Recensie
HBO Max-serie 'The Seduction': vrijheid is macht
Vrijzinnig, maar ook wat eentonig verleidingsspel in het Frankrijk van voor de Revolutie.
Regie: Jessica Palud | Cast: Anamaria Vartolomei (Isabelle de Merteuil), Vincent Lacoste (Vicomte de Valmont), Diane Kruger (Madame de Rosemonde), Lucas Bravo (Comte de Gercourt), Noée Abita (Madame de Tourvel), Fantine Harduin (Cécile de Volanges), e.a.| Afleveringen: 6 | Speelduur: 41-47 minuten | Jaar: 2025
Zeven jaar voor de bestorming van de Bastille schreef een Franse legergeneraal Les Liaisons dangereuses, een briefroman over de zeden en intriges van de aristocratie in en om Parijs. Bijna 250 jaar later inspireert dit scherpzinnige werk nog altijd, al ligt het voor de hand dat makers de thematiek door een eigentijdse bril benaderen. In het stomende kostuumdrama The Seduction steelt Anamaria Vartolomei de show als vrijzinnige vrouw in een toxische en gecorrumpeerde (mannen)wereld.
De bekendste verfilming van Les Liaisons dangereuses is zonder twijfel Dangerous Liaisons van Stephen Frears, met Glenn Close en John Malkovich in de hoofdrollen. Het leeftijdsverschil tussen Close (ook bij het uitkomen van de film in 1988 al tweeënveertig jaar oud) en Vartolomei (zesentwintig) hint naar het feit dat we bij The Seduction (oorspronkelijke titel: Merteuil) te maken hebben met een oorsprongsverhaal. In zes afleveringen zien we hoe een weesvrouw uit een klooster wordt ingewijd in de aristocratie, en geleidelijk opklimt als courtisane met een invloed die tot aan het hof reikt.
Het kuise kloosterleven van de jonge Isabelle komt tot een einde als ze kennismaakt met beroepscharmeur Valmont, de neef van de welgestelde madame de Rosemonde (een geroutineerde Diane Kruger). De zeepbel van een sprookjeshuwelijk spat onherroepelijk uit elkaar als de geslepen vrouw Isabelle na de huwelijksnacht bij zich roept. "De man met wie je sliep is Valmont", beëindigt ze de schijnvertoning. "Hij is niet je man en je zult hem nooit meer zien." Dat laatste loopt net even anders.
Madame de Rosemonde doet Isabelle een aanbod: onder haar hoede kan ze meereizen naar Parijs en haar plek vinden in de gegoede kringen van de libertijnen (in hun levensfilosofie uitdagers van de kerk en het tanende Ancien Régime). Isabelle accepteert de handreiking, maar besluit al snel dat ze niet naar de pijpen van haar beschermvrouw wil dansen. Ze weerstaat de walgelijke veroveringspoging van de even beruchte als invloedrijke graaf van Gercourt, om later te trouwen met een man die haar de (hogere) adellijke titel Merteuil bezorgt.
The Seduction stapelt verleiding op verleiding en is zo welkome kost voor liefhebbers van kostuumdrama's. De productie is verzorgd genoeg en het bronmateriaal waar de personages en intriges aan zijn ontleend zit vernuftig in elkaar. Tegelijk wordt de serie op den duur wat eentonig. Het is met het oog op de amusementswaarde begrijpelijk dat de makers de politiek-historische context van het verhaal niet al te sterk uitdiepen, maar daardoor leunt het drama wel volledig op de aantrekkingskracht van het doorgaande verleidingsspel. Wat meer variatie in de setting, de dialogen en de (anti-)romantische wendingen had het resultaat goedgedaan.
De onbetwiste sterkhouder van het drama is Vartolomei, die bij het vertolken van de markiezin steeds het midden houdt tussen charmant en meedogenloos. De benadering van haar personage sluit bovendien goed aan bij de verzettelijke rol waarmee de Frans-Roemeense in 2021 doorbrak (Audrey Diwans L'Evenement). Vartolomei acteert haar tegenspeler Vincent Lacoste met gemak naar huis, maar misschien is dat ergens ook wel de bedoeling.
Zijn Valmont (naar het voorbeeld van een wulpse Malkovich in Dangerous Liaisons) weet met zijn geacteerde charmes meerdere vrouwen (waaronder Isabelle) om zijn duim te winden, maar maakt tegelijk een pathetische en karakterloze indruk. Het draagt eraan bij dat de markiezin ondanks haar nietsontziende mentaliteit ("ik wil oorlog") aan de sympathieke kant van de vertelling komt te staan.
Bij een serie die The Seduction heet verwacht je sowieso geen preutse taferelen, en toch weten de makers de belofte van zinderende seksuele spanning te weinig in te lossen. Dit heeft niet zozeer te maken met wat er wel en niet in beeld wordt gebracht, maar hoe lang, en vooral ook met de muzikale omlijsting ervan.
