Recensie
Recensie Netflix-serie 'La Legge di Lidia Poët'
Combinatie van een kostuumdrama en detective over de eerste vrouwelijke advocaat in Italië.
Regie: Letitia Lamartire, Matteo Rovere | Cast: Mathilda De Angelis (Lidia Poët), Sara Lazzaro (Theresa Barberis), Dario Aita (Andrea), Nicolo Pasetti (Louis), Mia McGovern Zaini (young Lidia Poet) e.a. | Aantal afleveringen: 6 | Speelduur: 40-52 minuten | Jaar: 2023
La Legge di Lidia Poët gaat over de eerste vrouwelijke advocaat in Italië, die een leven lang heeft moeten knokken om haar beroep te mogen uitoefenen en aldus pas officieel werd beëdigd toen ze maar liefst vijfenzestig was. In de serie gebaseerd op haar leven zien we de jonge Lidia in haar strijd voor gerechtigheid. De weg daarnaartoe is geplaveid met moordzaken.
Iemand die vecht om de eerste vrouwelijke Italiaanse advocaat te worden is al een zeer interessant gegeven en het thema past in het huidige debat rond feminisme, maar de serie gaat veel verder dan dat. Elke aflevering krijgt Lidia een spannende zaak voorgeschoteld en moet ze haar best doen om met beperkte middelen de mensen te helpen die ze niet als volwaardige cliënten mag aannemen.
Lidia moet begrijpelijkerwijs de handen flink uit de mouwen steken om het werk over te nemen van haar mannelijke collega's die er niet eens de moeite voor nemen. Ze is inventief en gaat op onderzoek uit, waardoor de serie aan als een detective aandoet. Lidia wordt zodoende een soort Enola Holmes, maar dan met knappe Italiaanse minnaars.
Actrice Mathilda De Angelis is perfect gecast als Lidia. Ze speelt de rol met humor en gratie en de prachtige kleding in dit kostuumdrama staat haar weergaloos goed. Tot en met de opvallende oorbellen en stipjes-make-up aan toe. Dit alles natuurlijk in een van zichzelf al schitterend Italië, wat de serie een genot maakt om naar te kijken.
De eerste afleveringen maken indruk, maar al gauw wordt duidelijk dat Italiaanse Enola elke keer weer een moordzaak voor de voeten geworpen krijgt en dat maakt de boel wel wat eentonig. Met wat meer variatie in de zaken was de serie interessanter geweest. Daarnaast is het natuurlijk de vraag wat er destijds in Turijn speelde waardoor de lokale bewoners elkaar continu van het leven wilden beroven.
De daders worden door Lidia opvallend vaak met hun daden geconfronteerd door middel van een al dan niet door haarzelf opgezette valstrik, meestal in een irritant onderbelichte nachtscène. Het recept voor moord en de heldin die de mannen dwingt om van haar kunnen onder de indruk te zijn wordt hiermee wel behoorlijk uitgekauwd.
Maar met zes afleveringen is het eerste seizoen niet zo lang dat deze herhaling echt irritant gaat worden en zorgen de aankleding en humor ervoor dat de kijker toch niet verveeld raakt. Gelukkig maar, want het slot is superspannend en de cliffhanger suggereert een tweede seizoen, wat deze serie en de legendarische Lidia Poët zeker verdienen. Al zal de fictieve Lidia waarschijnlijk niet tot haar vijfenzestigste hoeven wachten op verlossing – dan zou het herhalende moordconcept wel echt gaan vervelen.
La Legge di Lidia Poët is te zien bij Netflix.
La Legge di Lidia Poët gaat over de eerste vrouwelijke advocaat in Italië, die een leven lang heeft moeten knokken om haar beroep te mogen uitoefenen en aldus pas officieel werd beëdigd toen ze maar liefst vijfenzestig was. In de serie gebaseerd op haar leven zien we de jonge Lidia in haar strijd voor gerechtigheid. De weg daarnaartoe is geplaveid met moordzaken.
Iemand die vecht om de eerste vrouwelijke Italiaanse advocaat te worden is al een zeer interessant gegeven en het thema past in het huidige debat rond feminisme, maar de serie gaat veel verder dan dat. Elke aflevering krijgt Lidia een spannende zaak voorgeschoteld en moet ze haar best doen om met beperkte middelen de mensen te helpen die ze niet als volwaardige cliënten mag aannemen.
Lidia moet begrijpelijkerwijs de handen flink uit de mouwen steken om het werk over te nemen van haar mannelijke collega's die er niet eens de moeite voor nemen. Ze is inventief en gaat op onderzoek uit, waardoor de serie aan als een detective aandoet. Lidia wordt zodoende een soort Enola Holmes, maar dan met knappe Italiaanse minnaars.
Actrice Mathilda De Angelis is perfect gecast als Lidia. Ze speelt de rol met humor en gratie en de prachtige kleding in dit kostuumdrama staat haar weergaloos goed. Tot en met de opvallende oorbellen en stipjes-make-up aan toe. Dit alles natuurlijk in een van zichzelf al schitterend Italië, wat de serie een genot maakt om naar te kijken.
De eerste afleveringen maken indruk, maar al gauw wordt duidelijk dat Italiaanse Enola elke keer weer een moordzaak voor de voeten geworpen krijgt en dat maakt de boel wel wat eentonig. Met wat meer variatie in de zaken was de serie interessanter geweest. Daarnaast is het natuurlijk de vraag wat er destijds in Turijn speelde waardoor de lokale bewoners elkaar continu van het leven wilden beroven.
De daders worden door Lidia opvallend vaak met hun daden geconfronteerd door middel van een al dan niet door haarzelf opgezette valstrik, meestal in een irritant onderbelichte nachtscène. Het recept voor moord en de heldin die de mannen dwingt om van haar kunnen onder de indruk te zijn wordt hiermee wel behoorlijk uitgekauwd.
Maar met zes afleveringen is het eerste seizoen niet zo lang dat deze herhaling echt irritant gaat worden en zorgen de aankleding en humor ervoor dat de kijker toch niet verveeld raakt. Gelukkig maar, want het slot is superspannend en de cliffhanger suggereert een tweede seizoen, wat deze serie en de legendarische Lidia Poët zeker verdienen. Al zal de fictieve Lidia waarschijnlijk niet tot haar vijfenzestigste hoeven wachten op verlossing – dan zou het herhalende moordconcept wel echt gaan vervelen.
La Legge di Lidia Poët is te zien bij Netflix.
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
