Recensie
Recensie Netflix-serie 'Somebody'
Ergerlijk langdradige misser over een datingapp en een moordenaar. Zo slecht dat het niet eens meer grappig is.
Regie: Ji-woo Jung | Cast: Young-kwang Kim (Seong Yun-oh), Hae-lim Kang (Sum Kim), Yong-ji Kim (Mok-won Im), Soo-yeon Kim (Gi-eun Yeong), Yu-ha Choi (Samantha Jung), e.a. | Aantal afleveringen: 8 | Speelduur: 49-71 minuten | Jaar: 2022
Soms loop je tegen een serie aan die je gelijk af wil schrijven, maar na de eerste aflevering toch nog een kans geeft. Even door de zure appel heen bijten, zelfs al betreft het je favoriete genre. De Zuid-Koreaanse wannabe-thriller Somebody valt helaas niet binnen die categorie en is met acht afschuwelijk trage afleveringen eerder een onrijpe citroen die ze mooi aan de boom hadden moeten laten hangen. En dan het liefst aan de allerhoogste.
De getalenteerde Sum heeft een datingapp ontwikkeld gebaseerd op artificiële intelligentie. Verscholen in anonimiteit nodigt een dergelijke app al snel uit tot wangebruik, dus kan de gestoorde Yun-oh zijn lol niet op. Hier openbaart zich al gelijk een gemiste kans. Want wanneer ons een AI wordt beloofd, verwachten we op zijn minst een losgeslagen computer die zich tot meedogenloze moordmachine ontpopt. En niet iemand die meerdere profielen aanmaakt om stiekeme dingen mee te doen. Dat kan ook best een interessante insteek zijn, maar niet als de deur van een mogelijk robotbrein wagenwijd openstaat.
Ook de acteurs in Somebody zijn slachtoffer van het belabberde script. Eenmaal voor de lens wekken deze hoofdrolspelers de indruk dat ze door de regie aan hun lot zijn overgelaten en draaien ze soms zodanig door in hun acteren dat het op toneelspel lijkt. Overdreven veel emotie, geforceerde tranen en afgekeken mimiek doen de serie geen goed. Daarnaast regelt goede casting een moordenaar die pas eng is als hij lacht, maar Young-kwang Kim mist werkelijk alles wat een maniak geschift maakt en is op geen enkel moment beklemmend verknipt.
Somebody sloft met een slakkengang door zijn voorspelbare verhaal. De serie is zo tergend traag dat het vooruitzicht van een volgende aflevering doet knarsetanden van ergernis. Je ziet de bui al hangen wanneer een scène uit twee personen dreigt te bestaan, aangezien hun dialoog de tijd in het gehele universum weer zal bevriezen. Bij de derde aflevering begint het zien van het Netflix-logo tegen te staan, tijdens de vierde hang je zuchtend over de bankleuning om de figuurtjes op het behang achter de televisie te tellen. Alles benadrukt dat je deze 437 minuten nooit meer terugkrijgt.
Verbazingwekkend genoeg wordt het futloze Somebody niet eens door iedereen met de grond gelijk gemaakt. Echte fans keken zelfs reikhalzend uit naar de release. Enthousiast omschreven als een serie die je niet loslaat, evenals psychotisch liefdesverhaal met een tragisch eind. Tragisch is het zeker. Want Zuid-Korea kan veel beter dan dit, vooral binnen dit genre. Maar wie Squid Game verwacht, zal zelf met glasplaten en dalgonasnoepjes aan de slag moeten gaan, want Somebody gaat dat zeer zeker niet voor je doen.
Somebody is te zien bij Netflix.
Soms loop je tegen een serie aan die je gelijk af wil schrijven, maar na de eerste aflevering toch nog een kans geeft. Even door de zure appel heen bijten, zelfs al betreft het je favoriete genre. De Zuid-Koreaanse wannabe-thriller Somebody valt helaas niet binnen die categorie en is met acht afschuwelijk trage afleveringen eerder een onrijpe citroen die ze mooi aan de boom hadden moeten laten hangen. En dan het liefst aan de allerhoogste.
De getalenteerde Sum heeft een datingapp ontwikkeld gebaseerd op artificiële intelligentie. Verscholen in anonimiteit nodigt een dergelijke app al snel uit tot wangebruik, dus kan de gestoorde Yun-oh zijn lol niet op. Hier openbaart zich al gelijk een gemiste kans. Want wanneer ons een AI wordt beloofd, verwachten we op zijn minst een losgeslagen computer die zich tot meedogenloze moordmachine ontpopt. En niet iemand die meerdere profielen aanmaakt om stiekeme dingen mee te doen. Dat kan ook best een interessante insteek zijn, maar niet als de deur van een mogelijk robotbrein wagenwijd openstaat.
Ook de acteurs in Somebody zijn slachtoffer van het belabberde script. Eenmaal voor de lens wekken deze hoofdrolspelers de indruk dat ze door de regie aan hun lot zijn overgelaten en draaien ze soms zodanig door in hun acteren dat het op toneelspel lijkt. Overdreven veel emotie, geforceerde tranen en afgekeken mimiek doen de serie geen goed. Daarnaast regelt goede casting een moordenaar die pas eng is als hij lacht, maar Young-kwang Kim mist werkelijk alles wat een maniak geschift maakt en is op geen enkel moment beklemmend verknipt.
Somebody sloft met een slakkengang door zijn voorspelbare verhaal. De serie is zo tergend traag dat het vooruitzicht van een volgende aflevering doet knarsetanden van ergernis. Je ziet de bui al hangen wanneer een scène uit twee personen dreigt te bestaan, aangezien hun dialoog de tijd in het gehele universum weer zal bevriezen. Bij de derde aflevering begint het zien van het Netflix-logo tegen te staan, tijdens de vierde hang je zuchtend over de bankleuning om de figuurtjes op het behang achter de televisie te tellen. Alles benadrukt dat je deze 437 minuten nooit meer terugkrijgt.
Verbazingwekkend genoeg wordt het futloze Somebody niet eens door iedereen met de grond gelijk gemaakt. Echte fans keken zelfs reikhalzend uit naar de release. Enthousiast omschreven als een serie die je niet loslaat, evenals psychotisch liefdesverhaal met een tragisch eind. Tragisch is het zeker. Want Zuid-Korea kan veel beter dan dit, vooral binnen dit genre. Maar wie Squid Game verwacht, zal zelf met glasplaten en dalgonasnoepjes aan de slag moeten gaan, want Somebody gaat dat zeer zeker niet voor je doen.
Somebody is te zien bij Netflix.
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
