Recensie
Recensie Netflix-serie 'Trolley'
De personages van deze serie vallen van het ene dilemma in het andere.
Regie: Mun-kyo Kim | Cast: Hyun-joo Kim (Hye-ju Kim), Hee-soon Park (Joong-do Nam), Mu-yeol Kim (Woo-jae Jang), Soo-bin Jung (Soo-bin Kim), Jeong-yeon Seo (Yeo-jin Hyun), e.a. | Afleveringen: 16 | Speelduur: 59-61 minuten | Jaar: 2022
Joong-do is een politicus die zich inzet voor een betere wereld. Zijn vrouw Hye-ju houdt zich liever verre van de politieke arena. Wanneer hun zoon Ji-hoon dood gevonden wordt met meth op zak en er een meisje voor hun deur staat dat zegt zwanger te zijn van hem, wordt hun leven opgeschud. Terwijl Hye-ju door haar verleden ingehaald wordt, is Joong-do in de weer met het erdoorheen krijgen van een wet die het mogelijk maakt om seksueel wangedrag ook na de dood van de dader te blijven vervolgen.
De titel van de serie slaat op het trolleydilemma, dat door de docent van de dochter van Joong-do en Hye-ju wordt aangehaald. Bij dit dilemma draait het om een trein die remproblemen heeft, terwijl op het spoor werklieden bezig zijn. Wanneer er een spoorwissel plaatsvindt, zal de trein nog maar één persoon aanrijden. Kies je ervoor om de wissel om te zetten of laat je de trein zijn weg vervolgen? Dergelijke dilemma's staan centraal in Trolley, maar waar dit theoretische voorbeeld nog relatief rechtlijnig is, blijkt dit in maatschappelijke en politieke context een stuk weerbarstiger.
In de eerste paar afleveringen komt de serie wat traag op gang. De verwikkelingen gaan nog vooral om het redden van een politiek imago en ook de zaak van seksueel misbruik die naar voren komt heeft niet al te veel diepgang. Daarnaast is het duidelijk dat sommige personages, zoals het meisje dat zwanger is van Ji-hoon, dingen verbergen. Het duurt echter lang voordat duidelijk wordt wat er nu echter achter hun gedrag schuilt.
Wanneer dat gebeurt, wint de serie wel aan kracht. Niet alleen wordt nog duidelijker hoe de politiek draait om het maken van de juiste indruk, ook weet de serie een genuanceerd beeld te schetsen over alle verwikkelingen die komen kijken bij seksueel misbruik. De serie laat er geen enkel moment twijfel over bestaan dat seksueel wangedrag verwerpelijk is, maar schetst wel degelijk de grijstinten die te maken hebben met het melden van dergelijk gedrag, of het goedpraten ervan.
Dat de serie er zestien afleveringen over doet om deze thematiek te schetsen zorgt ervoor dat er ruimte is voor karakterontwikkeling. Personages die eerst sympathiek ogen blijken mindere kanten te hebben en andersom. Een zwaktebod van de serie is wel dat daarvoor soms slinks informatie wordt achtergehouden. De personages hebben die informatie wel, maar de kijker moet daarop wachten. Hiervan is met name Hye-ju's verleden een goed voorbeeld.
Als haar verleden zich op begint te dringen krijgt de kijker flashbacks te zien, maar het duurt enkele afleveringen voordat uit de doeken gedaan wordt wat er nu echt is gebeurd. Hoewel Hye-ju getraumatiseerd is, is er niets wat erop wijst dat ze geheugenverlies heeft. De spanningsopbouw is dus geforceerd en frustreert. Daarnaast probeert de serie er met personages uit haar verleden die terugkeren er een nog spannender verhaal van te maken. Deze personages worden pas na een paar afleveringen geïntroduceerd en leiden af van de hoofdverhaallijn zonder dat de kijker te verrassen.
Op sommige vlakken weet Trolley te overtuigen omdat complexe maatschappelijke problemen op een genuanceerde manier worden neergezet. Gedurende de serie groeit de betrokkenheid bij de personages. Het duurt echter even voor de serie op gang komt en bijkomende verhaallijnen zijn soms teleurstellend. Gelukkig weet de serie alles op een goede manier bij elkaar te brengen. Enerzijds met een wat veilige, wellicht idealistische afloop, anderzijds met enkele schaduwkantjes die ervoor zorgen dat er dingen blijven knagen. Bij een serie over problematiek als deze voelt dat als gepast.
