Recensie Netflix-serie 'Keep Breathing'

Regie: Maggie Kiley, Rebecca Rodriguez | Cast: Melissa Barrera (Liv Rivera), Jeff Wilbusch (Danny), Austin Stowell (Sam), Juan Pablo Espinosa (Tomás Rivera), Florencia Lozano (Lucia Rivera), Joselyn Picard (Liv), e.a. | Afleveringen: 6 | Speelduur: 31-40 minuten | Jaar: 2022

Wat voor de ijskoude advocate Liv Rivera begint als een simpele switch van een lijnvlucht naar een privévliegtuig, eindigt met een crash in de Canadese wildernis. Met een vlammende buikschuiver belandt de kist in een meer, waarna de truttige juriste een waardevolle zoektocht naar zichzelf wacht.

In de eerste instantie bekruipt het idee dat je een willekeurige aflevering van I Shouldn't Be Alive op Discovery Channel hebt aangezet. Een neergestort vliegtuig en barre omstandigheden zijn immers de smaakmakers van survivaltelevisie. Dus wanneer de hoofdpersoon nul kans van overleven heeft, likken we onze vingers daar schoon bij af.

Keep Breathing maakt een veelbelovende start wanneer Liv zich realiseert dat ze moederziel alleen en verstoken van communicatie zelf een weg uit haar problemen moet zien te vinden. Al snel neemt instinct het over, en met enkel de inhoud van de opgedoken tassen uit het vliegtuig behaalt ze de ene na de andere persoonlijke overwinning.

Op dit punt leeft nog de veronderstelling dat we ons mogen opmaken voor het drinken van urine en een feestmaal dat alleen Bear Grylls onder een beschimmelde boomstronk kan wegtoveren. Bij een dergelijk survivaldrama kan het namelijk twee kanten opgaan: de route met de nadruk op overleven of het pad dat leidt naar een psychologisch gevecht waarbij eenzaamheid met het verstand aan de haal gaat. Helaas wordt gekozen voor laatstgenoemde en volgt de serie de platgetreden lijn van voorspelbare innerlijke duivels en dito waanbeelden.

Gelukkig is hoofdrolspeelster Melissa Barrera geen slechte actrice. De Mexicaanse mag zich in de wildernis qua tekst beperken tot een hoop scheldwoorden en het hardop wegjagen van gemanifesteerde demonen, maar kan wat acteren betreft haar ei prima kwijt in de flashbacks. En mensen, dat zijn er nogal wat. Niet te zuinig. Want om haar trip naar Inuvik te verklaren, springen we om de vijf minuten terug naar haar verleden, voor een blik achter de trauma's en de nodige 'soulsearching' van dien.

Los van het vuurtje dat ze eigenhandig heeft gemaakt, is Keep Breathing eerder een romantisch verhaal dan een overlevingsstrijd. Want bij een film over een vliegtuigcrash denken we toch al snel aan een film als Alive: overleven op een smörgåsbord van insecten of sashimi van mensenbeen. Niet dat er voor de sier een beer van links naar rechts over de set wordt gebonjourd.

Ook de duistere achtergrond van de piloten krijgt weinig aandacht, terwijl een lading sporttassen vol dollars en pillen op zijn minst tot een donders eindgevecht zou moeten verleiden. Helemaal omdat de serie niet op waargebeurde feiten is gebaseerd en de schrijvers dus helemaal los konden gaan met de fictieve elementen.

Ontsproten uit chaos word je in tijden van angst je eigen spiegel. De grootste vijand van je ego ben je zelf, laat staan wanneer je alleen bent met niets anders dan je eigen gedachten. Keep Breathing geeft stof tot nadenken. Een serie met een prachtige boodschap, waarbij je gewoon niet te veel op de randzaken moet letten, maar de strekking niet zal vergeten.



Keep Breathing is te zien bij Netflix.