Recensie Disney+-serie 'Zootropolis+'

Regie: Trent Correy, Josie Trinidad | Cast (stemmen): Alan Tudyk (Duke Weaselton), Bonnie Hunt (Bonnie Hops), Charlotte Nicdao (Sam), Maurice LaMarche (Mr. Big), Nate Torrence (Clawhauser), e.a. | Aantal afleveringen: 6 | Speelduur: 10-12 minuten | Jaar: 2022

De serie Zootropolis+ is een spin-off van de film Zootropolis - elders Zootopia geheten. Een beetje verwarrend, maar gelukkig zien we aan het plusteken dat de serie op Disney+ te bekijken is. Dat is tenminste duidelijk. Dat de film Disneys meest progressieve tot nu toe is moge ook duidelijk zijn en het is dan ook te hopen dat dit trend zich met de serie voortzet.

Menig ouder zal blij zijn geweest dat de film Zootropolis volwassen onderwerpen door middel van een dierenwereld voor kinderen begrijpelijker wist te maken. Vrouwelijke hoofdpersoon Judy werd als klein konijntje dikwijls dom of schattig genoemd tijdens werk als politieagente. Ondanks de pluizige verpakking is deze misogynie voor veel vrouwen heel herkenbaar. Ook discriminatie en angstcultuur kwamen aan bod, zij het iets minder geslaagd: waar vooroordelen over mensen meestal ongefundeerd zijn, slaat de angst van een schaap voor een leeuw natuurlijk wel ergens op,

De insteek van Zootropolis+ is dat diverse bijpersonages wat meer worden uitgediept. Favorieten Flash en Priscilla of Mr. Big en zijn dochter Fru Fru mogen niet ontbreken, maar de hilarische Yax en olifant Nangi van de naturalistenclub moeten we helaas missen - hoewel Yax wel een cameo heeft. Vooral Mr. Big doet de thema's van de film eer aan door in een sepiagekleurde herinnering te vertellen over de aankomst van zijn Grammama in de nieuwe wereld op een drijvende autoband vol knaagdieren, de kleinste immigrantengeschiedenis ooit.

In zes verhaaltjes van tien tot twaalf minuten leren we diverse Zootropolis-personages en hun leefomgeving beter kennen. Dat is vrij kort, waardoor Flash helaas soms ongewoon snel praat. De grote stad waarin dieren zich in antropomorfe vorm rechtop en gekleed door voortbewegen, is - zoals we dat van Disneys animatietak gewend zijn - tot in de puntjes uitgewerkt: van een druktoets met poezenpootje-symbool tot een zebrapad in echte zebrastrepenpatroon. En toch heeft deze metropool veel weg van een bepaalde Amerikaanse stad.

Waar de film met zijn verschillende wijken al op New York City leek, brengt de serie dit nog beter naar voren. Naast de overduidelijke verwijzing naar The Godfather zien we bijvoorbeeld ook Duke Weaselton tijdens een Broadwayachtig musicalnummer op klassieke wijze zingend aan een lantaarnpaal hangen. Alleen een duidelijker zichtbare versie van het Vrijheidsbeeld in dierenvariant ontbreekt nog. Misschien wordt dat bewaard voor een volgend seizoen (of film!) en kan de kijker ondertussen fantaseren wat voor dier vrijheid het beste weergeeft. Een vogel waarschijnlijk? Een paard? Een dolfijn?

De karakteristieke wijken waar verschillende dieren wonen reflecteren natuurlijk het beste wat New York in wezen is: de smeltkroes, allerlei verschillende mensen met verschillende achtergronden die in harmonie met elkaar samenleven. Of althans, dat is het idee. De dieren lijken het beter aan te pakken dan wij mensen. Elke aflevering van deze serie is een geheel eigen verhaal in een moderne dierenwereld. Deze serie had daarmee net zo goed een reeks essays in de New York Times kunnen zijn. Met een knipoog.



Zootropolis+ is te zien bij Disney+.