Recensie
Recensie Prime Video-serie 'La Course'
Degelijke, betrokken wielerdocumentaire biedt een aardig inkijkje in de eerste Tour de France voor vrouwelijke profs.
Regie: Jeroen de Greef, Dries Tolleneer | Aantal afleveringen: 4 | Speelduur: 40-49 minuten | Jaar: 2023
De Tour de France is een begrip in de wielersport, maar tot 2022 stond de grote ronde nog niet op de kalender van de vrouwelijke profs. Hoog tijd om daar verandering in te brengen, besefte de organisatie zich. La Course volgt de Nederlandse wielerploeg SD Worx tijdens de veelbewogen achtdaagse en biedt daarmee een aardig inkijkje in de manier waarop de deelnemende vrouwen hun sport benaderen en beleven.
Het was niet meer dan terecht dat de NOS afgelopen zomer na de 'reguliere' Tour de France ook de eerste editie voor vrouwen uitzond. Waar er bij het vrouwenvoetbal, om een voorbeeld te geven, nog wel eens lacherig wordt gedaan over het niveauverschil met de mannelijke profs, lijdt het geen twijfel dat menig mannelijke renner aan het zuurstof zou moeten na een klimwedstrijdje met Annemiek van Vleuten, de vrouw die de eerste Tour uiteindelijk ook op haar naam schreef.
Als je La Course zij aan zij bekijkt met All-In: Team Jumbo-Visma, een andere recente Prime Video-wielerdocumentaire, valt op hoe snel de sport is geprofessionaliseerd. Uit niets blijkt dat we pas naar de eerste vrouwentour kijken en de vier afleveringen bieden een blik achter de schermen die kijkers van de Jumbo-Visma-documentaire qua vorm bekend voor zal komen: van de ploegleidersauto gaat het naar de situatie in de koers, naar de teambus en (in flashback) naar de vele uren voorbereiding die de vrouwen in de wedstrijd hebben gestoken.
De serie volgt de loop van de etappekoers, die voor de verandering begon op de Champs-Élysées (standaard het slotdecor van de mannentour) en eindigde met een loodzware klim in de Vogezen. Het risico is bij zo'n benadering al snel dat de afleveringen veredelde samenvattingen worden van de beelden die liefhebbers van de sport in juli ook op televisie hebben kunnen zien, waarbij de rensters op een (na verloop van tijd) wat eentonige wijze terugblikken op hun prestaties.
Op momenten blijft de serie inderdaad een beetje hangen in sportieve evaluaties. Boeiend genoeg voor wielerliefhebbers, maar minder voor kijkers met een meer algemene interesse. Gelukkig hebben de makers in de maanden naar aanloop van de Tour een aantal rensters bezocht en gevolgd in hun woon-of trainingsomgeving, waarvan de beelden optimaal in de montage zijn verwerkt; tijdens verschillende etappes staan de achtergrondverhalen van verschillende vrouwen centraal. Een logische keuze, maar wel precies wat de afleveringen nodig hebben. Het maakt de documentaire persoonlijk en betrokken.
Af en toe lijkt de koers zich voor de gelegenheid zelfs op maat te ontvouwen. Zo soleert Marlen Reusser, een renster die normaal vaak relatief anoniem in dienst van de ploeg rijdt, op dag vier ineens naar de overwinning. Het meest prikkelend zijn de situaties waarin individuele ambities botsen met het teambelang. Tijdens etappe drie wordt de oudste en meest ervaren vrouw van SD Worx door haar ploegleider gesommeerd om te wachten op Demi Vollering, het Nederlandse toptalent dat de Tour in de toekomst zou kunnen winnen. Is ze tevreden met de teamprestatie of voelt ze zich stiekem bestolen?
Als Vollering na een volledig misgelopen etappe voorzichtig oppert dat de ploeg misschien te veel energie aan de belangen van een andere renster heeft verspild, rijst (niet voor het laatst) de vraag of de rensters elkaar wel altijd de waarheid vertellen. In hun onderlinge interacties zit meer ambiguïteit dan in de soms wat platte benadering van hun (mannelijke) ploegleider. Die vertelt de vrouwen na de betreffende rampdag minstens vijf keer wat ze verkeerd hebben gedaan, terwijl ze er zelf net zo goed kapot van zijn.
Op zijn beste momenten wordt La Course zo een karakterstudie van de onderlinge verhoudingen tussen profs en van de autoritaire verhoudingen binnen een ploeg. Het genderelement maakt die karakterstudie nog interessanter; sportief manager Danny Stam en ploegleidster (en ex-toprenster) Anna van der Breggen zitten naast elkaar in de auto en verdelen de werkzaamheden. Toch lijkt van der Breggen in haar begeleidende functie gemakkelijker en natuurlijker tot de vrouwen door te dringen.
Het ligt in de lijn der verwachting dat de vrouwelijke tak van de wielersport zich de komende jaren alleen maar zal blijven doorontwikkelen en in dat licht is La Course een waardevolle momentopname die een aantal van de beste rensters van het huidige peloton aan het woord laat. Aanbevolen voor de liefhebber en voor wie nog geen kennis heeft gemaakt met de sport: aankomende zomer is er weer een Tour.
