Series / Trailer
'Eyes of Wakanda': geanimeerd vierluik dient vooral als opwarmertje voor meer
Deze veel te korte animatieserie moet het vooral hebben van de visuele hoogstandjes, niet van de plots.
Regie: John Fang, Todd Harris | Cast (stemmen): Winnie Harlow (Noni), Cress Williams (Nkati/The Lion), Larry Herron (B'Kai/Memnon), Adam Gold (Achilles), Jacques Colimon (Basha), Zeke Alton (Tafari), Steve Toussaint (Kuda), Anika Noni Rose (Black Panther), e.a. | Afleveringen: 4 | Speelduur: 29-31 minuten | Jaar: 2025
NRC berichtte vandaag dat de entertainmentindustrie van Nigeria bezig is met een ongekende opmars. Het Afrikaanse land heeft met 'Nollywood' al een enorme filmindustrie, maar is nu ook voornemens de wereld te veroveren met strips en videogames. Het artikel gaat in op de behoefte aan Afrikaanse superhelden, want die wereld is nu vaak nog een uiterst witte bedoening. Gelukkig brachten de twee Black Panther-films daar recentelijk al wat verandering in.
De Marvel-films die zich afspelen in het fictieve Afrikaanse land Wakanda waren uiterst succesvol omdat ook zwarte bioscoopbezoekers zich graag willen identificeren met de held, zelfs als dat iemand met bovenmenselijke krachten is. Het is daarom geruststellend dat de dood van Black Panther-vertolker Chadwick Boseman niet meteen het einde bleek van de net opgestarte filmreeks. In Black Panther: Wakanda Forever kreeg Boseman een toepasselijk eerbetoon en werd de titelrol overgedragen aan de jongere zus van zijn personage.
De animatiedivisie van Marvel zet haar tanden nu in de rijke geschiedenis van het technologisch geavanceerde land. In de miniserie Eyes of Wakanda krijgen we vier ogenschijnlijk aparte verhalen voorgeschoteld die in de laatste aflevering op een wat verwarrende wijze aan elkaar worden geknoopt. De verhalen haken in op de Black Panther-films, maar vereisen weinig voorkennis.
Centraal staat de missie van Wakandaanse geheim agenten die mysterieuze artefacten moeten zien terug te krijgen. Doordat hierbij uitvoerig wordt teruggegrepen op de wereldgeschiedenis kan het voorkomen dat we achtereenvolgens in het oude Griekenland, de Trojaanse oorlog, het Chinese keizerrijk van de vroege vijftiende eeuw en het Ethiopië van halverwege de negentiende eeuw belanden.
Elke aflevering introduceert nieuwe personages, maar omdat de verhalen aanvankelijk geen raakvlakken lijken te hebben, is het lastig met hen te identificeren. En dat terwijl de Black Panther-films daar nou juist zo goed in zijn. Sterk is de vrouwelijke aanwezigheid, waardoor genderverschillen vervagen. Wel ontbreekt het aan een centrale figuur die alle verhalen verbindt. Niet zo gek gezien de gigantische tijdsprongen, maar door deze aanpak heeft de serie maar weinig samenhang.
De animatiestijl grijpt terug op het werk van vermaarde Afrikaanse kunstenaars, wat resulteert in beelden die worden gedomineerd door diepe en warme kleuren. De hoekige animaties wennen gelukkig een stuk sneller dan de blijvend bevreemdende stijl waarvan de Star Wars-animatieseries zich bedienen. De als aquarellen ogende achtergronden doen sterk denken aan de matte-schilderingen uit oude Hollywoodfilms.
Het sterke visuele aspect kan echter niet verhullen dat de vertelling fragmentarisch is en grotendeels gedomineerd wordt door actie. Wellicht zouden de vier verhalen beter uit de verf zijn gekomen als we van meet af aan waren meegenomen in de waarde van de objecten die worden nagejaagd en zouden weten hoe deze in de folklore van Wakanda passen. Meer afleveringen waren ook welkom geweest, mits voorzien van een sterker plot.
