Series / Nieuws
Eerste recensies van potentiele topper 'Black Rabbit' op Netflix: kijken of skippen?
'Black Rabbit' op Netflix toont broederschap en trauma, met Bateman en Law in de hoofdrol.
Jason Bateman regisseerde eerder afleveringen van Ozark en The Outsider, maar keert nu terug met een nieuwe dramaserie voor Netflix. In deze psychologische thriller speelt hij samen met Jude Law een van de hoofdrollen. De serie heet [film=]Black Rabbit[/film]. Maar is de miniserie ook goed?
De zesdelige miniserie draait om twee broers in New York die worstelen met hun verleden terwijl ze hun weg proberen te vinden in het heden. Terwijl hun band onder druk komt te staan, worden geheimen en spanningen langzaam blootgelegd. Op Rotten Tomatoes staat de serie momenteel op een Tomatometer-score van 73 procent op basis van 15 recensies.
Stijlvolle regie en sterke hoofdrollen
Judy Berman van TIME Magazine noemt Black Rabbit een aanrader vanwege de "stijlvolle regie" en het tempo dat voorkomt dat de plot te langdradig wordt. Ze prijst vooral de chemie tussen Bateman en Law: "Law en Bateman vormen een briljant gecast broederduo."
Johanna Schneller van de Globe and Mail benadrukt het emotionele aspect van de serie. Volgens haar sleurt de serie je mee in een uitzichtloze situatie: "Je voelt het onrecht dichtbij, maar kunt het niet grijpen. Black Rabbit jaagt je hartslag omhoog – tot het breekt."
Verhalende herhaling en onvermijdelijkheid
Craig Mathieson van The Age ziet ondanks de potentie enkele gemiste kansen. Hij schrijft dat de serie repetitief wordt en niet diep genoeg in de relatie tussen de broers duikt. "Zonde, want sommige verhaallijnen rondom het duo hadden veel meer kunnen opleveren."
Ben Travers van IndieWire is kritischer. Volgens hem voelt de serie vanaf het begin onafwendbaar en voorspelbaar. Hij schrijft: "De openingsscène met een flashforward maakt meteen duidelijk waarom je niet hoeft te blijven kijken."
SerieTotaal
Chris Craps van SerieTotaal heeft zich vermoedelijk ook vermaakt met de serie, al was hij niet helemaal overtuigd: "Deze serie is zeker een aanrader voor liefhebbers van psychologische neonoirs en misschien ook van The Bear. Want Black Rabbit zou je ruwweg kunnen omschrijven als de misdaadversie van die hitserie, maar dan zonder de naar arty farty-neigende montage en de obsessie om zo weinig mogelijk verhaal te vertellen."
De zesdelige miniserie draait om twee broers in New York die worstelen met hun verleden terwijl ze hun weg proberen te vinden in het heden. Terwijl hun band onder druk komt te staan, worden geheimen en spanningen langzaam blootgelegd. Op Rotten Tomatoes staat de serie momenteel op een Tomatometer-score van 73 procent op basis van 15 recensies.
Stijlvolle regie en sterke hoofdrollen
Judy Berman van TIME Magazine noemt Black Rabbit een aanrader vanwege de "stijlvolle regie" en het tempo dat voorkomt dat de plot te langdradig wordt. Ze prijst vooral de chemie tussen Bateman en Law: "Law en Bateman vormen een briljant gecast broederduo."
Gerelateerd nieuws
Johanna Schneller van de Globe and Mail benadrukt het emotionele aspect van de serie. Volgens haar sleurt de serie je mee in een uitzichtloze situatie: "Je voelt het onrecht dichtbij, maar kunt het niet grijpen. Black Rabbit jaagt je hartslag omhoog – tot het breekt."
Verhalende herhaling en onvermijdelijkheid
Craig Mathieson van The Age ziet ondanks de potentie enkele gemiste kansen. Hij schrijft dat de serie repetitief wordt en niet diep genoeg in de relatie tussen de broers duikt. "Zonde, want sommige verhaallijnen rondom het duo hadden veel meer kunnen opleveren."
Ben Travers van IndieWire is kritischer. Volgens hem voelt de serie vanaf het begin onafwendbaar en voorspelbaar. Hij schrijft: "De openingsscène met een flashforward maakt meteen duidelijk waarom je niet hoeft te blijven kijken."
SerieTotaal
Chris Craps van SerieTotaal heeft zich vermoedelijk ook vermaakt met de serie, al was hij niet helemaal overtuigd: "Deze serie is zeker een aanrader voor liefhebbers van psychologische neonoirs en misschien ook van The Bear. Want Black Rabbit zou je ruwweg kunnen omschrijven als de misdaadversie van die hitserie, maar dan zonder de naar arty farty-neigende montage en de obsessie om zo weinig mogelijk verhaal te vertellen."
