Recensie
Recensie Apple TV+-serie 'Five Days at Memorial'
Het vergrootglas op het menselijke aspect van een natuurramp maakt van dit waargebeurde drama geen makkelijke zit.
Regie: John Ridley, Wendey Stanzler, Carlton Cuse | Cast: Vera Farmiga (Dr. Anna Pou), Cherry Jones (Susan Mulderick), Robert Pine (Dr. Horace Baltz), Cornelius Smith Jr. (Dr. Bryant King), Adepero Oduya (Karen Wynn), e.a. | Aantal afleveringen: 8 | Speelduur: 40-55 minuten | Jaar: 2022
Orkaan Katrina verwoestte in 2005 New Orleans volledig en liet daarbij een ongekende ravage achter. Bij deze crisis zijn veel fouten gemaakt, op zowel institutioneel als individueel niveau. Five Days at Memorial, gebaseerd op het gelijknamige boek van Sheri Fink, gaat over een ziekenhuis waar na de orkaan vijfenveertig doden werden gevonden. Wie waren de schuldigen? En zijn die er wel in een totaal wanhopige situatie als deze?
De serie is gebaseerd op het waargebeurde verhaal van dokter Anna Pou, die onderwerp was van een onderzoek naar de beslissingen die in het Memorial-ziekenhuis werden gemaakt tijdens de oorkaan. De grote vraag die over de serie hangt is hoe het zo ver heeft kunnen komen. Het antwoord is niet zo hapklaar als de onderzoekers graag willen denken.
Wat meteen duidelijk wordt, is dat New Orleans totaal niet klaar was voor wat er kwam en de ernst van de situatie onderschatte. "We hebben al vaak genoeg orkanen doorstaan, maar laten we wel op blijven letten en geen fouten maken," wordt er wat laconiek gezegd in de eerste aflevering die fungeert als stilte voor de storm. Het wordt echter al snel duidelijk dan de situatie ernstiger is dan verwacht.
Wat volgt is een steeds verder toenemende spanning die als een wurgslang zijn grip steeds meer versterkt. De situatie wordt steeds ernstiger en daarmee de kijkervaring alsmaar confronterender. Het Katrina-verhaal wordt extreem menselijk gemaakt door de focus te leggen op de verschillende patiënten en dokters in het ziekenhuis. Dit wordt verweven met echte beelden van de ramp, wat zorgt voor reflectie bij de kijker.
De gedachtegang die heerste is goed te zien. Van wanhoop, naar optimisme, naar verdere wanhoop. De verantwoordelijkheid voor hoe het zo dramatisch heeft kunnen verlopen, wordt duidelijk gelegd bij de overheid en de serie is hierin zeker niet mild in zijn oordeel. Het schrijnende idee dat de gewone burger er helemaal alleen voor stond is in elke aflevering voelbaar.
Iedere aflevering begint en eindigt met een interview met een van de betrokkenen. Vaak wordt afgesloten met een van hen die iets zegt in de trend van: "En wat toen gebeurde had ik nooit geloofd." Dit heeft het verhaal totaal niet nodig en voelt dan ook een beetje goedkoop aan. Zo komt het einde van elke aflevering over als de cliffhanger van een soapserie.
Het eerste deel van Five Days at Memorial bouwt op een beknellende manier op naar het moment en de beslissingen die ervoor hebben gezorgd dat er zoveel doden zijn gevonden in het Memorial-ziekenhuis. Hier wordt kundig naartoe gewerkt, totdat het moment suprême wordt overgeslagen met een tijdsprong tot na de orkaan. Een verbijsterende keuze. De ommezwaai is daarnaast ook te plots en laat veel vraagtekens achter. Hierdoor mist dit eerste deel ook een conclusie en is de cirkel niet rond.
Het laatste deel gaat vooral in op de vraag wie er schuldig is en of er in deze situatie überhaupt wel iemand schuldig te noemen is. De serie laat het antwoord op deze vragen bij de kijker. Een gedurfde zet die tot nadenken aanzet. Het is daarentegen wel jammer dat er niet wat dieper is ingegaan op de politiemensen die het onderzoek hebben gevoerd en hun motivatie en visie op de situatie. Hier wordt slechts naar gehint.
Alles om het verhaal heen is ook kundig gemaakt. De muziek is goed, de acteerprestaties zijn gegrond en de visuele effecten zijn verassend sterk. Hoewel sommige personages zijn gereduceerd tot morele oneliners weet het verhaal de juiste emotionele snaar te raken, waardoor het zeker nog een tijdje in het hoofd van de kijker zal blijven hangen. Het is een aangrijpende studie naar de menselijkheid in een rampscenario, met aan het einde alleen verliezers.
