Recensie
Recensie Netflix-serie 'Thermae Romae Novae'
De bizarre premisse van deze anime wordt verspild, waardoor niets anders resteert dan een zeldzame grinnik.
Regie: Tetsuya Tatamitani | Cast (stemmen): Kenjirô Tsuda (Lucius Modestus), Junya Enoki (Markus Annius), Tsutomu Isobe (Emperor Hadrian), Asami Seto (Mari Yamaguchi), Shûichi Ikeda (Utagawa Kuniyoshi), e.a. | Afleveringen: 11 | Speelduur: 26-27 minuten | Jaar: 2022
Badhuizen en warmwaterbronnen zijn diep verweven in de Japanse cultuur. Waar is dit nog meer het geval? Bij de oude Romeinen. Maar wat is het verschil, hoe werken ze eigenlijk precies en wat is de juiste etiquette? Op deze vragen probeert Thermae Romae Novae antwoord te geven door middel van een bizar verhaal. Lucius Modestus is architect van badhuizen in het oude Rome. Door onverklaarbare incidenten belandt hij in het hedendaagse Japan. Hier bewondert hij de nodige hedendaagse 'wonderen' die de badhuizen van het oude Rome voor altijd zullen veranderen.
De eerste aflevering fungeert als een oorsprongsverhaal dat uitlegt waar Lucius' liefde voor badhuizen vandaan komt. Het ontwerpen van badhuizen zit in de familie en Lucius is dan ook vaak te vinden in de badhuizen van Rome om na te denken over zijn volgende projecten. Daarbij maakt hij iedere keer een onfortuinlijke val in het water. Wanneer hij weer bovenkomt, bevindt hij zich in het hedendaagse Japan. Vaak precies in een badhuis of situatie die aansluit op zijn brainstormsessies.
Het is een opzet die uitnodigt tot over-the-top Japanse humor, maar helaas durft regisseur Tetsuya Tatamitani hier niet volledig op in te zetten. De humor borrelt op wanneer Lucius verbaasd is over de enorm vergevorderde technologieën, die nu natuurlijk heel normaal zijn. Deze humor zou beter tot zijn recht komen wanneer hij in het extreme was getrokken. Er is echter gekozen om slechts af en toe de humor op te zoeken, maar die ook te verweven met een wat serieuzere toon die soms zelfs informatief wordt. Hierdoor valt Thermae Romae Novae tussen wal en schip.
Elke aflevering volgt precies dezelfde opzet. Deze is na de tweede aflevering al zo voorspelbaar dat er niets verrassends meer gebeurt. Daarbij is er ook geen spannende climax, een probleem dat overwonnen moet worden of een doel waar naartoe wordt gewerkt. Er gebeurt gewoonweg te weinig om het geheel interessant te maken en houden.
Het geheel doet aan als een soort reclame voor de Japanse badcultuur. Alsof de Japanse overheid een serie heeft gefinancierd om meer jongeren naar badhuizen te krijgen, maar net niet helemaal begrijpt hoe ze deze doelgroep moeten aanspreken. Elke aflevering eindigt met de mangeka (de artiest van de originele manga) die naar verschillende badhuizen en warmwaterbronnen in Japan gaat. Deze korte stukjes zijn in een documentairevorm gefilmd en zijn erg kneuterig, maar een leuke afwisseling.
Toch blijft de animatie hier een stuk belangrijker en die is helaas bijzonder ondermaats. Animatie in anime is de laatste jaren aan het floreren en heeft grote stappen gemaakt, maar helaas heeft Thermae Romae Novae deze renaissance gemist. De kleuren zijn flets en de animatie oogt niet bepaald vloeiend. Dat af en toe een plons wordt gemaakt in 3D-animatie voegt niets toe en had dus evengoed achterwege kunnen worden gelaten.
Valt er dan niets te genieten in deze Romeinse baden? Wel iets. Er zijn zeker leuke momenten, zoals de aflevering waarin Lucius een hedendaags kinderzwembad aanziet voor een trainingsfaciliteit. Dit hoogtepunt in de serie laat zien wat deze had kunnen zijn. Verder is het stemmenwerk goed, aangezien het de personages goed weet te belichamen. Maar het gevoel dat hier veel meer in had gezeten valt moeilijk te negeren.
Helaas begaat het verhaal van Lucius de doodzonde van elk badhuis: het voelt niet aan als een warm bad. Deze anime gaat over een tijdreizende Romein uit de oudheid die badhuizen ontwerpt en zich verbaast over alledaagse dingen van de moderne tijd, maar Tetsuya Tatamitani's uitwerking van deze premisse resulteert in een ietwat saaie rit. Het is zonde dat voor de richting van de serie geen harde keuzes zijn gemaakt. Met een opzet als van Thermae Romae Novae is het toch echt aan te raden een duik in het diepe te nemen.
