Recensie
Recensie Netflix-serie 'Alchemy of Souls'
De spreuken vliegen je om de oren, maar helemaal betoveren lukt niet.
Regie: Joon Hwa Park | Cast: Jae-Wook Lee (Jang Uk), Jung So-Min (Mu-deok), Min-Hyun Hwang (Seo Yul), Joon-Sang Yoo (Park Jin), Na-ra Oh (Kim Do-joo), e.a. | Aantal afleveringen: 20 | Speelduur: 68-86 minuten | Jaar: 2022
In het fictieve land Daeho heerst een nobele familie vol magiërs. Daaronder bevinden zich de nodige rotte appels die gebruikmaken van de 'Alchemy of Souls': een magie die het mogelijk maakt tussen zielen te springen en het lichaam van iemand over te nemen. Het oude lichaam? Dat legt direct het loodje. Alle ingrediënten voor een episch avontuur lijken aanwezig, maar weet Alchemy of Souls ook te betoveren?
Nak-su is een krachtige 'soulshifter' die gebruikmaakt van de verboden magie. Vanwege haar moorden op machtige figuren wordt ze door andere magiërs op de hielen gezeten en neemt ze noodgedwongen de ziel over van Mu-deok. Helaas blinkt die op geen vlak uit; vooral haar lichaam is erg slap. Aan de andere kant is er Jang-uk, die in tegenstelling tot zijn broers geen magiër is of een echte zoon van hun machtige vader, dus niemand wil hem trainen. Hun paden kruisen elkaar en er ontstaat een plan: Mu-deok, wiens echte identiteit nog onbekend is voor de wereld, zal Jang-uk trainen.
Wat volgt is een achtbaan van emoties, magie, liefde en intrige. Helaas wel een achtbaan die enorm langzaam vooruit rolt. Dat de opening meteen van het scherm spettert en boordevol actie en magie zit, schept een onjuiste verwachting voor de lange rit die gaat komen. Dit deel gaat veel te vlot door alle plotuitleg en strooit met namen en termen zonder verdere toelichting.
Gelukkig wordt het hoge niveau van de getoonde CGI wel het gehele seizoen volgehouden. Daarnaast is de choreografie van de actiescènes hoogstaand en overzichtelijk (iets wat in de grootste Hollywoodfilms nog weleens wordt vergeten), al wordt deze te weinig benut. Wanneer dit wel gebeurt, is het vaak op momenten die geen impact hebben op het verhaal, zoals saaie trainingsmontages of een sparringsessie.
Daarnaast is de toon van de serie behoorlijk warrig. Het ene moment is deze uiterst serieus, het andere moment totaal niet en ontbreekt het duidelijk aan een doel of ernst. Deze verschillende tonen wisselen elkaar zo snel af dat het moeilijk wordt in een scène op te gaan. Daarnaast zijn het drama en de romantiek in de eerste afleveringen echt van het niveautje The Bold and the Beautiful. Veel van de eerste helft voelt daardoor leeg en voegt niets toe aan het overkoepelende verhaal.
Toch is het de romantiek die later de kern van het verhaal vormt en voor de sterkere momenten zorgt, want na een uiterst banale start wordt dit element alsnog verassend goed ontwikkeld. Vooral de chemie tussen Mu-deok en Jang-uk is soms bijna voelbaar. Bij tijden wordt het weliswaar wat zoetsappig, maar het is wel aan te raden alvast tissues klaar te zetten. Daar tegenover staat de humor die op geen enkel moment werkt en vooral heel belegen is: twee mannen struikelen en kussen elkaar bijna, haha...
Ondanks de opstekers blijft Alchemy of Souls bij tijden een ontzettend moeizame lange zit. Met twintig afleveringen van meer dan een uur minuten is het geheel sowieso meer een marathon dan een sprint. Het verhaal had ook prima in tien afleveringen minder kunnen worden verteld. Dat is ontzettend jammer, want de overkoepelende verhaallijn is sterk en gelaagd, maar door het vele opvulmateriaal kabbelt het verhaal maar wat voort en verliest de serie tempo.
De politiek in Daeho had ook meer aandacht mogen krijgen. Misschien niet met de grandeur van Game of Thrones, maar meer uitdieping van dit element had de serie een duidelijker doel gegeven. Ook dit wordt later in de serie beter uitgewerkt. Er zijn zelfs plotwendingen die goed werken omdat daarvoor in eerdere afleveringen al broodkruimels zijn gestrooid. Deze omzwaai komt echter te laat, wanneer de interesse al grotendeels is vervlogen.
Omdat Alchemy of Souls zo onnodig veel tijd uittrekt voor het vertellen van zijn verhaal is aan te raden de serie in kleine delen te kijken. Desondanks biedt de serie in de kern een aangrijpend verhaal met geloofwaardige personages inclusief realistische gebreken. De laatste aflevering is hartverscheurend en gooit het balletje perfect op voor seizoen twee, dat al in de pijpleiding zit. Een serie met meerdere gezichten en een flinke handleiding, maar voor de volhouder is er zeker wat te vinden.
