Recensie
Recensie Disney+-serie 'Call It Love'
Een lieve serie die over te veel afleveringen wordt uitgerekt.
Regie: Gwang-young Lee, Ji-yeon Kim | Cast: Sung-kyoung Lee (Woo-ju Shim), Young-kwang Kim (Dong-jin Han), Ye-won Kim (Hye-sung Shim), Joon Sung (Joon Yoon), Hani (Min-young Kang), e.a. | Afleveringen: 16 | Speelduur: 62-73 minuten | Jaar: 2023
Woo-ju's vader heeft zijn gezin voor een andere vrouw verlaten. Als ze erachter komt dat hij is overleden, gaat ze naar de herdenking om wraak te nemen. Daar blijkt dat zijn nieuwe vrouw het huis waar Woo-ju en haar broer en zus wonen claimt als erfenis. Dit breekt Woo-ju's hart en ze stippelt een plan uit om nogmaals wraak te nemen. Ze neemt een baan aan bij het bedrijf van Dong-jin, de zoon van de vrouw, met de bedoeling het van binnenuit te ruïneren. Dong-jin blijkt echter niet zo'n nare persoon als Woo-ju denkt.
Het wordt al vrij snel duidelijk dat de makers van Call It Love een duidelijke esthetische visie hebben. Sommige van deze keuzes zijn geslaagder dan andere. Erg overtuigend is de manier waarop in de intro gespeeld wordt met schaduwen die elkaar raken terwijl de personages in het echt verder van elkaar afstaan. Dit komt ook later in de serie komt terug, wanneer schaduwen worden omgezet in een mooie animatie. Visueel een van de hoogtepunten.
Minder consistent is de manier waarop flashbacks worden vormgegeven. De herinneringen van Woo-ju aan de traumatische gebeurtenissen in haar familie worden getoond in vervormde beelden, al lijkt het eerder alsof het beeld op de verkeerde resolutie staat. Vermoedelijk moet dit tonen hoe verwrongen alles in haar herinneringen is, maar het is vooral vermoeiend en irritant. De manier waarop er met kleur wordt gespeeld werkt beter. Flashbacks die verder in het verleden liggen verliezen langzaam hun kleur, wat de emotionele groei van de personages symboliseert en laat zien dat het heden toch gelukkiger is dan het verleden.
De serie neemt zijn tijd om het heden en het verleden op te bouwen. Vaak wordt dit op een realistische manier gedaan zonder te grote dramatische uitbarstingen en de personages worden grotendeels overtuigend vertolkt. Af en toe is Woo-ju's triestige uitdrukking wat te zeer aanwezig, maar tegelijkertijd zorgt dat ervoor dat de momenten waarop ze blijer is er meer uitspringen. Soms is het wel de vraag of de serie echt zo lang nodig heeft om de personages hun weg te laten vinden, omdat de kijker vanaf het begin weet hoe de vork in de steel zit wat betreft Woo-ju's plannen.
Om de spanning toch wat op te voeren, gooit de serie er na verloop van tijd ineens wat dramatischere wendingen tussendoor. Die vallen uit de toon en maken het als geheel niet sterker. Daarmee wordt ook het tempo nog wat onevenwichtiger en begint het trage kabbelen zwaarder door te wegen. Gelukkig weet Call It Love vanwege de complexiteit van de personages deze tempowisselingen te overkomen.
Als karakterschets is Call It Love het meest geslaagd. Dat de serie een lieve uitstraling heeft, benadrukt door de rozige gloed die overal overheen ligt, maakt deze over het algemeen aangenaam om naar te kijken. De afronding van het verhaal ligt in de lijn der verwachting en is gelukkig op eenzelfde warme manier uitgewerkt. Dit zal de kijker die graag deze zestien afleveringen blijft kijken zeker een voldaan gevoel geven.
Call It Love is te zien bij Disney+.
Woo-ju's vader heeft zijn gezin voor een andere vrouw verlaten. Als ze erachter komt dat hij is overleden, gaat ze naar de herdenking om wraak te nemen. Daar blijkt dat zijn nieuwe vrouw het huis waar Woo-ju en haar broer en zus wonen claimt als erfenis. Dit breekt Woo-ju's hart en ze stippelt een plan uit om nogmaals wraak te nemen. Ze neemt een baan aan bij het bedrijf van Dong-jin, de zoon van de vrouw, met de bedoeling het van binnenuit te ruïneren. Dong-jin blijkt echter niet zo'n nare persoon als Woo-ju denkt.
Het wordt al vrij snel duidelijk dat de makers van Call It Love een duidelijke esthetische visie hebben. Sommige van deze keuzes zijn geslaagder dan andere. Erg overtuigend is de manier waarop in de intro gespeeld wordt met schaduwen die elkaar raken terwijl de personages in het echt verder van elkaar afstaan. Dit komt ook later in de serie komt terug, wanneer schaduwen worden omgezet in een mooie animatie. Visueel een van de hoogtepunten.
Minder consistent is de manier waarop flashbacks worden vormgegeven. De herinneringen van Woo-ju aan de traumatische gebeurtenissen in haar familie worden getoond in vervormde beelden, al lijkt het eerder alsof het beeld op de verkeerde resolutie staat. Vermoedelijk moet dit tonen hoe verwrongen alles in haar herinneringen is, maar het is vooral vermoeiend en irritant. De manier waarop er met kleur wordt gespeeld werkt beter. Flashbacks die verder in het verleden liggen verliezen langzaam hun kleur, wat de emotionele groei van de personages symboliseert en laat zien dat het heden toch gelukkiger is dan het verleden.
De serie neemt zijn tijd om het heden en het verleden op te bouwen. Vaak wordt dit op een realistische manier gedaan zonder te grote dramatische uitbarstingen en de personages worden grotendeels overtuigend vertolkt. Af en toe is Woo-ju's triestige uitdrukking wat te zeer aanwezig, maar tegelijkertijd zorgt dat ervoor dat de momenten waarop ze blijer is er meer uitspringen. Soms is het wel de vraag of de serie echt zo lang nodig heeft om de personages hun weg te laten vinden, omdat de kijker vanaf het begin weet hoe de vork in de steel zit wat betreft Woo-ju's plannen.
Om de spanning toch wat op te voeren, gooit de serie er na verloop van tijd ineens wat dramatischere wendingen tussendoor. Die vallen uit de toon en maken het als geheel niet sterker. Daarmee wordt ook het tempo nog wat onevenwichtiger en begint het trage kabbelen zwaarder door te wegen. Gelukkig weet Call It Love vanwege de complexiteit van de personages deze tempowisselingen te overkomen.
Als karakterschets is Call It Love het meest geslaagd. Dat de serie een lieve uitstraling heeft, benadrukt door de rozige gloed die overal overheen ligt, maakt deze over het algemeen aangenaam om naar te kijken. De afronding van het verhaal ligt in de lijn der verwachting en is gelukkig op eenzelfde warme manier uitgewerkt. Dit zal de kijker die graag deze zestien afleveringen blijft kijken zeker een voldaan gevoel geven.
Call It Love is te zien bij Disney+.
Interesse om voor ons te komen schrijven? Wij zijn op zoek naar freelance redacteuren.