Het is jammer dat het ijzersterke eerste deel wordt overgenomen door een overhaast slot met rare tempoverschillen en tijdsprongen. Five Days at Memorial dient als een confronterende herinnering die laat zien wat de mens kan doen in tijden van nood en houdt de overheid een spiegel voor. Het is geen makkelijke zit, maar de emoties en het inzicht in de gebeurtenissen zijn het meer dan waard.
Five Days at Memorial is te zien bij Apple TV+.
Orkaan Katrina verwoestte in 2005 New Orleans volledig en liet daarbij een ongekende ravage achter. Bij deze crisis zijn veel fouten gemaakt, op zowel institutioneel als individueel niveau. Five Days at Memorial, gebaseerd op het gelijknamige boek van Sheri Fink, gaat over een ziekenhuis waar na de orkaan vijfenveertig doden werden gevonden. Wie waren de schuldigen? En zijn die er wel in een totaal wanhopige situatie als deze?
De serie is gebaseerd op het waargebeurde verhaal van dokter Anna Pou, die onderwerp was van een onderzoek naar de beslissingen die in het Memorial-ziekenhuis werden gemaakt tijdens de oorkaan. De grote vraag die over de serie hangt is hoe het zo ver heeft kunnen komen. Het antwoord is niet zo hapklaar als de onderzoekers graag willen denken.
Wat meteen duidelijk wordt, is dat New Orleans totaal niet klaar was voor wat er kwam en de ernst van de situatie onderschatte. "We hebben al vaak genoeg orkanen doorstaan, maar laten we wel op blijven letten en geen fouten maken," wordt er wat laconiek gezegd in de eerste aflevering die fungeert als stilte voor de storm. Het wordt echter al snel duidelijk dan de situatie ernstiger is dan verwacht.
Wat volgt is een steeds verder toenemende spanning die als een wurgslang zijn grip steeds meer versterkt. De situatie wordt steeds ernstiger en daarmee de kijkervaring alsmaar confronterender. Het Katrina-verhaal wordt extreem menselijk gemaakt door de focus te leggen op de verschillende patiënten en dokters in het ziekenhuis. Dit wordt verweven met echte beelden van de ramp, wat zorgt voor reflectie bij de kijker.
De gedachtegang die heerste is goed te zien. Van wanhoop, naar optimisme, naar verdere wanhoop. De verantwoordelijkheid voor hoe het zo dramatisch heeft kunnen verlopen, wordt duidelijk gelegd bij de overheid en de serie is hierin zeker niet mild in zijn oordeel. Het schrijnende idee dat de gewone burger er helemaal alleen voor stond is in elke aflevering voelbaar.
Iedere aflevering begint en eindigt met een interview met een van de betrokkenen. Vaak wordt afgesloten met een van hen die iets zegt in de trend van: "En wat toen gebeurde had ik nooit geloofd." Dit heeft het verhaal totaal niet nodig en voelt dan ook een beetje goedkoop aan. Zo komt het einde van elke aflevering over als de cliffhanger van een soapserie.
Het eerste deel van Five Days at Memorial bouwt op een beknellende manier op naar het moment en de beslissingen die ervoor hebben gezorgd dat er zoveel doden zijn gevonden in het Memorial-ziekenhuis. Hier wordt kundig naartoe gewerkt, totdat het moment suprême wordt overgeslagen met een tijdsprong tot na de orkaan. Een verbijsterende keuze. De ommezwaai is daarnaast ook te plots en laat veel vraagtekens achter. Hierdoor mist dit eerste deel ook een conclusie en is de cirkel niet rond.
Het laatste deel gaat vooral in op de vraag wie er schuldig is en of er in deze situatie überhaupt wel iemand schuldig te noemen is. De serie laat het antwoord op deze vragen bij de kijker. Een gedurfde zet die tot nadenken aanzet. Het is daarentegen wel jammer dat er niet wat dieper is ingegaan op de politiemensen die het onderzoek hebben gevoerd en hun motivatie en visie op de situatie. Hier wordt slechts naar gehint.
Alles om het verhaal heen is ook kundig gemaakt. De muziek is goed, de acteerprestaties zijn gegrond en de visuele effecten zijn verassend sterk. Hoewel sommige personages zijn gereduceerd tot morele oneliners weet het verhaal de juiste emotionele snaar te raken, waardoor het zeker nog een tijdje in het hoofd van de kijker zal blijven hangen. Het is een aangrijpende studie naar de menselijkheid in een rampscenario, met aan het einde alleen verliezers.
Het is jammer dat het ijzersterke eerste deel wordt overgenomen door een overhaast slot met rare tempoverschillen en tijdsprongen. Five Days at Memorial dient als een confronterende herinnering die laat zien wat de mens kan doen in tijden van nood en houdt de overheid een spiegel voor. Het is geen makkelijke zit, maar de emoties en het inzicht in de gebeurtenissen zijn het meer dan waard.
Five Days at Memorial is te zien bij Apple TV+.
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