In meerdere intieme scènes wordt er te vroeg naar een volgende scène gemonteerd of leiden overdadige klanken af van het acteerspel. Hierdoor mist het drama de tact die de twistrijke vertelling wel suggereert. Het is aan de perfecte casting van Vartolomei te danken dat deze ode aan de vrijzinnigheid zelden onder de middelmaat uitkomt.
Zeven jaar voor de bestorming van de Bastille schreef een Franse legergeneraal Les Liaisons dangereuses, een briefroman over de zeden en intriges van de aristocratie in en om Parijs. Bijna 250 jaar later inspireert dit scherpzinnige werk nog altijd, al ligt het voor de hand dat makers de thematiek door een eigentijdse bril benaderen. In het stomende kostuumdrama The Seduction steelt Anamaria Vartolomei de show als vrijzinnige vrouw in een toxische en gecorrumpeerde (mannen)wereld.
De bekendste verfilming van Les Liaisons dangereuses is zonder twijfel Dangerous Liaisons van Stephen Frears, met Glenn Close en John Malkovich in de hoofdrollen. Het leeftijdsverschil tussen Close (ook bij het uitkomen van de film in 1988 al tweeënveertig jaar oud) en Vartolomei (zesentwintig) hint naar het feit dat we bij The Seduction (oorspronkelijke titel: Merteuil) te maken hebben met een oorsprongsverhaal. In zes afleveringen zien we hoe een weesvrouw uit een klooster wordt ingewijd in de aristocratie, en geleidelijk opklimt als courtisane met een invloed die tot aan het hof reikt.
Het kuise kloosterleven van de jonge Isabelle komt tot een einde als ze kennismaakt met beroepscharmeur Valmont, de neef van de welgestelde madame de Rosemonde (een geroutineerde Diane Kruger). De zeepbel van een sprookjeshuwelijk spat onherroepelijk uit elkaar als de geslepen vrouw Isabelle na de huwelijksnacht bij zich roept. "De man met wie je sliep is Valmont", beëindigt ze de schijnvertoning. "Hij is niet je man en je zult hem nooit meer zien." Dat laatste loopt net even anders.
Madame de Rosemonde doet Isabelle een aanbod: onder haar hoede kan ze meereizen naar Parijs en haar plek vinden in de gegoede kringen van de libertijnen (in hun levensfilosofie uitdagers van de kerk en het tanende Ancien Régime). Isabelle accepteert de handreiking, maar besluit al snel dat ze niet naar de pijpen van haar beschermvrouw wil dansen. Ze weerstaat de walgelijke veroveringspoging van de even beruchte als invloedrijke graaf van Gercourt, om later te trouwen met een man die haar de (hogere) adellijke titel Merteuil bezorgt.
The Seduction stapelt verleiding op verleiding en is zo welkome kost voor liefhebbers van kostuumdrama's. De productie is verzorgd genoeg en het bronmateriaal waar de personages en intriges aan zijn ontleend zit vernuftig in elkaar. Tegelijk wordt de serie op den duur wat eentonig. Het is met het oog op de amusementswaarde begrijpelijk dat de makers de politiek-historische context van het verhaal niet al te sterk uitdiepen, maar daardoor leunt het drama wel volledig op de aantrekkingskracht van het doorgaande verleidingsspel. Wat meer variatie in de setting, de dialogen en de (anti-)romantische wendingen had het resultaat goedgedaan.
De onbetwiste sterkhouder van het drama is Vartolomei, die bij het vertolken van de markiezin steeds het midden houdt tussen charmant en meedogenloos. De benadering van haar personage sluit bovendien goed aan bij de verzettelijke rol waarmee de Frans-Roemeense in 2021 doorbrak (Audrey Diwans L'Evenement). Vartolomei acteert haar tegenspeler Vincent Lacoste met gemak naar huis, maar misschien is dat ergens ook wel de bedoeling.
Zijn Valmont (naar het voorbeeld van een wulpse Malkovich in Dangerous Liaisons) weet met zijn geacteerde charmes meerdere vrouwen (waaronder Isabelle) om zijn duim te winden, maar maakt tegelijk een pathetische en karakterloze indruk. Het draagt eraan bij dat de markiezin ondanks haar nietsontziende mentaliteit ("ik wil oorlog") aan de sympathieke kant van de vertelling komt te staan.
Bij een serie die The Seduction heet verwacht je sowieso geen preutse taferelen, en toch weten de makers de belofte van zinderende seksuele spanning te weinig in te lossen. Dit heeft niet zozeer te maken met wat er wel en niet in beeld wordt gebracht, maar hoe lang, en vooral ook met de muzikale omlijsting ervan.
In meerdere intieme scènes wordt er te vroeg naar een volgende scène gemonteerd of leiden overdadige klanken af van het acteerspel. Hierdoor mist het drama de tact die de twistrijke vertelling wel suggereert. Het is aan de perfecte casting van Vartolomei te danken dat deze ode aan de vrijzinnigheid zelden onder de middelmaat uitkomt.
