'Dexter: Resurrection': de makers zijn de kijker steeds een stapje voor
Dexters vorige heropleving was al verrassend goed. Deze is nog beter.
Dexter: New Blood eindigde met een dodelijke schotwond voor het hoofdpersonage. Dat in Dexter: Resurrection blijkt dat hij die toch heeft overleefd doet hem overkomen als een gemaskerde moordenaar uit een suffe slasher. Dus wat doen de makers van deze nieuwe serie? Dit letterlijk door iemand laten uitspreken. Die zelfspot is een van de vele elementen die van Resurrection een fantastisch vervolg maken.
De nog steeds levende seriemoordenaar Dexter Morgan verneemt dat in New York City een lichaam is gevonden dat precies voldoet aan hoe hij zijn zoon Harrison het moordvak heeft geleerd. Die woont dus daar en Dexter gaat er vanuit dat Harrison zijn hulp vast kan gebruiken om niet te worden opgepakt. Eenmaal daar leert Dexter dat in de stad een seriemoordenaar actief is. Een mooi doelwit om zijn moordlust op los te laten, maar daarmee opent hij een deur die beter gesloten had kunnen blijven.
In New Blood leefde Dexter onder een andere naam en lukte het hem om niet te moorden. En toen bleek in zijn kleine nieuwe woonplaats toevallig ook een andere seriemoordenaar te wonen. Dat dit gegeven herhaald wordt in Resurrection voelt even flauw, maar de makers blijken opnieuw de kijker een stap voor te zijn. Ze sturen het geheel een compleet andere richting op en houden zo het verhaal fris.
Het sterkste aan de Dexter-series was altijd al het omgaan met emoties en innerlijke gedachten, en in de hoofden van vader en zoon Morgan stormt het flink. Harrison heeft inderdaad iemand vermoord (een verkrachter die op het punt stond weer toe te slaan), maar ervaart geen voldoening. In tegendeel: hij walgt ervan. Zou hij dan toch geen geboren moordenaar zijn? Ondertussen realiseert Dexter zich dat hij voor een sociopaat piepkleine positieve emotionele groei vertoont. Hij kan nog steeds niet huilen, maar dat zorgt dan weer voor komische momenten wanneer hij moet doen alsof.
De scherpe dialogen en voice-over van het titelpersonage maken duidelijk dat de schrijvers geweldig op dreef zijn. Sommige opmerkingen zijn niet alleen grappig, maar ook heerlijk sluw. Dus wanneer oud-collega Angel Batista de door hem opgejaagde Dexter vindt, zegt hij amicaal: "I was in town. I thought I could catch you." Er zijn nog meer oud-collega's die even hun gezicht laten zien én enkele beroemde tegenstanders uit het verleden (als visioen), terwijl nieuwkomers Uma Thurman, Peter Dinklage, Krysten Ritter, Neil Patrick Harris, Eric Stonestreet en David Dastmalchian zorgen voor een cast om je vingers bij af te likken.
Laatstgenoemde speelt een kwaadaardig en arrogant personage dat hoogbegaafd is en daar ook graag over opschept. Dat is jammerlijk. Wanneer houdt Hollywood nou eens op met intelligente mensen neer te zetten als ofwel sukkels ofwel slechteriken? De meeste seriemoordenaars zijn niet dom, maar verre van hoogbegaafd. In het huidige anti-intelligentieklimaat is dit gewoon niet slim. Er zijn inmiddels mensen die geloven dat Adolf Hitler hoogopgeleid was, terwijl de informatie over zijn middelmatige intellect gewoon openbaar is.
Er zijn meer schoonheidsfoutjes. Zoals een extreem opmerkzame en intuïtieve New Yorkse rechercheur die opeens een enorme twijfelkont wordt wanneer Batista haar erbij haalt in zijn jacht op Dexter. En Dexter zelf komt af en toe iets te makkelijk weg met bepaalde dingen, mede omdat het personage van Dinklage te goedgelovig is, ook al heeft hij de beste beveiliger aan zijn zijde. Dit personage herhaalt ook een cliffhanger die al eerder is gedaan. Niet erg geïnspireerd, maar evengoed retespannend.
De originele Dexter begon ijzersterk, maar in de laatste drie seizoenen daalde het niveau flink. Het acht jaar later verschenen vervolg New Blood wist de kwaliteit weer op te krikken en Resurrection is zowaar nóg beter. Het lijkt erop dat een Dexter-serie sterker is wanneer die zich beperkt tot tien afleveringen en er meerdere jaren tussen de seizoenen zitten. Als showrunner Clyde Phillips dit niveau kan aanhouden, dan mogen de avonturen van 's werelds favoriete seriemoordenaar nog lang doorgaan.