dan in de stijl zijn van zijn film Pinocchio uit 2022. We zijn intussen vier jaar verder en er is nog altijd geen nieuws rond het project van Del Toro. Hopelijk zal er ooit een film of serie gemaakt worden van At The Mountains of Madness, want het is een verhaal dat dat zeker verdient.

Het gebeurt niet vaak dat twee iconische fantasywerelden elkaar kruisen, maar in een van de meest memorabele afleveringen van Game of Thrones gebeurde het toch. De kans is groot dat veel kijkers het nooit hebben opgemerkt, maar een verre nakomeling van een van de belangrijkste schrijvers in het genre speelde een kleine maar bijzondere rol in deze aflevering.

In de achtste aflevering van seizoen vijf, Hardhome, dook Royd Tolkien op als naamloze Wildling. Royd is de achterkleinzoon van J.R.R. Tolkien, de bedenker van The Lord of the Rings. Zijn bijdrage aan de scène was volledig tekstloos, maar voor hem persoonlijk een hoogtepunt. Hij bevestigde later via sociale media dat hij deel uitmaakte van de cast, waardoor het nieuws zich snel verspreidde onder fans.

Een subtiel eerbetoon

De cameo was zo onopvallend dat zonder zijn eigen onthulling vrijwel niemand hem zou hebben herkend. Toch lijkt de keuze om hem in deze specifieke aflevering te plaatsen allesbehalve toevallig. Game of Thrones leunt op veel thematische elementen die ook in Tolkiens werk terug te vinden zijn, zoals de strijd tussen goed en kwaad en grootschalige veldslagen. Hardhome is bovendien met een IMDb-score van 9,8 een van de best beoordeelde afleveringen van de serie.

De aanwezigheid van een Tolkien in een verfilming van het werk van George R.R. Martin kan worden gezien als een symbolisch gebaar. Martin heeft altijd benadrukt geen imitator te zijn, maar erkent onmiskenbaar de invloed van Tolkien op het fantasygenre.

Meer dan een toevallige cameo

Voor Royd Tolkien was het niet zomaar een figurantenrol. Hij zet zich al jaren in voor het behoud van de nalatenschap van zijn overgrootvader en is regelmatig te zien op evenementen rondom The Lord of the Rings. Zijn korte verschijning in Game of Thrones vormt daardoor een stille knipoog van Midden-aarde naar Westeros.

Hieronder het overzicht van de meest opvallende series die deze week nieuw op HBO Max verschijnen.

The Yoghurt Shop Murders

Vanaf maandag 4 augustus is The Yoghurt Shop Murders te zien op HBO Max. De indringende docuserie duikt in de brute moord op vier tienermeisjes en de complexe politiezaak die daarop volgde. Je streamt alle afleveringen van The Yoghurt Shop Murders hier op HBO Max.

The Gilded Age

Vanaf vandaag zie je weer een nieuwe aflevering van het derde seizoen The Gilded Age op HBO Max. Het kostuumdrama draait om het 'gouden tijdperk', een periode van grote economische verandering. In 1882 gaat Marian Brook bij haar strenge tantes in New York wonen. Je vindt The Gilded Age hier op HBO Max.

And Just Like That…

Komende vrijdag 8 augustus brengt HBO Max weer een nieuwe aflevering van het vermakelijke And Just Like That seizoen drie. In dit nieuwe hoofdstuk van Sex and the City volgen we Carrie, Miranda en Charlotte op hun reis nu ze vijftigers zijn. Je vindt And Just Like That hier op HBO Max.

Overige series nieuw op HBO Max

Ook nieuw op HBO Max zijn onderstaande series:

Georgie & Mandy's First Marriage (seizoen 1 - aflevering 20)

Vanaf 7 augustus verschijnt een nieuwe aflevering van Georgie & Mandy's First Marriage op HBO Max. Volg Georgie en Mandy terwijl ze hun jonge gezin grootbrengen in Texas terwijl ze de uitdagingen van volwassenheid, ouderschap en huwelijk aangaan.

Rage (seizoen 1 - aflevering 6)

Zaterdag 2 augustus zie je een nieuwe aflevering van het debuutseizoen van Rage op HBO Max. In de dramaserie worden vijf vrouwen geconfronteerd met extreme situaties zoals afpersing, onderdrukking en manipulatie. Hun conflicten raken met elkaar verweven en veroorzaken een kettingreactie die uitmondt in een gedeelde catharsis.

Hieronder het overzicht van de meest opvallende series die deze week nieuw op Netflix verschijnen.

SEC Football: Any Given Sunday

Op dinsdag 5 augustus gaat SEC Football: Any Given Sunday in première op Netflix. Deze nieuwe docuserie draait om American Football, een van de populairste sporten in de Verenigde Staten. Je vindt SEC Football: Any Given Sunday hier op Netflix.

Wednesday

Op woensdag 6 augustus verschijnt het tweede seizoen van Wednesday op Netflix. In dit nieuwe hoofdstuk van de fantasierijke serie keert Wednesday terug naar Nevermore Academy, waar ze stuit op verse mysteries en gevaarlijke tegenstanders. Je vindt Wednesday hier op Netflix.

The Winning Try

Op vrijdag 8 augustus verschijnt een nieuwe aflevering van The Winning Try op Netflix. In deze Koreaanse komische dramaserie keert een voormalig rugbyspeler terug naar zijn oude school, waar hij de taak van coach op zich neemt. Je vindt The Winning Try hier op Netflix.

Overige series nieuw op Netflix

Ook nieuw op Netflix zijn onderstaande series:

Sakamoto Days (seizoen 1 - aflevering 15)

Vanaf 4 augustus verschijnt de avontuurlijke animatieserie Sakamoto Days op Netflix. Taro Sakamoto, ooit de beste huurmoordenaar aller tijden, ging voor zijn vrouw met pensioen. Maar als zijn verleden hem inhaalt, moet hij vechten om zijn gezin te beschermen.

Their Marriage (seizoen 1 - aflevering 3)

Vanaf 7 augustus verschijnt de romantische dramaserie Their Marriage op Netflix. Na een eenzaam leven vindt een advocaat gezelschap bij een kunstdocent. Maar achter hun rustige leventje samen schuilt een geheim dat alles zou kunnen veranderen.

Cinderella Closet (seizoen 1 - aflevering 6)

Vanaf 8 augustus verschijnt de romantische dramaserie Cinderella Closet op Netflix. Plattelandsmeisje Haruka gaat in Tokio studeren, maar voelt zich niet op haar gemak tussen haar stijlvolle klasgenoten, totdat ze een mooie, mysterieuze fashionista ontmoet.

The Summer Hikaru Died (seizoen 1 - aflevering 6)

Vanaf 9 augustus verschijnt de schokkende animatieserie The Summer Hikaru Died op Netflix. Zes maanden geleden verdween Hikaru voor een week. Nu zijn beste vriend Yoshiki merkt dat er iets mis is en hem hiermee confronteert, komt de schrijnende waarheid aan het licht.

Beyond the Bar (seizoen 1 - aflevering 3)

Vanaf 9 augustus verschijnt de Koreaanse dramaserie Beyond the Bar op Netflix. Een jonge advocaat met een sterk rechtvaardigheidsgevoel begint bij een topadvocatenkantoor en moet onder een veeleisende mentor zijn weg vinden in de complexe juridische wereld.

Learning to Love (seizoen 1 - aflevering 3)

Vanaf 10 augustus verschijnt Learning to Love op Netflix. Een terughoudende lerares gaat de uitdaging aan om een nachtclubhost te leren lezen en schrijven. Hun steeds hechtere band leidt tot ophef en kritiek.