Elke aflevering duurt ongeveer een halfuur, wat te kort blijkt om achtergronden en karakters in te kleuren. Dat dit met een toekomstblik in de slotaflevering alsnog gebeurt, blijkt vergeefse moeite. De schrijvers storten dan in een moordend tempo informatie uit over de kijker, waarmee ze weliswaar de deur openzetten voor toekomstige seizoenen, maar uiteindelijk vooral een verwarde indruk achterlaten.
NRC berichtte vandaag dat de entertainmentindustrie van Nigeria bezig is met een ongekende opmars. Het Afrikaanse land heeft met 'Nollywood' al een enorme filmindustrie, maar is nu ook voornemens de wereld te veroveren met strips en videogames. Het artikel gaat in op de behoefte aan Afrikaanse superhelden, want die wereld is nu vaak nog een uiterst witte bedoening. Gelukkig brachten de twee Black Panther-films daar recentelijk al wat verandering in.
De Marvel-films die zich afspelen in het fictieve Afrikaanse land Wakanda waren uiterst succesvol omdat ook zwarte bioscoopbezoekers zich graag willen identificeren met de held, zelfs als dat iemand met bovenmenselijke krachten is. Het is daarom geruststellend dat de dood van Black Panther-vertolker Chadwick Boseman niet meteen het einde bleek van de net opgestarte filmreeks. In Black Panther: Wakanda Forever kreeg Boseman een toepasselijk eerbetoon en werd de titelrol overgedragen aan de jongere zus van zijn personage.
De animatiedivisie van Marvel zet haar tanden nu in de rijke geschiedenis van het technologisch geavanceerde land. In de miniserie Eyes of Wakanda krijgen we vier ogenschijnlijk aparte verhalen voorgeschoteld die in de laatste aflevering op een wat verwarrende wijze aan elkaar worden geknoopt. De verhalen haken in op de Black Panther-films, maar vereisen weinig voorkennis.
Gerelateerd nieuws
Centraal staat de missie van Wakandaanse geheim agenten die mysterieuze artefacten moeten zien terug te krijgen. Doordat hierbij uitvoerig wordt teruggegrepen op de wereldgeschiedenis kan het voorkomen dat we achtereenvolgens in het oude Griekenland, de Trojaanse oorlog, het Chinese keizerrijk van de vroege vijftiende eeuw en het Ethiopië van halverwege de negentiende eeuw belanden.
Elke aflevering introduceert nieuwe personages, maar omdat de verhalen aanvankelijk geen raakvlakken lijken te hebben, is het lastig met hen te identificeren. En dat terwijl de Black Panther-films daar nou juist zo goed in zijn. Sterk is de vrouwelijke aanwezigheid, waardoor genderverschillen vervagen. Wel ontbreekt het aan een centrale figuur die alle verhalen verbindt. Niet zo gek gezien de gigantische tijdsprongen, maar door deze aanpak heeft de serie maar weinig samenhang.
De animatiestijl grijpt terug op het werk van vermaarde Afrikaanse kunstenaars, wat resulteert in beelden die worden gedomineerd door diepe en warme kleuren. De hoekige animaties wennen gelukkig een stuk sneller dan de blijvend bevreemdende stijl waarvan de Star Wars-animatieseries zich bedienen. De als aquarellen ogende achtergronden doen sterk denken aan de matte-schilderingen uit oude Hollywoodfilms.
Het sterke visuele aspect kan echter niet verhullen dat de vertelling fragmentarisch is en grotendeels gedomineerd wordt door actie. Wellicht zouden de vier verhalen beter uit de verf zijn gekomen als we van meet af aan waren meegenomen in de waarde van de objecten die worden nagejaagd en zouden weten hoe deze in de folklore van Wakanda passen. Meer afleveringen waren ook welkom geweest, mits voorzien van een sterker plot.
Elke aflevering duurt ongeveer een halfuur, wat te kort blijkt om achtergronden en karakters in te kleuren. Dat dit met een toekomstblik in de slotaflevering alsnog gebeurt, blijkt vergeefse moeite. De schrijvers storten dan in een moordend tempo informatie uit over de kijker, waarmee ze weliswaar de deur openzetten voor toekomstige seizoenen, maar uiteindelijk vooral een verwarde indruk achterlaten.