Thermae Romae Novae is te zien bij Netflix.
Badhuizen en warmwaterbronnen zijn diep verweven in de Japanse cultuur. Waar is dit nog meer het geval? Bij de oude Romeinen. Maar wat is het verschil, hoe werken ze eigenlijk precies en wat is de juiste etiquette? Op deze vragen probeert Thermae Romae Novae antwoord te geven door middel van een bizar verhaal. Lucius Modestus is architect van badhuizen in het oude Rome. Door onverklaarbare incidenten belandt hij in het hedendaagse Japan. Hier bewondert hij de nodige hedendaagse 'wonderen' die de badhuizen van het oude Rome voor altijd zullen veranderen.
De eerste aflevering fungeert als een oorsprongsverhaal dat uitlegt waar Lucius' liefde voor badhuizen vandaan komt. Het ontwerpen van badhuizen zit in de familie en Lucius is dan ook vaak te vinden in de badhuizen van Rome om na te denken over zijn volgende projecten. Daarbij maakt hij iedere keer een onfortuinlijke val in het water. Wanneer hij weer bovenkomt, bevindt hij zich in het hedendaagse Japan. Vaak precies in een badhuis of situatie die aansluit op zijn brainstormsessies.
Het is een opzet die uitnodigt tot over-the-top Japanse humor, maar helaas durft regisseur Tetsuya Tatamitani hier niet volledig op in te zetten. De humor borrelt op wanneer Lucius verbaasd is over de enorm vergevorderde technologieën, die nu natuurlijk heel normaal zijn. Deze humor zou beter tot zijn recht komen wanneer hij in het extreme was getrokken. Er is echter gekozen om slechts af en toe de humor op te zoeken, maar die ook te verweven met een wat serieuzere toon die soms zelfs informatief wordt. Hierdoor valt Thermae Romae Novae tussen wal en schip.
Elke aflevering volgt precies dezelfde opzet. Deze is na de tweede aflevering al zo voorspelbaar dat er niets verrassends meer gebeurt. Daarbij is er ook geen spannende climax, een probleem dat overwonnen moet worden of een doel waar naartoe wordt gewerkt. Er gebeurt gewoonweg te weinig om het geheel interessant te maken en houden.
Het geheel doet aan als een soort reclame voor de Japanse badcultuur. Alsof de Japanse overheid een serie heeft gefinancierd om meer jongeren naar badhuizen te krijgen, maar net niet helemaal begrijpt hoe ze deze doelgroep moeten aanspreken. Elke aflevering eindigt met de mangeka (de artiest van de originele manga) die naar verschillende badhuizen en warmwaterbronnen in Japan gaat. Deze korte stukjes zijn in een documentairevorm gefilmd en zijn erg kneuterig, maar een leuke afwisseling.
Toch blijft de animatie hier een stuk belangrijker en die is helaas bijzonder ondermaats. Animatie in anime is de laatste jaren aan het floreren en heeft grote stappen gemaakt, maar helaas heeft Thermae Romae Novae deze renaissance gemist. De kleuren zijn flets en de animatie oogt niet bepaald vloeiend. Dat af en toe een plons wordt gemaakt in 3D-animatie voegt niets toe en had dus evengoed achterwege kunnen worden gelaten.
Valt er dan niets te genieten in deze Romeinse baden? Wel iets. Er zijn zeker leuke momenten, zoals de aflevering waarin Lucius een hedendaags kinderzwembad aanziet voor een trainingsfaciliteit. Dit hoogtepunt in de serie laat zien wat deze had kunnen zijn. Verder is het stemmenwerk goed, aangezien het de personages goed weet te belichamen. Maar het gevoel dat hier veel meer in had gezeten valt moeilijk te negeren.
Helaas begaat het verhaal van Lucius de doodzonde van elk badhuis: het voelt niet aan als een warm bad. Deze anime gaat over een tijdreizende Romein uit de oudheid die badhuizen ontwerpt en zich verbaast over alledaagse dingen van de moderne tijd, maar Tetsuya Tatamitani's uitwerking van deze premisse resulteert in een ietwat saaie rit. Het is zonde dat voor de richting van de serie geen harde keuzes zijn gemaakt. Met een opzet als van Thermae Romae Novae is het toch echt aan te raden een duik in het diepe te nemen.
Thermae Romae Novae is te zien bij Netflix.
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