Alchemy of Souls is te zien bij Netflix.
In het fictieve land Daeho heerst een nobele familie vol magiërs. Daaronder bevinden zich de nodige rotte appels die gebruikmaken van de 'Alchemy of Souls': een magie die het mogelijk maakt tussen zielen te springen en het lichaam van iemand over te nemen. Het oude lichaam? Dat legt direct het loodje. Alle ingrediënten voor een episch avontuur lijken aanwezig, maar weet Alchemy of Souls ook te betoveren?
Nak-su is een krachtige 'soulshifter' die gebruikmaakt van de verboden magie. Vanwege haar moorden op machtige figuren wordt ze door andere magiërs op de hielen gezeten en neemt ze noodgedwongen de ziel over van Mu-deok. Helaas blinkt die op geen vlak uit; vooral haar lichaam is erg slap. Aan de andere kant is er Jang-uk, die in tegenstelling tot zijn broers geen magiër is of een echte zoon van hun machtige vader, dus niemand wil hem trainen. Hun paden kruisen elkaar en er ontstaat een plan: Mu-deok, wiens echte identiteit nog onbekend is voor de wereld, zal Jang-uk trainen.
Wat volgt is een achtbaan van emoties, magie, liefde en intrige. Helaas wel een achtbaan die enorm langzaam vooruit rolt. Dat de opening meteen van het scherm spettert en boordevol actie en magie zit, schept een onjuiste verwachting voor de lange rit die gaat komen. Dit deel gaat veel te vlot door alle plotuitleg en strooit met namen en termen zonder verdere toelichting.
Gelukkig wordt het hoge niveau van de getoonde CGI wel het gehele seizoen volgehouden. Daarnaast is de choreografie van de actiescènes hoogstaand en overzichtelijk (iets wat in de grootste Hollywoodfilms nog weleens wordt vergeten), al wordt deze te weinig benut. Wanneer dit wel gebeurt, is het vaak op momenten die geen impact hebben op het verhaal, zoals saaie trainingsmontages of een sparringsessie.
Daarnaast is de toon van de serie behoorlijk warrig. Het ene moment is deze uiterst serieus, het andere moment totaal niet en ontbreekt het duidelijk aan een doel of ernst. Deze verschillende tonen wisselen elkaar zo snel af dat het moeilijk wordt in een scène op te gaan. Daarnaast zijn het drama en de romantiek in de eerste afleveringen echt van het niveautje The Bold and the Beautiful. Veel van de eerste helft voelt daardoor leeg en voegt niets toe aan het overkoepelende verhaal.
Toch is het de romantiek die later de kern van het verhaal vormt en voor de sterkere momenten zorgt, want na een uiterst banale start wordt dit element alsnog verassend goed ontwikkeld. Vooral de chemie tussen Mu-deok en Jang-uk is soms bijna voelbaar. Bij tijden wordt het weliswaar wat zoetsappig, maar het is wel aan te raden alvast tissues klaar te zetten. Daar tegenover staat de humor die op geen enkel moment werkt en vooral heel belegen is: twee mannen struikelen en kussen elkaar bijna, haha...
Ondanks de opstekers blijft Alchemy of Souls bij tijden een ontzettend moeizame lange zit. Met twintig afleveringen van meer dan een uur minuten is het geheel sowieso meer een marathon dan een sprint. Het verhaal had ook prima in tien afleveringen minder kunnen worden verteld. Dat is ontzettend jammer, want de overkoepelende verhaallijn is sterk en gelaagd, maar door het vele opvulmateriaal kabbelt het verhaal maar wat voort en verliest de serie tempo.
De politiek in Daeho had ook meer aandacht mogen krijgen. Misschien niet met de grandeur van Game of Thrones, maar meer uitdieping van dit element had de serie een duidelijker doel gegeven. Ook dit wordt later in de serie beter uitgewerkt. Er zijn zelfs plotwendingen die goed werken omdat daarvoor in eerdere afleveringen al broodkruimels zijn gestrooid. Deze omzwaai komt echter te laat, wanneer de interesse al grotendeels is vervlogen.
Omdat Alchemy of Souls zo onnodig veel tijd uittrekt voor het vertellen van zijn verhaal is aan te raden de serie in kleine delen te kijken. Desondanks biedt de serie in de kern een aangrijpend verhaal met geloofwaardige personages inclusief realistische gebreken. De laatste aflevering is hartverscheurend en gooit het balletje perfect op voor seizoen twee, dat al in de pijpleiding zit. Een serie met meerdere gezichten en een flinke handleiding, maar voor de volhouder is er zeker wat te vinden.
Alchemy of Souls is te zien bij Netflix.
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
