Recensie
Recensie Apple TV+-serie 'Real Madrid: Until the End'
Te lange documentaireserie over hoe Real Madrid in 2022 de Champions League voor de veertiende keer won.
Regie: Jesús Marcos, Pablo Posada | Cast: David Beckham, Carlo Ancelotti, Florentino Perez, Karim Benzema, Luka Modric, Thibaut Courteois, Vinícius Júnior, e.a. | Aantal afleveringen: 3 | Speelduur: 48-62 minuten | Jaar: 2023
Real Madrid won vorig jaar de Champions League. Vroeger bracht men daar een goedkope video over uit van zestig tot negentig minuten, voor de fans die dat nog eens wilden herbeleven. Nu is dat een driedelige serie op een streamingdienst met bijna de dubbele lengte. Dat is te lang. Daarnaast blijft het lastig om heel erg mee te leven met het zoveelste succes van de succesvolste club aller tijden, hoezeer de makers van Real Madrid: Until the End ook proberen er een underdog van te maken.
Real Madrid won namelijk al voor de veertiende keer de Champions League, twee keer zoveel als welk ander team dan ook. Hoewel de eerste vijf keer daarvan in de jaren vijftig waren, is deze keer ook de vijfde keer in acht jaar. Sommige van de spelers in het team dat vorig jaar won, waren er in 2014 ook al bij, toen ze voor de tiende keer wonnen. Anderen zijn nieuw. Vier van de sterren (Benzema, Modric, Courtois en Vini Jr.) en coach Carlo Ancelotti krijgen een eigen segment tussendoor en hun verhaal is voor de liefhebber redelijk vermakelijk.
Heel inspirerend zijn die verhalen echter niet. Het gaat hier niet om de amateurclub SV Spakenburg die tot ieders verbazing de halve finale van de beker halen (overigens staat er over hun dorpsgenoten IJsselmeervogels een prima docu van een halfuur online bij NPO Start) of Leicester City dat in 2016 de Premier League won. Maar over een van de rijkste, zo niet dé rijkste voetbalclub van de wereld. Die dan zogenaamd een underdog zou zijn tegenover clubs als Paris Saint Germain, Chelsea en Manchester City.
Nu is het zo dat het seizoen even desastreus lijkt te beginnen en dat in elk van de afvalrondes van de Champions League een moment komt waarop het lijkt alsof Real Madrid uitgeschakeld is. De haast miraculeuze comebacks, soms in de blessuretijd of extra tijd, lijken gemaakt voor een film en daarmee prima voer voor een documentaire.
Maar dat de uitkomst van dat alles een driewerf onmogelijke opgave zou zijn voor een team als Real Madrid, die telkens weer wordt neergezet als een underdog die boven zichzelf uitstijgt, is belachelijk. En wie, behalve de fans, zal onder de indruk zijn van hoe de club wordt gepresenteerd als in enorme crisis verkerend, omdat enkele jaren niet de Champions League is gewonnen?
De spanning van die wedstrijden en die onwaarschijnlijke comebacks wordem ietwat ondermijnd door alle intermezzo's. Die zijn bedoeld om het verhaal te versterken, maar daarvoor is de opbouw niet goed genoeg. Het blijven meer anekdotes van niet altijd even sympathieke figuren. De monoloogjes van David Beckham aan het begin van elke aflevering zijn vooral vermakelijk vanwege hoe hij 'Real' uitspreekt. Soms wordt daarnaast heel geforceerd geprobeerd om extra spanning te creëren, door het einde van een aflevering als een cliffhanger te presenteren.
Zo eindigt de eerste aflevering met het verlies in Parijs, voor de return in Madrid, met de vraag of de club dit ooit nog te boven kan komen. Maar wie van de beoogde doelgroep voor een docuserie als deze weet het antwoord daar nog niet op? Real Madrid: Until the End is alleen voor de echte fans die voor de televisie meezingen als het clublied voorbijkomt. De docuserie is ook een nauwelijks verhulde promotie voor de club als merk, maar duurt daarvoor toch echt te lang.
Real Madrid: Until the End is te zien bij Apple TV+.
Real Madrid won vorig jaar de Champions League. Vroeger bracht men daar een goedkope video over uit van zestig tot negentig minuten, voor de fans die dat nog eens wilden herbeleven. Nu is dat een driedelige serie op een streamingdienst met bijna de dubbele lengte. Dat is te lang. Daarnaast blijft het lastig om heel erg mee te leven met het zoveelste succes van de succesvolste club aller tijden, hoezeer de makers van Real Madrid: Until the End ook proberen er een underdog van te maken.
Real Madrid won namelijk al voor de veertiende keer de Champions League, twee keer zoveel als welk ander team dan ook. Hoewel de eerste vijf keer daarvan in de jaren vijftig waren, is deze keer ook de vijfde keer in acht jaar. Sommige van de spelers in het team dat vorig jaar won, waren er in 2014 ook al bij, toen ze voor de tiende keer wonnen. Anderen zijn nieuw. Vier van de sterren (Benzema, Modric, Courtois en Vini Jr.) en coach Carlo Ancelotti krijgen een eigen segment tussendoor en hun verhaal is voor de liefhebber redelijk vermakelijk.
Heel inspirerend zijn die verhalen echter niet. Het gaat hier niet om de amateurclub SV Spakenburg die tot ieders verbazing de halve finale van de beker halen (overigens staat er over hun dorpsgenoten IJsselmeervogels een prima docu van een halfuur online bij NPO Start) of Leicester City dat in 2016 de Premier League won. Maar over een van de rijkste, zo niet dé rijkste voetbalclub van de wereld. Die dan zogenaamd een underdog zou zijn tegenover clubs als Paris Saint Germain, Chelsea en Manchester City.
Nu is het zo dat het seizoen even desastreus lijkt te beginnen en dat in elk van de afvalrondes van de Champions League een moment komt waarop het lijkt alsof Real Madrid uitgeschakeld is. De haast miraculeuze comebacks, soms in de blessuretijd of extra tijd, lijken gemaakt voor een film en daarmee prima voer voor een documentaire.
Maar dat de uitkomst van dat alles een driewerf onmogelijke opgave zou zijn voor een team als Real Madrid, die telkens weer wordt neergezet als een underdog die boven zichzelf uitstijgt, is belachelijk. En wie, behalve de fans, zal onder de indruk zijn van hoe de club wordt gepresenteerd als in enorme crisis verkerend, omdat enkele jaren niet de Champions League is gewonnen?
De spanning van die wedstrijden en die onwaarschijnlijke comebacks wordem ietwat ondermijnd door alle intermezzo's. Die zijn bedoeld om het verhaal te versterken, maar daarvoor is de opbouw niet goed genoeg. Het blijven meer anekdotes van niet altijd even sympathieke figuren. De monoloogjes van David Beckham aan het begin van elke aflevering zijn vooral vermakelijk vanwege hoe hij 'Real' uitspreekt. Soms wordt daarnaast heel geforceerd geprobeerd om extra spanning te creëren, door het einde van een aflevering als een cliffhanger te presenteren.
Zo eindigt de eerste aflevering met het verlies in Parijs, voor de return in Madrid, met de vraag of de club dit ooit nog te boven kan komen. Maar wie van de beoogde doelgroep voor een docuserie als deze weet het antwoord daar nog niet op? Real Madrid: Until the End is alleen voor de echte fans die voor de televisie meezingen als het clublied voorbijkomt. De docuserie is ook een nauwelijks verhulde promotie voor de club als merk, maar duurt daarvoor toch echt te lang.
Real Madrid: Until the End is te zien bij Apple TV+.
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