Trolley is te zien bij Netflix.
Joong-do is een politicus die zich inzet voor een betere wereld. Zijn vrouw Hye-ju houdt zich liever verre van de politieke arena. Wanneer hun zoon Ji-hoon dood gevonden wordt met meth op zak en er een meisje voor hun deur staat dat zegt zwanger te zijn van hem, wordt hun leven opgeschud. Terwijl Hye-ju door haar verleden ingehaald wordt, is Joong-do in de weer met het erdoorheen krijgen van een wet die het mogelijk maakt om seksueel wangedrag ook na de dood van de dader te blijven vervolgen.
De titel van de serie slaat op het trolleydilemma, dat door de docent van de dochter van Joong-do en Hye-ju wordt aangehaald. Bij dit dilemma draait het om een trein die remproblemen heeft, terwijl op het spoor werklieden bezig zijn. Wanneer er een spoorwissel plaatsvindt, zal de trein nog maar één persoon aanrijden. Kies je ervoor om de wissel om te zetten of laat je de trein zijn weg vervolgen? Dergelijke dilemma's staan centraal in Trolley, maar waar dit theoretische voorbeeld nog relatief rechtlijnig is, blijkt dit in maatschappelijke en politieke context een stuk weerbarstiger.
In de eerste paar afleveringen komt de serie wat traag op gang. De verwikkelingen gaan nog vooral om het redden van een politiek imago en ook de zaak van seksueel misbruik die naar voren komt heeft niet al te veel diepgang. Daarnaast is het duidelijk dat sommige personages, zoals het meisje dat zwanger is van Ji-hoon, dingen verbergen. Het duurt echter lang voordat duidelijk wordt wat er nu echter achter hun gedrag schuilt.
Wanneer dat gebeurt, wint de serie wel aan kracht. Niet alleen wordt nog duidelijker hoe de politiek draait om het maken van de juiste indruk, ook weet de serie een genuanceerd beeld te schetsen over alle verwikkelingen die komen kijken bij seksueel misbruik. De serie laat er geen enkel moment twijfel over bestaan dat seksueel wangedrag verwerpelijk is, maar schetst wel degelijk de grijstinten die te maken hebben met het melden van dergelijk gedrag, of het goedpraten ervan.
Dat de serie er zestien afleveringen over doet om deze thematiek te schetsen zorgt ervoor dat er ruimte is voor karakterontwikkeling. Personages die eerst sympathiek ogen blijken mindere kanten te hebben en andersom. Een zwaktebod van de serie is wel dat daarvoor soms slinks informatie wordt achtergehouden. De personages hebben die informatie wel, maar de kijker moet daarop wachten. Hiervan is met name Hye-ju's verleden een goed voorbeeld.
Als haar verleden zich op begint te dringen krijgt de kijker flashbacks te zien, maar het duurt enkele afleveringen voordat uit de doeken gedaan wordt wat er nu echt is gebeurd. Hoewel Hye-ju getraumatiseerd is, is er niets wat erop wijst dat ze geheugenverlies heeft. De spanningsopbouw is dus geforceerd en frustreert. Daarnaast probeert de serie er met personages uit haar verleden die terugkeren er een nog spannender verhaal van te maken. Deze personages worden pas na een paar afleveringen geïntroduceerd en leiden af van de hoofdverhaallijn zonder dat de kijker te verrassen.
Op sommige vlakken weet Trolley te overtuigen omdat complexe maatschappelijke problemen op een genuanceerde manier worden neergezet. Gedurende de serie groeit de betrokkenheid bij de personages. Het duurt echter even voor de serie op gang komt en bijkomende verhaallijnen zijn soms teleurstellend. Gelukkig weet de serie alles op een goede manier bij elkaar te brengen. Enerzijds met een wat veilige, wellicht idealistische afloop, anderzijds met enkele schaduwkantjes die ervoor zorgen dat er dingen blijven knagen. Bij een serie over problematiek als deze voelt dat als gepast.
Trolley is te zien bij Netflix.
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