La Course is te zien bij Prime Video.
De Tour de France is een begrip in de wielersport, maar tot 2022 stond de grote ronde nog niet op de kalender van de vrouwelijke profs. Hoog tijd om daar verandering in te brengen, besefte de organisatie zich. La Course volgt de Nederlandse wielerploeg SD Worx tijdens de veelbewogen achtdaagse en biedt daarmee een aardig inkijkje in de manier waarop de deelnemende vrouwen hun sport benaderen en beleven.
Het was niet meer dan terecht dat de NOS afgelopen zomer na de 'reguliere' Tour de France ook de eerste editie voor vrouwen uitzond. Waar er bij het vrouwenvoetbal, om een voorbeeld te geven, nog wel eens lacherig wordt gedaan over het niveauverschil met de mannelijke profs, lijdt het geen twijfel dat menig mannelijke renner aan het zuurstof zou moeten na een klimwedstrijdje met Annemiek van Vleuten, de vrouw die de eerste Tour uiteindelijk ook op haar naam schreef.
Als je La Course zij aan zij bekijkt met All-In: Team Jumbo-Visma, een andere recente Prime Video-wielerdocumentaire, valt op hoe snel de sport is geprofessionaliseerd. Uit niets blijkt dat we pas naar de eerste vrouwentour kijken en de vier afleveringen bieden een blik achter de schermen die kijkers van de Jumbo-Visma-documentaire qua vorm bekend voor zal komen: van de ploegleidersauto gaat het naar de situatie in de koers, naar de teambus en (in flashback) naar de vele uren voorbereiding die de vrouwen in de wedstrijd hebben gestoken.
De serie volgt de loop van de etappekoers, die voor de verandering begon op de Champs-Élysées (standaard het slotdecor van de mannentour) en eindigde met een loodzware klim in de Vogezen. Het risico is bij zo'n benadering al snel dat de afleveringen veredelde samenvattingen worden van de beelden die liefhebbers van de sport in juli ook op televisie hebben kunnen zien, waarbij de rensters op een (na verloop van tijd) wat eentonige wijze terugblikken op hun prestaties.
Op momenten blijft de serie inderdaad een beetje hangen in sportieve evaluaties. Boeiend genoeg voor wielerliefhebbers, maar minder voor kijkers met een meer algemene interesse. Gelukkig hebben de makers in de maanden naar aanloop van de Tour een aantal rensters bezocht en gevolgd in hun woon-of trainingsomgeving, waarvan de beelden optimaal in de montage zijn verwerkt; tijdens verschillende etappes staan de achtergrondverhalen van verschillende vrouwen centraal. Een logische keuze, maar wel precies wat de afleveringen nodig hebben. Het maakt de documentaire persoonlijk en betrokken.
Af en toe lijkt de koers zich voor de gelegenheid zelfs op maat te ontvouwen. Zo soleert Marlen Reusser, een renster die normaal vaak relatief anoniem in dienst van de ploeg rijdt, op dag vier ineens naar de overwinning. Het meest prikkelend zijn de situaties waarin individuele ambities botsen met het teambelang. Tijdens etappe drie wordt de oudste en meest ervaren vrouw van SD Worx door haar ploegleider gesommeerd om te wachten op Demi Vollering, het Nederlandse toptalent dat de Tour in de toekomst zou kunnen winnen. Is ze tevreden met de teamprestatie of voelt ze zich stiekem bestolen?
Als Vollering na een volledig misgelopen etappe voorzichtig oppert dat de ploeg misschien te veel energie aan de belangen van een andere renster heeft verspild, rijst (niet voor het laatst) de vraag of de rensters elkaar wel altijd de waarheid vertellen. In hun onderlinge interacties zit meer ambiguïteit dan in de soms wat platte benadering van hun (mannelijke) ploegleider. Die vertelt de vrouwen na de betreffende rampdag minstens vijf keer wat ze verkeerd hebben gedaan, terwijl ze er zelf net zo goed kapot van zijn.
Op zijn beste momenten wordt La Course zo een karakterstudie van de onderlinge verhoudingen tussen profs en van de autoritaire verhoudingen binnen een ploeg. Het genderelement maakt die karakterstudie nog interessanter; sportief manager Danny Stam en ploegleidster (en ex-toprenster) Anna van der Breggen zitten naast elkaar in de auto en verdelen de werkzaamheden. Toch lijkt van der Breggen in haar begeleidende functie gemakkelijker en natuurlijker tot de vrouwen door te dringen.
Het ligt in de lijn der verwachting dat de vrouwelijke tak van de wielersport zich de komende jaren alleen maar zal blijven doorontwikkelen en in dat licht is La Course een waardevolle momentopname die een aantal van de beste rensters van het huidige peloton aan het woord laat. Aanbevolen voor de liefhebber en voor wie nog geen kennis heeft gemaakt met de sport: aankomende zomer is er weer een Tour.
La Course is te zien bij Prime Video.
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
